George Martin (producent)
George Henry Martin (ur. 3 stycznia 1926 w Londynie, zm. 8 marca 2016[1]) – brytyjski producent muzyczny, kompozytor, dyrygent, muzyk i aranżer.
 sir George Martin (2007) | |
| Imię i nazwisko |
George Henry Martin |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność | |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania | |
Był producentem i aranżerem większości nagrań zespołu The Beatles, a ze względu na istotny wpływ na ostateczną postać twórczości grupy bywa nazywany „Piątym beatlesem”.
ŻyciorysEdytuj
W dzieciństwie nauczył się gry na fortepianie, w latach szkolnych prowadził zespół taneczny The Four Tune Tellers[2]. W latach 1943-1947 służył w brytyjskim lotnictwie marynarki wojennej (Fleet Air Arm), w stopniu oficerskim[3]. Następnie ukończył londyńską szkołę muzyczną Guildhall School of Music[2], uczył także gry na oboju[3].
Pracował w bibliotece muzycznej rozgłośni BBC[2]. W 1950 został zatrudniony jako asystent szefa artystyczno-programowego wytwórni Parlophone[2], oddziale EMI zajmującym się muzyką poważną. Następnie został producent w tejże wytwórni, współtworzył nagrania wykonawców, takich jak m.in. Peter Ustinov, Peter Sellers, The Temperance Seven, Bernard Cribbins, Rolf Harris, Peter Cook, Dudley Moore i Matt Monroe[2]. W 1955 został dyrektorem Parlophone[3].
W 1962 nawiązał współpracę z zespołem The Beatles, wcześniej przesłuchawszy ich taśmy odrzucone przez Decca Records[4]. Wiele z jego pomysłów studyjnych zostało z powodzeniem wykorzystanych w utworach The Beatles, m.in. orkiestracje (w „A Day in the Life”, „Eleanor Rigby” czy „Yesterday”), tricki (łączenie dwóch różniących się tempem i tonacją wersji „Strawberry Fields Forever”, muzyka „cyrkowa” w „Being for the Benefit of Mr. Kite!”) czy efekty (głos syreny policyjnego radiowozu w „I Am the Walrus”). W wielu utworach Beatlesów grał także na różnych instrumentach (pianino, trąbka, fortepian) oraz dyrygował orkiestrą.
W styczniu 1967 założył niezależne studio nagrań Associated Independent Recordings[5].
Jest autorem ścieżki muzycznej do filmu Żółta łódź podwodna (muzyka z tego filmu jest dostępna na oryginalnej, wydanej w 1968 płycie Yellow Submarine (cała druga strona wydawnictwa).
Współpracował również z brytyjskim zespołem Ultravox, z którym wyprodukował w 1982 album Quartet.
W 1988 za zasługi dla przemysłu muzycznego został komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE), a w 1996 otrzymał tytuł szlachecki (rycerski) Sir[3]. W 1999 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[6].
W 1998 wydał płytę In My Life zawierającą 14 piosenek The Beatles w wykonaniu różnych artystów, takich jak m.in. Robin Williams, Jim Carrey, Bobby McFerrin, Jeff Beck, Céline Dion, Billy Connolly, Sean Connery czy Phil Collins[7].
W 2006 ukazała się płyta Love zespołu The Beatles, której Martin wraz z synem Gilesem był producentem i koordynatorem.
Był ojcem producenta Gilesa Martina.
DyskografiaEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Allan Kozinn: George Martin, Redefining Producer Who Guided the Beatles, Dies at 90 (ang.). nytimes.com, 2016-03-09. [dostęp 2016-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)].
- ↑ a b c d e Michalski 1991 ↓, s. 71.
- ↑ a b c d sir George Martin – Biography w serwisie WME
- ↑ Michalski 1991 ↓, s. 72.
- ↑ Michalski 1991 ↓, s. 210.
- ↑ George Martin: inducted in 1999 (ang.). The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01].
- ↑ George martin In My Life (ang.). allmusic.com. [dostęp 2016-03-09].
BibliografiaEdytuj
- Dariusz Michalski, Lennon, Wydawctwo Art „B” Press, 1991, ISBN 83-900107-4-7.
- ISNI: 0000 0001 1473 8741
- VIAF: 100987436
- LCCN: n79115737
- GND: 129449539
- NDL: 00471138
- LIBRIS: 0xbfjl7j1tmpwmb
- BnF: 14012473q
- SUDOC: 076367746
- SBN: MILV327299
- NKC: js20070302004
- BNE: XX1673559
- NTA: 401410617
- Open Library: OL460444A
- PLWABN: 9810580659605606
- NUKAT: n02722850
- J9U: 987010326476005171
- PTBNP: 1602538
- WorldCat: lccn-n79115737