Gierczany (biał. Герчаны; ros. Герчаны) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Mieżany.

Gierczany
Герчаны
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Mieżany

Populacja 
• liczba ludności


51 (2009)

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Gierczany”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Gierczany”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Gierczany”
Ziemia55°36′45″N 26°48′04″E/55,612500 26,801111

Historia edytuj

W czasach zaborów wieś w granicach Imperium Rosyjskiego[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim, w gminie Dryświaty[2][3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 211 osób, 206 było wyznania rzymskokatolickiego, 5 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Było tu 35 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 zamieszkiwały tu 192 osoby w 44 budynkach[3].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Mieżanach i prawosławnej w Dryświatach. Podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Mieżanach[4].

Przypisy edytuj

  1. Gierczany, wś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Dryświaty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 497.
  2. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 5.
  3. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 5.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 435.

Linki zewnętrzne edytuj