Giełda pomysłów
Giełda pomysłów – stanowi odmianę metod problemowych i należy do grupy metod gier dydaktycznych. Nazywana jest także burzą mózgów. Ma ona na celu zachęcanie uczniów do wymyślania śmiałych pomysłów, dotyczących rozwiązania zadania czy problemu, do wysuwania hipotez[1].
Metoda ta ma na celu wynalezienie jak najwięcej twórczych pomysłów, często niepowtarzalnych i zaskakujących zgodnie z zasadą, iż pierwsza myśl jest zawsze najlepsza. Po zebraniu wszystkich pomysłów zostają one przedstawione grupie i poddawane są ocenie. Omawiana metoda traktowana jest jako metoda odroczonej oceny. Oparta jest na intuicji oraz wyobraźni, a także na poniższych ogniwach:
- wytwarzanie sytuacji problemowej,
- wytwarzanie pomysłów,
- sprawdzanie, wartościowanie i wybór najlepszych pomysłów.
Po raz pierwszy metodę „giełda pomysłów” zastosował A. F. Osborne w 1939 roku. Została szeroko przyjęta i cieszyła się dużym zainteresowaniem[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Czesław Kupisiewicz: Podstawy dydaktyki ogólnej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1982. ISBN 83-01-01597-7.
- ↑ Wincenty Okoń: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 1998. ISBN 83-86770-21-X.