Gnejusz Manliusz Wulson
Gnejusz Manliusz Wulson (łac. Gnaeus Manlius Vulso) – w roku 189 p.n.e. konsul republiki rzymskiej wraz z Markiem Fulwiuszem Nobiliorem.
W 197 p.n.e. wybrany na urząd edyla kurulnego[1]. Dwa lata później pełnił urząd pretor Sycylii[2]. W 189 p.n.e. wybrany na urząd konsula[3]. Prowadził zwycięską kampanię przeciwko Galatom w Azji Mniejszej w czasie wojny Rzymu z tym ludem[4]. W 188 p.n.e. mianowany prokonsulem[5]. Być może odbył triumf w 187 p.n.e. Według Florusa senat odrzucił wniosek o to wyróżnienie[6], jednak Liwiusz opisuje ze szczegółami triumfalny pochód Gnejusza Manliusza[7]. W 184 p.n.e. bezskutecznie ubiegał się o cenzurę[8].
Wulson był patrycjuszem, członkiem gens Manlia, ale nieznane są jego bliższe powiązania z Torkwatusami, bardziej znaną gałęzią rodu.
Przypisy edytuj
- ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 33, 25.
- ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 33, 42-43.
- ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 37, 47.
- ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 38, 12-27.
- ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 38, 35.
- ↑ Florus, Zarys dziejów rzymskich, 1, 27.
- ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 39, 6.
- ↑ Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, 39, 40.
Bibliografia edytuj
- Florus: Zarys dziejów rzymskich. Przeł. Ignacy Lewandowski. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1973.
- Tytus Liwiusz: Dzieje Rzymu od założenia miasta. Księgi XXXV-XL. Przeł. i oprac. Mieczysław Brożek. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1981. ISBN 83-04-00748-7.