Gibbon czarnoręki

Gibbon czarnoręki
	Hylobates agilis
	F. Cuvier, 1821
	; Samiec
	; Odgłosy gibbona czarnorękiego
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	naczelne
Podrząd	wyższe naczelne
Nadrodzina	człekokształtne
Rodzina	gibbonowate
Rodzaj	gibbon
Gatunek	gibbon czarnoręki
Synonimy
	Hylobates rafflei É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1828; Hylobates unko Lesson, 1829; Hylobates albo nigrescens Ludeking, 1862; Hylobates albo griseus Ludeking, 1862;
	Hylobates rafflei É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1828; Hylobates unko Lesson, 1829; Hylobates albo nigrescens Ludeking, 1862; Hylobates albo griseus Ludeking, 1862;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; zagrożony
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gibbon czarnoręki^[3] (Hylobates agilis) – gatunek ssaka naczelnego z rodziny gibbonowatych (Hylobatidae). Występuje w Azji Południowo-Wschodniej. Jest zagrożony wyginięciem.

Występowanie edytuj

Gibbon czarnoręki występuje w Azji Południowo-Wschodniej – na Półwyspie Malajskim i Sumatrze^[2], na terenach należących do Tajlandii, Indonezji oraz Malezji^[4].

Morfologia edytuj

Osiąga masę od 4 do 8 kg^[5]. Występuje w różnych kolorach, głównie w odcieniach czerni i brązu. U osobników obu płci można zaobserwować białe brwi, a samce dodatkowo posiadają białe futro na policzkach. Podobnie jak inne gibbony, nie mają ogona, za to posiadają długie ręce i palce^[4].

Ekologia edytuj

Biotop edytuj

Występują na wysokości do 1400 m n.p.m. Żyją w tropikalnych lasach deszczowych, w koronach drzew^[4], rzadziej można je spotkać w lasach na mokradłach i terenach bagiennych^[5].

Styl życia edytuj

Standardowo grupa liczy 4 osobniki, czyli para dorosłych i młode. Tworzą związki monogamiczne. Bronią swojego terytorium, śpiewając; rano samiec i samica wydają donośne dźwięki, aby oznaczyć swoje terytorium. Jeśli to nie wystarcza, oba osobniki wspólnie starają się przepędzić intruza^[4].

Dziennie przemierzają około 1300 metrów, głównie skacząc z drzewa na drzewo. Ich terytorium średnio osiąga około 30 ha^[5].

Dieta edytuj

Żywią się głównie owocami, które stanowią 60% ich diety, 39% stanowią liście. Sporadycznie przyjmują białko zwierzęce, które zazwyczaj pochodzi z owadów^[5].

Rozmnażanie edytuj

Ciąża trwa około 7 miesięcy. Zwykle rodzi się jedno młode, a para w ciągu całego życia wydaje na świat około 5 młodych. Młode osiągają dojrzałość płciową w wieku 8 lat^[4].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Hylobates agilis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b Hylobates agilis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Gibbonowate [online], www.medianauka.pl [dostęp 2023-04-05] (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e JenniferJ. Kuester JenniferJ., Hylobates agilis [online], Animal Diversity Web, 2000 [dostęp 2023-03-17] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Hylobates agilis F.Cuvier, 1821, [w:] GBIF Secretariat [online], GBIF Backbone Taxonomy, 2022 [dostęp 2023-03-17] (ang.).

[itis-1] Hylobates agilis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Hylobates agilis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[3] Gibbonowate [online], www.medianauka.pl [dostęp 2023-04-05] (pol.).

[:0-4] JenniferJ. Kuester JenniferJ., Hylobates agilis [online], Animal Diversity Web, 2000 [dostęp 2023-03-17] (ang.).

[:1-5] Hylobates agilis F.Cuvier, 1821, [w:] GBIF Secretariat [online], GBIF Backbone Taxonomy, 2022 [dostęp 2023-03-17] (ang.).

[3]

[1]

[2]

[4]

[5]