Georgia Południowa

wyspa na Oceanie Atlantyckim

Georgia Południowa (ang. South Georgia) – brytyjska wyspa na południowym Atlantyku, poprzednio należąca do dependencji Falklandów. Obecnie stanowi część zamorskiego terytorium: Georgia Południowa i Sandwich Południowy.

Georgia Południowa
Ilustracja
Zdjęcie satelitarne wyspy
Kontynent

Ameryka Południowa

Państwo

 Wielka Brytania

Terytorium zamorskie

 Georgia Południowa i Sandwich Południowy

Akwen

Ocean Atlantycki

Powierzchnia

3756 km²

Położenie na mapie Georgii Południowej i Sandwichu Południowego
Mapa konturowa Georgii Południowej i Sandwichu Południowego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Georgia Południowa”
Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Georgia Południowa”
Ziemia54°19′S 36°39′W/-54,316667 -36,650000
Mapa wyspy

Powierzchnia wyspy wynosi ok. 3,6 tys. km², a zamieszkuje ją kilkadziesiąt osób (sezonowo więcej), zajmujących się głównie rybołówstwem. Główna osada to King Edward Point. W jego pobliżu jest położona opuszczona osada i stacja wielorybnicza Grytviken, w której znajduje się muzeum Georgii Południowej i grób polarnika Ernesta Shackletona.

FloraEdytuj

 
Trawa „Tussock“

Świat roślinny Georgii Południowej jest ograniczony przez izolację wyspy oraz klimat charakteryzujący się chłodnymi latami. Występujące tu gatunki rodzimej flory są ściśle powiązane z rosnącymi na Falklandach, Ziemi Ognistej i południowej Patagonii[1]. Tereny zielone występują w miejscach nie pokrytych lodowcem co sprowadza się do odsłoniętych stoków i równin w pobliżu fiordów. Niektóre gatunki roślin, na Georgii Południowej występują tylko na półkuli południowej. Inne rosną na obu półkulach, jak tymotka alpejska (Phleum alpinum). Niektóre można znaleźć na całym świecie, jak zdrojek błyszczący (Montia fontana) i paprotnica krucha (Cystopteris fragilis). Występuje kilka endemicznych gatunków mszaków (mchów i wątrobowców) i porostów[1].

Dominującym gatunkiem jest trawa Tussock[2]. Podobnie jak w innych rejonach podbiegunowych zupełnie brak drzew i krzewów.

FaunaEdytuj

 
Georgia Południowa

Georgia Południowa jest jednym z najważniejszych obszarów lęgowych pingwinów królewskich. Szacuje się, że żyje tam około 400 tysięcy osobników tego gatunku. Populacja pingwina złotoczubego związanego z wyspą szacowana jest na około pięć milionów ptaków. Wyspa stanowi ważne siedlisko kilku gatunków fokowatych. Występują tam południowe słonie morskie, a ponadto cztery inne gatunki fok: lampart morski, krabojad, weddelka arktyczna. Przedstawicielem rodziny uchatkowatych jest kotik subantarktyczny. W listopadzie 1911 norweski kapitan żeglugi morskiej Carl Anton Larsen, który założył tam bazę floty wielorybniczej przywiózł i wypuścił pierwsze renifery mające urozmaicać dietę pracujących tam wielorybników. W 1912 i 1925 dwie kolejne partie reniferów zostały wypuszczone[3].

Ponadto wraz z człowiekiem przybyły szczury i myszy, które zaburzyły równowagę systemu ekologicznego wyspy i doprowadziły do zniknięcia około 95% ptaków. W 2015 roku został zakończony największy dotąd program deratyzacji, kosztujący 7,5 mln funtów brytyjskich. Dzięki temu na wyspie ponownie zaczęły zakładać gniazda ptaki takie jak świergotek antarktyczny i oceannik żółtopłetwy[4].

Na małej wysepce Bird Island przy północno-zachodnim krańcu Georgii Południowej znajduje się stacja obserwacji ptaków morskich i płetwonogich[5].

Poniższa tabela obrazuje przybliżoną liczbę dziesięciu największych populacji ptaków gniazdujących na wyspie[6].

Polska nazwa Nazwa naukowa Liczba
petrelek antarktyczny Pachyptila desolata 22 000 000
nurzec czarnoskrzydły Pelecanoides urinatrix 3 000 000
pingwin złotoczuby Eudyptes chrysolophus 2 700 000
burzyk białobrody Procellaria aequinoctialis 2 000 000
oceannik żółtopłetwy Oceanites oceanicus 600 000
pingwin królewski Aptenodytes patagonicus 400 000
pingwin białobrewy Pygoscelis papua 105 000
albatros czarnobrewy Thalassarche melanophris 100 000
albatros szarogłowy Thalassarche chrysostoma 80 000
petrel niebieski Halobaena caerulea 70 000

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj