George Martin (producent)
George Henry Martin (ur. 3 stycznia 1926 w Londynie, zm. 8 marca 2016[1]) – brytyjski producent muzyczny, kompozytor, dyrygent, muzyk i aranżer. Był producentem i aranżerem większości nagrań zespołu The Beatles; ze względu na istotny wpływ na ostateczną postać twórczości zespołu, bywa nazywany „piątym Beatlesem”. Był ojcem producenta Gilesa Martina.
| ||
 sir George Martin (2007) | ||
| Imię i nazwisko | George Henry Martin | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 stycznia 1926 Londyn | |
| Data i miejsce śmierci | 8 marca 2016 Wiltshire | |
| Instrumenty | fortepian, instrumenty klawiszowe, obój | |
| Gatunki | rock, muzyka poważna | |
| Zawód | producent muzyczny, kompozytor | |
| Aktywność | 1950-2006 | |
| Wydawnictwo | EMI, Parlophone, Apple, Island, Manticore | |
| Powiązania | The Beatles, America, ELP | |
| Strona internetowa | ||
ŻyciorysEdytuj
W latach 1943-1947 George Martin służył w brytyjskim lotnictwie marynarki wojennej (Fleet Air Arm), w stopniu oficerskim[2]. Ukończył następnie londyńską szkołę muzyczną Guildhall School of Music, po czym pracował jako muzyk – oboista[2].
Pracę jako producent rozpoczął w latach pięćdziesiątych w wytwórni Parlophone – oddziale EMI, zajmującym się muzyką poważną. W 1955 został dyrektorem Parlophone[2]. Przygodę z zespołem The Beatles rozpoczął w roku 1962, po przesłuchaniu taśm odrzuconych przez Decca Records (do dziś decyzja firmy jest nazywana największą pomyłką w historii fonografii), kiedy to kierownictwo EMI wyczuło interes w rozwijającym się rynku muzyki popularnej i podpisał z zespołem kontrakt.
Wiele z jego pomysłów studyjnych zostało z powodzeniem wykorzystane w utworach The Beatles (orkiestracje jak te w „A Day in the Life”, „Eleanor Rigby”, „Yesterday”), tricki (łączenie dwóch różniących się tempem i tonacją wersji „Strawberry Fields Forever”, muzyka „cyrkowa” w „Being for the Benefit of Mr. Kite!”), efekty (głos syreny policyjnego radiowozu w „I Am the Walrus”) i wiele innych.
W wielu utworach Beatlesów grał także na różnych instrumentach (pianino, trąbka, fortepian) oraz dyrygował orkiestrą.
Jest także autorem ścieżki muzycznej do filmu Żółta łódź podwodna (muzyka z tego filmu jest dostępna na oryginalnej, wydanej w 1968 roku płycie Yellow Submarine (cała druga strona wydawnictwa).
Współpracował również z brytyjskim zespołem Ultravox, z którym wyprodukował w 1982 album Quartet.
W 1998 roku wydał płytę In My Life zawierającą 14 piosenek The Beatles w wykonaniu różnych artystów (m.in. Robin Williams, Jim Carrey, Bobby McFerrin, Jeff Beck, Céline Dion, Billy Connolly, Sean Connery, Phil Collins)[3].
W 1999 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[4].
W 2006 ukazała się płyta Love zespołu The Beatles, której Martin wraz z synem Gilesem był producentem i koordynatorem.
W 1988 roku za zasługi dla przemysłu muzycznego George Martin został komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE), a w 1996 otrzymał tytuł szlachecki (rycerski) Sir[2].
DyskografiaEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Allan Kozinn: George Martin, Redefining Producer Who Guided the Beatles, Dies at 90 (ang.). nytimes.com, 2016-03-09. [dostęp 2016-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)].
- ↑ a b c d sir George Martin – Biography w serwisie WME
- ↑ George martin In My Life (ang.). allmusic.com. [dostęp 2016-03-09].
- ↑ George Martin: inducted in 1999 (ang.). The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01].