Giuliano Cesarini (1398–1444)

Giuliano Cesarini (ur. 1398 w Rzymie, zm. 10 listopada 1444 pod Warną) – włoski kardynał (od 1426), legat papieski na Węgrzech.

Giuliano Cesarini
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

1398
Rzym

Data i miejsce śmierci

10 listopada 1444
okolice Warny

Penitencjariusz większy
Okres sprawowania

23 maja 1443 – 10 listopada 1444

Wyznanie

Rzymskokatolickie

Kościół

Łaciński

Prezbiterat

przed 17 lutego 1435

Nominacja biskupia

1439

Sakra biskupia

1444

Kreacja kardynalska

24 maja 1426
Marcin V

Kościół tytularny

Sant’Angelo in Pescheria (8 listopada 1430)
S. Sabina (1435)
Biskup Tusculum (7 marca 1444)

Życiorys edytuj

Pochodził z rzymskiej rodziny szlacheckiej. Studiował w Padwie, a następnie wszedł w skład kurii rzymskiej. Od 1425 do 1426 był jej posłem dyplomatycznym we Francji i w Anglii. W 1426 został mianowany kardynałem przez papieża Marcina V. Wysoko ceniony przez sobie współczesnych, pełnił funkcję przewodniczącego podczas obrad soboru w Bazylei (1431), w Ferrarze i we Florencji (1438-1439). Był zaangażowany w walkę z koncyliaryzmem.

Był administratorem diecezji Grosseto (od 6 lutego 1439 do 7 marca 1444) oraz Tarentu (19 grudnia 1439 do 7 marca 1444), protektorem zakonu franciszkanów (od 1438), archiprezbiterem bazyliki watykańskiej (od 1439) oraz penitencjariuszem większym (od 23 maja 1443) i kardynałem-biskupem Tusculum (od 7 marca 1444).

W 1431 Marcin V wysłał go do Niemiec z misją zorganizowania krucjaty przeciw husytom. Zakończyła się ona klęską pod Domažlicami. Po soborze we Florencji Cesarini został wysłany jako legat papieża Eugeniusza IV na Węgry, aby wspierać tam narodową krucjatę przeciwko Turkom. Sprzeciwiał się zawarciu pokoju pomiędzy królem Władysławem a sułtanem Muradem II. Skłonił króla Polski i Węgier do ataku, co w rezultacie zakończyło się klęską wojsk chrześcijańskich pod Warną. Król poległ w czasie bitwy, a Cesarini zginął w trakcie ucieczki[1].

Przypisy edytuj

  1. Zygmunt Ryniewicz, Leksykon bitew świata Almapress Warszawa 2008, s. 511.

Bibliografia edytuj