Wikipedia

Gerard Bucknall

Generał Armii Brytyjskiej

Gerard Corfield Bucknall (ur. 14 września 1894 w Rock Ferry, zm. 7 grudnia 1980 w Cheam) – brytyjski wojskowy, generał porucznik, uczestnik obu wojen światowych, dowódca 5 Dywizji Piechoty, a później XXX Korpusu podczas kampanii normandzkiej w 1944[1].

Gerard Bucknall
Gerry
Ilustracja
Gen. Gerard Bucknall (po lewej) ze swoim szefem sztabu, bryg. Haroldem Pymanen
(Anglia 1944)
Generał porucznik Generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

14 września 1894
Rock Ferry

Data i miejsce śmierci

7 grudnia 1980
Cheam

Przebieg służby
Lata służby

1914–1948

Siły zbrojne

 British Army

Stanowiska

dowódca 5 Dywizji Piechoty,
dowódca XXX Korpusu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Wojskowy nadany dwukrotnie (Wielka Brytania)
Multimedia w Wikimedia Commons

Wczesne lata i I wojna światowa edytuj

Gerard Bucknall urodził się 14 września 1894 r. w Rock Ferry w hrabstwie Cheshire w Anglii jako syn Harry'ego Corfielda Bucknalla i Alice Frederica Oakshotta. Kształcił się w Repton School i West Downs School[2]. Po wstąpieniu do Royal Military College w Sandhurst w 1913 r., Bucknall został powołany na stanowisko podporucznika Pułku Middlesex w dniu 25 lutego 1914 r.[3][4][5] Podczas I wojny światowej Bucknall, awansowany do stopnia porucznika czasu wojny 5 października 1914 r. (na stałe 11 grudnia 1914 r.)[6], służył z 1. batalionem Pułku Middlesex we Francji i w Belgii z wyróżnieniem, w szczególności podczas bitwy nad Sommą 25 sierpnia 1916 r., gdzie objął dowodzenie batalionem po poległym dowódcy i otrzymał za to Krzyż Wojskowy[7]. Od 16 czerwca 1917 r. pełnił obowiązki dowódcy brygady ze 114 Brygadą, będącą częścią 38 Dywizji Walijskiej aż do końca wojny, a w 1918 r. otrzymał powtórne nadanie Krzyża Wojskowego i został wymieniony w dyspozycjach[5][8].

Okres międzywojenny edytuj

W okresie międzywojennym Bucknall początkowo służył ze swoim starym batalionem w Niemczech, w później z armią egipską[4]. Następnie wrócił do 1. batalionu Pułku Middlesex i pozostał z nim, dopóki nie wysłano go do Staff College w Camberley, gdzie uczył się w latach 1928–1929. Jego koledzy z roku to m.in. John Harding, Gerald Templer, Richard McCreery, Gordon MacMillan, czy Alexander Galloway. Po powrocie do swojego pułku otrzymał stanowisko w Biurze Wojennym od 21 stycznia 1931 r.[9] do 30 sierpnia 1932 r., kiedy powrócił do Sandhurst, aby dowodzić kompanią kadetów[10].

Został awansowany do stopnia podpułkownika 1 stycznia 1936 r.[11] i uczęszczał do Royal Naval College w Greenwich. Od 13 marca 1937 r.[12] do 12 kwietnia 1939 r. pełnił funkcję instruktora w Royal Military College of Canada, przejmując obowiązki od Gordona MacMillana, gdzie nawiązał kontakt z niektórymi kanadyjskimi generałami następnej wojny, takimi jak Harry Crerar, ówczesny komendant Royal Military College, czy oraz Eedsonem Burnsem i Guyem Simandsem, obaj byli wówczas instruktorami. Bucknall wrócił do Wielkiej Brytanii w 1939 r. i został dowódcą 2. batalionu Pułku Middlesex[1][4]. Był jednak z batalionem tylko przez kilka miesięcy, zanim otrzymał awans na pułkownika 1 sierpnia (ze starszeństwem od 1 stycznia 1939 r.) i został asystentem kwatermistrza generalnego w Biurze Wojennym[13].

II wojna światowa edytuj

Bucknall wciąż był na tym stanowisku w momencie wybuchu II wojny światowej, kiedy we wrześniu 1939 r. Brytyjskie Siły Ekspedycyjne wyjechały do Francji. Następnie dowodził 138 Brygadą Piechoty, a w dniu 29 lipca 1941 r. awansował na generała dywizji stanu wojny[14] i został mianowany dowódcą 53 Walijskiej Dywizji Piechoty. Jego stopień generała dywizji został zatwierdzony na stałe 29 lipca 1942 r.[15] Niedługo po tym, 12 września 1942 r. Bucknall został awansowany do stopnia generała porucznika (generała broni)[16] i zastąpił gen. Johna Crockera jako dowódcę XI Korpusu we wschodniej Anglii. Pełnił tę funkcję do kwietnia 1943 r., kiedy to zastąpił gen. Fredericka Morgana na stanowisku dowódcy I Korpusu, który został wyznaczony jako formacja szturmowa przeznaczona do inwazji na Normandię, mając w swym składzie kanadyjską 3 Dywizją Piechoty oraz brytyjską 3 i 49 Dywizją Piechoty West Riding. Bucknall został kawalerem Orderu Łaźni 2 czerwca 1943 r.[17]

