Glinka (województwo dolnośląskie)
Glinka – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie górowskim, w gminie Góra.
| wieś | |
_ID_590998.jpg) Kościół św. Marcina w Glince | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
496[2] |
| Strefa numeracyjna |
65 |
| Kod pocztowy |
56-200[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DGR |
| SIMC |
0370151 |
Położenie na mapie gminy Góra  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu górowskiego  | |
 51°42′26″N 16°31′18″E/51,707222 16,521667[1]
| |
Podział administracyjny edytuj
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.
Historia edytuj
Najstarsze wzmianki o Glince pochodzą z 1244 r. Przez długi czas była ona własnością zakonu cystersów w Lubiążu. Kolejna wzmianka o miejscowości znajduje się w łacińskim dokumencie z 1250 roku wydanym przez papieża Innocentego IV w Lyonie gdzie wieś zanotowana została w zlatynizowanej, obecnie używanej, polskiej formie „Glinka”[4].
W 2015 stowarzyszenie POMOST dokonało ekshumacji 27 ciał niemieckich żołnierzy. Prawdopodobnie ukrywali się tam, zostali wytropieni przez żołnierzy Armii Czerwonej i zabici w walce. Zbiorowa mogiła znajdowała się pod ścianą domu, w którym się ukrywali. Po wojnie dom ten miał opinię przeklętego, nawiedzanego przez duchy i został podpalony[5].
Zabytki edytuj
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[6]:
- kościół filialny św. Marcina z XV w., który otaczają nagrobki dawnych właścicieli wsi
_ID_591000.jpg)
- zespół pałacowy:
- pałac, z drugiej połowy XVIII, przebudowany w początkach XX w.
- brama, z drugiej połowy XVIII w
- dwie oficyny, z drugiej połowy XVIII, przebudowane w początkach XX w.
- relikt parku, z XVIII-XX w.
inne zabytki:
- znajdujący się przy kościele stary kamienny krzyż monolitowy o nieznanym wieku, przeznaczeniu i pierwotnym miejscu ustawienia; pojawiająca się często w jego opisie hipoteza, że jest to tzw. krzyż pokutny opiera się wyłącznie na nieuprawnionym założeniu, że wszystkie stare kamienne monolitowe krzyże, są krzyżami pokutnymi (pojednania)[7], chociaż w rzeczywistości powód fundacji tego krzyża może być różnoraki, tak jak każdego innego krzyża.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 32982
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 301 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Grünhagen 1866 ↓, s. 281.
- ↑ Odnaleźli szczątki 27 żołnierzy niemieckich. "Grób pod oknami jednego z domów". TVN24, 2015-09-14. [dostęp 2015-09-14]. (pol.).
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 22. [dostęp 2012-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Arkadiusz Dobrzyniecki. Krzyże i kapliczki pokutne ziemi złotoryjskiej - historia pewnego mitu. „Pomniki Dawnego Prawa”. 11-12 (wrzesień-grudzień 2010), s. 32-37, 2010.
Bibliografia edytuj
- Colmar Grünhagen, Regesten zur Schlesischen Geschichte, Breslau: Josef Max & KOMP., 1866 (niem.).