Gmach Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie
Gmach Wojskowego Instytutu Geograficznego[1][3] – zabytkowy budynek znajdujący się w warszawskiej dzielnicy Ochota, przy Alejach Jerozolimskich 97.
 nr rej. A-764 z 8.11.2007[1]
| |
 Gmach od strony Alej Jerozolimskich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny |
klasycyzm modernistyczny[2] |
| Kondygnacje |
4[3] |
| Rozpoczęcie budowy |
1933[4] |
| Ukończenie budowy |
1934[4] |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′35,328″N 20°59′53,333″E/52,226480 20,998148
| |
Opis edytuj
Gmach został wzniesiony w latach 1933−1934 według projektu Antoniego Dygata[4] z przeznaczeniem na siedzibę Wojskowego Instytutu Geograficznego[5]. Czteropiętrowy budynek o żelbetowej konstrukcji szkieletowej[2] z sześciokondygnacyjną narożną wieżą zegarową ma układ dwupodwórzowy, otwarty od strony zachodniej[3]. Elewacje obłożono płytami piaskowca, tworzącymi geometryczną kompozycję ramowo-płycinową[2]. Dolną kondygnację wieży wypełniały pierwotnie dziesięciopolowe zespoły otworów okiennych, które później zostały zamurowane[3].
W holu umieszczono fresk Bolesława Cybisa i Jana Zamoyskiego Bolesław Chrobry wytyczający granice Polski na Odrze (powierzchnia ok. 100 m², ukończony w 1937 roku)[3] oraz sgraffito Mapa Polski wykonane w 1938 roku przez Edwarda Manteuffela[2].
W 2000 roku na frontowej ścianie budynku odsłonięto tablicę upamiętniającą oficerów, podoficerów i pracowników Wojskowego Instytutu Geograficznego, którzy zginęli w czasie II wojny światowej[6].
W 2007 roku gmach został wpisany do rejestru zabytków[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Rejestr zabytków nieruchomych – Warszawa [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ a b c d Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 121. ISBN 83-60350-00-0.
- ↑ a b c d e Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 1. Agrykola–Burmistrzowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 62. ISBN 83-902793-5-5.
- ↑ a b c Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 69.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 971. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 22. ISBN 83-912463-4-5.