Gluta

rodzaj roślin

Gluta L. – rodzaj roślin z rodziny nanerczowatych (Anacardiaceae). Obejmuje 30[5]–34[6] gatunki (w 2019 opisano kolejny gatunek nie ujęty w ww. źródłach[7]). Jeden z nich (Gluta tourtour) jest endemitem Madagaskaru[8], a pozostałe rosną w Azji Południowo-Wschodniej od Indii na zachodzie, poprzez Półwysep Indochiński po Hajnan i Indonezję, sięgając na wschodzie po Nową Gwineę[6].

Gluta
Ilustracja
Gluta travancorica
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

mydleńcowce

Rodzina

nanerczowate

Rodzaj

Gluta

Nazwa systematyczna
Gluta Linnaeus
Mant. 293. Oct 1771[3]
Typ nomenklatoryczny

G. renghas Linnaeus[3]

Synonimy
Gluta renghas

Rośliny te w soku mlecznym i żywicach zawierają działające silnie drażniąco na skórę pentadecylkatechole, heptadecylkatechole, stwierdzono u nich także z substancji toksycznych moreakol (G. usitata), thitsiol i renghol[4]. Związki te powodują dermatozy w przypadku kontaktu i reakcje alergiczne w przypadku spożycia[9]. Mimo to niektórzy przedstawiciele rodzaju mają duże znaczenie użytkowe. Surowca drzewnego dostarcza G. renghas (mimo że także kontakt z drewnem może powodować reakcje skórne)[5]. Z żywic G. laccifera i G. usitata wytwarza się lakiery[5]. Żywice z drzew tego rodzaju używane są w Azji wschodniej i południowo-wschodniej do wyrobu trwałych i dekoracyjnych mebli oraz innych wyrobów z drewna (np. pudełek na biżuterię, waz, ram do obrazów, popielniczek). Dzięki tym żywicom drewno zyskuje większą odporność na działanie substancji chemicznych, wilgotność i wysoką temperaturę. Toksyny w nich zawarte wykazują jednak pewną aktywność nawet po wyschnięciu i przez wiele lat, powodując podrażnienia skóry u osób wrażliwych[4]. Owoce G. renghas są jadane po upieczeniu[5].

W XIX wieku Antoni Waga zaproponował dla tego rodzaju polską nazwę „łuszczyn”, ale nie jest ona używana[10].

Morfologia edytuj

Pokrój
Drzewa, w tym osiągające znaczne rozmiary[8], rzadziej okazałe krzewy[4].
Liście
Skrętoległe[4], czasem skupione na końcach pędów[8], zimozielone lub opadające w porze suchej. Siedzące lub ogonkowe, blaszka pojedyncza, całobrzega[4]. Przylistków brak[9].
Kwiaty
Zebrane są w wyrastające w kątach liści wiechy. Kwiaty są obupłciowe, osadzone na szypułkach członowanych lub nie[4]. Działki kielicha są u nasady częściowo zrośnięte[9], otwierają się nieregularnie podczas rozkwitania. Opadają po przekwitnieniu[4]. Płatków korony jest zwykle pięć, rzadziej inna liczba od czterech do ośmiu. Są białe, ale często też u nasady żółte lub czerwone, ewentualnie z czasem różowieją. Pręciki występują w liczbie 4, 5, 10 lub wielu (ponad 100), ich nitki są nagie lub owłosione[4]. Pylniki otwierają się podłużnym pęknięciem. Zalążnia jest górna[9], jajowata, elipsoidalna lub kulistawa, naga lub owłosiona[4]. Szyjka słupka pojedyncza, nitkowata, zakończona punktowym znamieniem[4].
Owoce
Kulistawe lub nerkowate pestkowce, na powierzchni gładkie lub pomarszczone. U niektórych gatunków wiatrosiewnych ze skrzydełkami powstającymi z trwałych płatków. Egzokarp brązowy, czerwony do czarnego. Owoc zawiera jedno nasiono[4].

Systematyka edytuj

Jeden z rodzajów z rodziny nanerczowatych Anacardiaceae zaliczany do podrodziny Anacardioideae Arnott i plemienia Anacardieae, blisko spokrewniony m.in. z rodzajami mango Mangifera i nanercz Anacardium[4]. Do rodzaju tego zaliczane są gatunki dawniej wyodrębniane w osobny rodzaj Melanorrhoea[4][11].

Wykaz gatunków[6]

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2019-12-22] (ang.).
  3. a b Gluta. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-12-22].
  4. a b c d e f g h i j k l m n K. Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. X. Flowering Plants. Dicotyledons. Sapindales, Cucurbitales, Myrtaceae. Berlin, Heidelberg: Springer, 2011, s. 27-28. ISBN 978-3-642-14396-0.
  5. a b c d e David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 393, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  6. a b c Gluta L.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2019-12-22].
  7. a b Shuichiro Tagane, Chika Kameda, Souphachay Phouphasouk, Phetlasy Souladeth. Gluta laosensis (Anacardiaceae), a new species from Vientiane, Laos. „Phytotaxa”. 415 (3), 2019. DOI: 10.11646/phytotaxa.415.3.6. 
  8. a b c George E. Schatz: Generic Tree Flora of Madagascar. Royal Botanic Gardens, Kew & Missouri Botanical Garden, 2001, s. 41. ISBN 1-900347-82-2.
  9. a b c d Maarten J.M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World. Richmond UK, Chicago USA: Kew Publishing, Royal Botanic Gardens, The University of Chicago Press, 2017, s. 369-371. ISBN 978-1-842466346.
  10. Józef Rostafiński: Słownik polskich imion rodzajów oraz wyższych skupień roślin. Kraków: Akademia Umiejętności, 1900, s. 288. (pol.).
  11. Ding Hou. Florae Malesianae Praecursores LVI. Anacardiaceae. „Blumea”. 24, 1, s. 1-41, 1978.