Giacomo Meyerbeer

niemiecki kompozytor oper

Giacomo Meyerbeer (ur. 5 września 1791 w Tasdorf, zm. 2 maja 1864 w Paryżu) – niemiecki[1] kompozytor operowy, najważniejszy twórca grand opéry, wolnomularz[2].

Giacomo Meyerbeer
Ilustracja
Giacomo Meyerbeer
Data i miejsce urodzenia

5 września 1791
Tasdorf

Data i miejsce śmierci

2 maja 1864
Paryż

Gatunki

grand opéra

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Kawaler Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Ernestyński (Saksonia) Order Henryka Lwa (Brunszwik) Kawaler 1. klasy Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja) Order „Pour le Mérite” za Naukę i Sztukę Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Zasługi Cywilnej (Saksonia) Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Order Królewski Maksymiliana za Naukę i Sztukę Komandor Orderu Korony Wirtemberskiej Kawaler Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Order Alberta (Saksonia) Order Ernestyński (Saksonia) Order Królewski Korony (Prusy)

Życiorys edytuj

Meyerbeer urodził się jako Jakob Liebmann Meyer Beer niedaleko Tasdorf (obecnie część Rüdersdorf bei Berlin). Był synem żydowskiego producenta cukru i bankiera Jacoba Judy Herza Beera (1769-1825) i Amalii (Malki) Liebmann Meyer Wulff (1767-1854), córki finansisty Liepmanna Meyera Wulffa, prowadzącej w Berlinie znany salon literacko-muzyczny. Był bratem Wilhelma Beera, bankiera i polityka oraz Michaela Beera, pisarza. W 1810 niemieckie imię Jacob zmienił na włoskie, połączył części nazwiska Meyer i Beer nazywając się odtąd Giacomo Meyerbeer.

Większą część swojego życia spędził we Francji i jej też głównie poświęcił swój artystyczny talent, stąd bywa czasem zaliczany do kompozytorów francuskich. Jego nauczycielem był Muzio Clementi. Razem z Carlem Marią von Weberem studiował też u Georga Josepha „Abbé” Voglera. Przez 10 lat po studiach przebywał we Włoszech, by od roku 1826 na stałe osiąść w Paryżu. W 1842 Meyerbeer został wyznaczony przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV na następcę Gaspare Spontiniego na stanowisku dyrektora muzycznego Staatsoper Unter den Linden, królewskiej opery w Berlinie z zobowiązaniem dyrygowania tam cztery miesiące w roku. Faktycznie z uwagi na niewielkie wynagrodzenie było to stanowisko honorowe, które piastował do 1846. Zmarł w Paryżu, lecz został pochowany na cmentarzu żydowskim przy Schönhauser Allee w Berlinie.

Twórczość edytuj

Pierwszą operą kompozytora było Ślubowanie Jeftego (Jephtas Gelübde), za najważniejszą jest uważany Robert Diabeł – sztandarowe dzieło romantyzmu, które przyczyniło się również do rozwoju baletu. Giacomo Meyerbeer potrafił wykorzystywać i łączyć elementy charakterystyczne dla stylów niemieckiego, włoskiego i francuskiego, tego ostatniego w największym stopniu. Wykazywał też dużą wynalazczość w dziedzinie instrumentacji. Jego styl miał bardzo duży wpływ na późniejszych kompozytorów, z których na pierwszym miejscu wymienić należy Richarda Wagnera.

Meyerbeer po śmierci odszedł nieco w zapomnienie. Wynikało to głównie ze zmieniających się mód oraz tego, że do głosu zaczęli dochodzić inni kompozytorzy. Jego operom zarzucano też tanie efekciarstwo i płytkość, również niewielu było śpiewaków mogących podołać wymaganiom stawianym przez meyerbeerowskie role. Jego twórczość była zwalczana z powodów rasistowskich, głównie przez Richarda Wagnera. Po I wojnie światowej nie były wystawiane prawie w ogóle, by na sceny powoli powracać w obecnym czasie.

Ważniejsze opery edytuj

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Wielka Encyklopedia Powszechna, PWN 1965, wyd. I, t. VII, s. 241
  2. Wolnomularstwo w świetle encyklopedyj. Wypisy, Warszawa 1934, s. 8.
  3. a b c d e f g h i j k l m n o Robert Ignatius Letellier (oprac.): The Diaries of Giacomo Meyerbeer. T. 1: 1791–1839. Londyn: Associated University Press, 1999, s. 27-28. (ang.).
  4. Giacomo Meyerbeer. Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste. [dostęp 2020-01-14]. (niem.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj