George T. Johnson
George Thomas Johnson (ur. 18 grudnia 1948 w Tylertown) – amerykański koszykarz występujący na pozycjach skrzydłowego oraz środkowego, mistrz NBA[1], zaliczony do drugiego składu najlepszych obrońców NBA.
| 52, 43 | ||||||||||||||||||||||
| silny skrzydłowy/środkowy | ||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
18 grudnia 1948 | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
211 cm | |||||||||||||||||||||
| Masa ciała |
93 kg | |||||||||||||||||||||
| Kariera | ||||||||||||||||||||||
| Aktywność |
1972–1986 | |||||||||||||||||||||
| Szkoła średnia |
Gulledge (Tylertown, Missisipi) | |||||||||||||||||||||
| College |
Dillard (1966–1970) | |||||||||||||||||||||
| Draft |
1970, numer: 79 | |||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Został wybrany w drafcie 1970 roku z odległym 79. numerem w 5. rundzie przez klub Chicago Bulls. Spędził tam cały sezon, jednak nie wystąpił w ani jednym spotkaniu rozgrywek zasadniczych i po roku został zwolniony. Po prawie półtorarocznej przerwie podpisał, jako wolny agent umowę z Golden State Warriors[2]. Z zespołem tym zdobył mistrzostwo NBA w 1975 roku. Za namową Ricka Barry zaczął egzekwować rzuty wolne techniką „od dołu”.
15 marca 1974 roku, w spotkaniu z Los Angeles Lakers, Johnson zanotował najwyższą w swojej karierze liczbę 30 zbiórek (14, punktów, 7asyst).[potrzebny przypis]
18 stycznia 1977 roku został wymieniony do Buffalo Braves, w zamian za wybór pierwszej rundy draftu 1977 - Wesleya Cox'a[2]. W przerwie przerwy letniej wytransferowano go do New Jersey wraz z wyborami pierwszych rund draftów 1978 (Micheal Ray Richardson) oraz 1979 (Cliff Robinson). Braves pozyskali w ten sposób późniejszego członka Hall Of Fame - Nate’a „Tiny” Archibalda[2]. Najbardziej udanym statystycznie okazał się w jego karierze sezon 1977/78, kiedy to notował średnio 8,7 punktu, 9,6 zbiórki, 1,4 asysty 1 przechwyt oraz 3,4 bloku[2]. W ostatniej z wymienionych kategorii został liderem ligi[3], podobnie jak i pod względem liczby dyskwalifikacji (20).
15 sierpnia 1980 roku trafił, jako wolny agent do San Antonio Spurs. W ramach rekompensaty Spurs odstąpili Nets późniejszy wybór pierwszej rundy draftu 1981 roku (Ray Tolbert)[2].
24 lutego 1981 roku ustanowił rekord kariery w blokach[4]. Występując w barwach San Antonio Spurs zanotował 13 bloków w wygranym (131–126) spotkaniu ze swoim byłym zespołem Golden State Warriors. Oprócz tego zaliczył także 9 punktów oraz zbiórek. 11 bloków zanotował w drugiej połowie spotkania, wyrównując tym samym ówczesny rekord NBA, ustanowiony w 1973 roku przez Elmore’a Smitha[5]. Zespół Spurs uzyskał w całym spotkaniu łącznie 20 bloków.
Był trzykrotnie liderem NBA w blokach[4]. Sześciokrotnie w swojej karierze zablokował co najmniej dziesięć rzutów rywala w trakcie jednego spotkania.
Ostatnie cztery lata swojej kariery spędził kolejno w Atlancie, New Jersey oraz Seattle. Karierę zakończył w 1986 roku. Na swoim koncie zgromadził 4369 (4,8) punktów, 5887 (6,5) zbiórek oraz 2082 (2,5) bloki[2].
Osiągnięcia edytuj
Mistrz NBA (1975)[1]- Zaliczony do II składu defensywnego NBA (1981)[6]
- trzykrotny lider NBA w blokach (1978, 1981, 1982)[4]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Finals Champions and MVPs. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e f George T. Johnson - Statistics. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ Blocks Per Game - 1977-78. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ a b c NBA Blocks Leaders Year by Year. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ Regular Season Records: Blocked Shots. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
- ↑ All-Defensive Teams. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).