Gidon Sa’ar
Gidon Sa’ar (hebr. גדעון סער, ur. 12 września 1966 w Tel Awiwie) – izraelski polityk, minister edukacji w latach 2009–2013, minister spraw wewnętrznych w latach 2013–2014, minister sprawiedliwości w latach 2021–2022, minister spraw zagranicznych Izraela od listopada 2024. Poseł do Knesetu w latach 2003–2014 oraz w latach 2019–2020 z listy Likudu. W 2020 roku założył nową partię Nowa Nadzieja.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 września 1966 |
|---|---|
| Członek Knesetu | |
| Okres |
od 2003 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister edukacji w II rządzie Netanjahu | |
| Okres |
od 31 marca 2009 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw wewnętrznych w III rządzie Netanjahu | |
| Okres |
od 18 marca 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister sprawiedliwości w rządzie Naftalego Bennetta-Ja'ira Lapida | |
| Okres |
od 13 czerwca 2021 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Jariw Lewin |
Życiorys
edytujUrodzony w Tel Awiwie, ukończył nauki polityczne na tamtejszym uniwersytecie. Był sierżantem sztabowym w armii izraelskiej. Piastował stanowisko przewodniczącego frakcji parlamentarnej Likudu. Był także sekretarzem w biurze premiera[1].
W 2003 r. został wybrany do Knesetu[1]. Po wyborach w 2009 roku, w wyniku których lider Likudu Binjamin Netanjahu utworzył koalicję rządową, Sa’ar wszedł 31 marca 2009 w skład gabinetu jako minister edukacji, pozostał na stanowisku do końca kadencji[2].
W wyborach w 2013 uzyskał reelekcję[3], a w nowym rządzie Netanjahu został ministrem spraw wewnętrznych, pozostał na stanowisku do 4 listopada 2014 kiedy zastąpił go Gilad Erdan[4]. Następnego dnia złożył mandat poselski, który objął po nim Leon Litinecki z ugrupowania Nasz Dom Izrael (w wyborach 2013 miał wspólną listę z Likudem)[5].
W wyborach w kwietniu 2019 powrócił do parlamentu[3].
8 grudnia 2020 roku postanowił zrzec się mandatu poselskiego i opuścił Likud. Założył nową, centro-prawicową partię Tikwa Chadasza (pol. Nowa Nadzieja). Ruch ten był wynikiem krytyki ze strony Sa’ara stylu rządów Likudu i Netanjahu[6].
13 czerwca 2021 został zaprzysiężony na wicepremiera i ministra sprawiedliwości w rządzie Naftalego Bennetta i Ja'ira Lapida[7]. 29 grudnia 2022 przestał być wicepremierem i ministrem sprawiedliwości. 12 października 2023 r. został ministrem bez teki w rządzie Benjamina Netanjahu[8]. W listopadzie 2024 r. został ministrem spraw zagranicznych[9].
Życie prywatne
edytujJest żonaty z dziennikarką Geulą Even, mają dwójkę dzieci[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Stephen Weizman, Right-wing, restrained: Gideon Sa’ar, the man battling Netanyahu for Likud helm [online], www.timesofisrael.com, 26 grudnia 2019 [dostęp 2025-04-28] (ang.).
- ↑ Government 32. [dostęp 2015-06-05]. (ang.).
- ↑ a b Gidon Sa’ar (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ Government 33. [dostęp 2015-06-05]. (ang.).
- ↑ Members of the Nineteenth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-04]. (ang.).
- ↑ Atara German, "צו השעה": גדעון סער פורש מהליכוד ויתמודד מול נתניהו, „Makor Riszon”, 8 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Thirty-Sixth Government [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-02].
- ↑ Powstał rząd jedności w Izraelu. Teraz czas na komisję wojenną [online], Bankier.pl, 12 października 2023 [dostęp 2025-04-28].
- ↑ Lara Jakes, Who is Gideon Saar, Israel’s new foreign minister?, The New York Times, 6 listopada 2024, ISSN 0362-4331 [dostęp 2025-04-28] (ang.).
Bibliografia
edytuj- Gidon Sa’ar (ang.) – profil na stronie Knesetu.