Hornica (gmina)

(Przekierowano z Gmina Hornica)

Hornica (1919 alt. Koźnica) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. białostockim (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy była Kopciówka[2].

Hornica
gmina wiejska
1921–1939[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

(1919-20: okręg wileński)
(1920-21: okręg nowogródzki)
1921-39: białostockie

Powiat

grodzieński

Siedziba

Kopciówka

Populacja (1921)
• liczba ludności


5711

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba miejscowości

64

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Hornica”
53°35′24,0000″N 23°55′48,0000″E/53,590000 23,930000

W okresie międzywojennym gmina Hornica należała do powiatu grodzieńskiego w woj. białostockim[2].

15 grudnia 1926 do gminy Hornica włączono miejscowości Karolin-Dobrowolszczyzna, Karolin-Piaski i Fiszki-Tyrkina z gminy Nowy Dwór w powiecie sokólskim w tymże województwie[3]. Miejscowości te włączono do gromady Czechowszczyzna[4].

16 października 1933 gminę Hornica podzielono na 33 gromady: Brzosty, Byczki, Cwiklicze, Czechowszczyzna, Gibulicze, Gnojnica, Grzywki, Hornica, Horny, Józefówka, Kiełbasin, Kołpaki, Kopciówka, Korzeniewicze, Koszewniki, Kowalce, Małachowicze, Olszanka Mała, Olszanka Wielka, Piłsudy, Pohorany, Połotkowo, Poniemuń, Putne, Skomoroszki, Sławicze, Słomianka, Soły, Suchmienie, Wicki, Żukiewicze, Żukiewicze kol. i Żylicze[4].

Po wojnie obszar gminy Hornica wszedł w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Demografia edytuj

Według spisu powszechnego z 1921 roku, gminę zamieszkiwało 5711 osób, w tym 4285 (75%) Polaków, 1370 (24%) Białorusinów, 41 (1%) Rosjan, 12 Żydów, 1 Niemiec, 1 Estończyk i 1 Serb[5].

Przypisy edytuj

  1. Od 1921 jednostka administracyjna utworzonego w 1919 polskiego woj. białostockiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. a b Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933.
  3. Dz.U. z 1926 r. nr 66, poz. 390.
  4. a b Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 11, poz. 51.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 33. [dostęp 2010-04-04].