Sfrustrowany przedłużającym się szkoleniem żołnierzy i chcąc dowodzić wojskiem na polu bitwy, Bucknall poprosił o obniżenie swojego stopnia do generała dywizji czasu wojny, aby mógł dowodzić dywizją. Spełniono jego prośbę i wysłano go nad Morze Śródziemne, gdzie jego szansa nadeszła 3 sierpnia 1943 r. Wtedy to został dowódcą 5 Dywizji Piechoty w końcowych etapach alianckiej operacji na Sycylii. Później kierował dywizją podczas inwazji aliantów na Włochy i na wczesnych etapach kampanii włoskiej[4]. Jego stopień generała dywizji został zatwierdzony na stałe 21 grudnia 1943 r.[18]

Bucknall zrobił wrażenie na gen. Bernardzie Montgomerym, dowódcy 21 Grupy Armii, a kiedy został wybrany do operacji Overlord, alianckiej inwazji na Normandię, został mianowany dowódcą XXX Korpusu; Bucknall objął to stanowisko 27 stycznia 1944 r. ponownie jako generał porucznik czasu wojny[4]. 11 marca jego stopień generała porucznika został zatwierdzony na stałe[19]. Jednak szef Imperialnego Sztabu Generalnego, gen. Alan Brooke uważał, że Bucknall nie nadaje się do dowodzenia na tym poziomie. W sierpniu 1944 r. został usunięty ze stanowiska[4], ze względu na stosunkowo słabe wyniki bojowe XXX Korpusu, w szczególności porażkę w operacji Perch, i został zastąpiony przez gen. Briana Horrocksa. Montgomery przyznał później, że popełnił błąd, mianując Bucknalla na to stanowisko, a ten w listopadzie 1944 r., ponownie zdegradowany do stopnia generała dywizji, otrzymał dowództwo sił niebojowych w Irlandii Północnej. Sprawował je aż do przejścia na emeryturę wojskową 4 marca 1948 r., po czym otrzymał honorowy awans na generała porucznika[1][4][20].

Po wojnie edytuj

W 1952 r. Bucknall otrzymał funkcję honorowego pułkownika swego macierzystego Pułku Middlesex, którą pełnił do 1959 r.[21] Zmarł w wieku 86 lat 7 grudnia 1980 r. w domu spokojnej starości w londyńskim Cheam[1].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Steen Ammentorp: Bucknall, Gerard Corfield. Generals.dk. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  2. ↑ Old West Downs Society — ex-Pupils. Old West Downs Society. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  3. ↑ No. 28806. The London Gazette, 25.02.1914. s. 1551. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g Liddell Hart Centre for Military Archives. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  5. ↑ a b Nick Smart: Biographical Dictionary of British Generals of the Second World War. Barnesley: Pen & Sword, 2005, s. 50. (ang.).
  6. ↑ No. 29131. The London Gazette, 13.02.1915. s. 3697. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  7. ↑ No. 29724. The London Gazette, 26.08.1916. s. 8457. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  8. ↑ No. 31158. The London Gazette, 31.01.1919. s. 1620. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  9. ↑ No. 33683. The London Gazette, 23.01.1931. s. 534. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  10. ↑ No. 33861. The London Gazette, 6.09.1932. s. 5695. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  11. ↑ No. 34239. The London Gazette, 3.01.1936. s. 54. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  12. ↑ No. 34381. The London Gazette, 19.03.1937. s. 1824. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  13. ↑ No. 34654. The London Gazette, 15.08.1939. s. 5606. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  14. ↑ No. 35240. The London Gazette (Supplement), 5.08.1941. s. 4551. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  15. ↑ No. 35649. The London Gazette (Supplement), 28.07.1942. s. 3349. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  16. ↑ No. 35708. The London Gazette (Supplement), 15.09.1942. s. 4055. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  17. ↑ No. 36033. The London Gazette (Supplement), 28.05.1943. s. 2419. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  18. ↑ No. 36353. The London Gazette (Supplement), 28.01.1944. s. 569. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  19. ↑ No. 36437. The London Gazette (Supplement), 21.03.1944. s. 1373. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  20. ↑ No. 38226. The London Gazette (Supplement), 2.03.1948. s. 1617. [dostęp 2020-01-09]. (ang.).
  21. ↑ The Middlesex Regiment (Duke of Cambridge's Own). [dostęp 2020-01-09]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Nick Smart: Biographical Dictionary of British Generals of the Second World War. Barnesley: Pen & Sword, 2005. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gerard_Bucknall&oldid=65529277”