Gazy prochowe

Gazy prochowe – produkty spalania ładunku miotającego (prochu czarnego lub bezdymnego) w lufie. W momencie powstawania temperatura gazów prochowych (powstałych z prochu bezdymnego) sięga 2500-3500 K, w chwili opuszczenia lufy przez pocisk jest już niższa i wynosi ok. 2000 K. Ciśnienie gazów prochowych zależy od żywości i charakterystyki prochu. Skład gazów prochowych zależy od rodzaju prochu. W przypadku prochów bezdymnych głównymi składnikiami są: tlenek węgla, wodór, azot, para wodna, a także niewielkie ilości tlenu, metanu, i amoniaku. Energia gazów prochowych jest wykorzystywana do nadania prędkości pociskowi (praca główna gazów prochowych). Część energii gazów prochowych jest zużywana do wykonania prac ubocznych (szkodliwych) (zjawisko odrzutu broni, nagrzewanie się broni).

Gazami prochowymi są nazywane także produkty spalania ładunków napędowych silników rakietowych na paliwo stałe.

Bibliografia edytuj

Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 81. ISBN 83-11-06699-X.