Gleby poligonalne
Gleby poligonalne – gleby powstające w warunkach klimatu zimnego, przy rocznych sumach opadów w granicach 150-300 mm. Mają kształt wielokątów o średnicy kilku metrów, które przylegają do siebie na kształt plastrów miodu. Partie zewnętrzne wieloboków zawierają grubszą frakcję osadu. Geneza gleb poligonalnych, wiązana jest ze zmianą objętości przez zamarzający grunt. Z partii wybrzuszonych cięższe ziarna zsuwają się na zewnątrz. Na obrzeżach takich terenów występują mchy, porosty i nieliczne trawy, z których szczątków powstaje płytki poziom próchnicy. Gleby te występują na terenach arktycznych i górskich, natomiast w Polsce można je spotkać w Tatrach i Sudetach.
Wielokąty związane z wieczną zmarzliną zaobserwowano także w marsjańskim regolicie, w północnym podbiegunowym obszarze Vastitas Borealis[1] oraz w wysokich szerokościach południowych[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Analysis Begins On Deepest Soil Sample. [w:] Phoenix Mars Mission [on-line]. University of Arizona, 2008-09-01. [dostęp 2015-08-04].
- ↑ Southern Hemisphere Polygonal Patterned Ground. [w:] Mars Global Surveyor Mars Orbiter Camera [on-line]. Malin Space Science Systems, 2002-05-29. [dostęp 2015-08-04].