Gołyszki
podrodzina ssaków
Gołyszki[14] (Galericinae) – podrodzina ssaków z rodziny jeżowatych (Erinaceidae).
| Galericinae | |||||
| Pomel, 1848[1] | |||||
.jpg) Przedstawiciel rodzaju – gołyszek właściwy (Echinosorex gymnura) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Rząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina |
gołyszki | ||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
|
†Galerix Pomel, 1848 | |||||
| |||||
| Gatunki | |||||
| |||||
Zasięg występowania edytuj
Podrodzina obejmuje gatunki występujące w południowo-wschodniej Azji[15][16].
Podział systematyczny edytuj
Do podrodziny należą następujące występujące współcześnie rodzaje[17][15][14]:
- Echinosorex de Blainville, 1838 – gołyszek – jednym przedstawicielem jest Echinosorex gymnura (Raffles, 1822) – gołyszek właściwy
- Podogymnura Mearns, 1905 – szczurojeż
- Otohylomys Bannikova, Lebedev, Abramov & Rozhnov, 2014 – jednym przedstawicielem jest Otohylomys megalotis (Jenkins & M.F. Robinson, 2002) – bezkolec wielkouchy
- Hylomys S. Müller, 1840 – bezkolec
- Neotetracus Trouessart, 1909 – ryjówkojeżyk – jednym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Neotetracus sinensis Trouessart, 1909 – ryjówkojeżyk chiński
- Neohylomys T.H. Shaw & Wong, 1959 – myszojeż – jednym przedstawicielem jest Neohylomys hainanensis T.H. Shaw & Wong, 1959 – myszojeż hainański
Opisano również rodzaje wymarłe[18]:
- Apulogalerix Masini & Fanfani, 2013[19] – jednym przedstawicielem był Apulogalerix pusillus Masini & Fanfani, 2013
- Deinogalerix Freudenthal, 1972[20]
- Dzavui Jiménez-Hidalgo, Guerrero-Arenas & Crespo, 2023[21] – jednym przedstawicielem był Dzavui landeri Jiménez-Hidalgo, Guerrero-Arenas & Crespo, 2023
- Eochenus Wang Banyue & Li Chuntian, 1990[22] – jednym przedstawicielem był Eochenus sinensis Wang Banyue & Li Chuntian, 1990
- Eogalericius Lopatin, 2004[23] – jednym przedstawicielem był Eogalericius butleri Lopatin, 2004
- Galerix Pomel, 1848[24]
- Lantanotherium Filhol, 1888[25]
- Microgalericulus Lopatin, 2006[26] – jednym przedstawicielem był Microgalericulus esuriens Lopatin, 2006
- Neurogymnurus Filhol, 1877[27]
- Ocajila Macdonald, 1963[28]
- Oligochenus Lopatin, 2005[29] – jednym przedstawicielem był Oligochenus grandis Lopatin, 2005
- Parasorex Meyer, 1865[30]
- Proterix Matthew, 1903[31]
- Protogalericius Lopatin, 2006[32] – jednym przedstawicielem był Protogalericius averianovi Lopatin, 2006
- Schizogalerix Engesser, 1980[33]
- Tetracus Aymard, 1850[34]
- Thaiagymnura Mein & Ginsburg, 1997[35] – jednym przedstawicielem był Thaiagymnura equilateralis Mein & Ginsburg, 1997
Uwagi edytuj
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Gymnura Lesson, 1827 (= Echinosorex Blainville, 1838).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Hylomys S. Müller, 1840.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: †Parasorex Meyer, 1865.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: †Cayluxotherium Filhol, 1880 (= †Neurogymnurus Filhol, 1877).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Echinosorex Blainville, 1838.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: †Neurogymnurus Filhol, 1877.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: †Proterix Matthew, 1903.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Otohylomys Bannikova, Lebedev, Abramov & Rozhnov, 2014 (= Hylomys S. Müller, 1840).
Przypisy edytuj
- ↑ a b A.N. Pomel. Etudes sur les carnassiers insectivores (Extrait). Seconde partie.—Classification des insectivores. „Archives des sciences physiques et naturelles”. 9, s. 249, 1848. (fr.).
- ↑ T.N. Gill. Arrangement of the families of mammals. With analytical tables. Prepared for the Smithsonian institution. „Smithsonian Miscellaneous Collection”. 11, s. 19, 1872. (ang.).
- ↑ J. Anderson: Anatomical and zoological researches: comprising an account of the zoological results of the two expeditions to western Yunnan in 1868 and 1875; and a monograph of the two cetacean genera, Platanista and Orcella. Cz. 1. London: B. Quaritch, 1878, s. 138. (ang.).
- ↑ a b M. Schlosser: Die Affen, Lemuren, Chiropteren, Insectivoren, Marsupialier, Creodonten und Carnivoren des europäischen Tertiärs und deren Beziehungen zur ihren lebenden und fossilen aussereuropäischen Verwandten. Cz. 6. Wien: K.K. Hof- und Universitäts-Buchhändler, 1887, s. 91. (niem.).
- ↑ Winge 1917 ↓, s. 115.
- ↑ Winge 1917 ↓, s. 145.
- ↑ A. Cabrera: Genera mammalium. Insectivora, Galeopithecia. Madrid: Museo Nacional de Ciencias Naturales, 1925, s. 57, 58. (hiszp.).
- ↑ a b c d e P.M. Butler. On the evolution of the skull and teeth in the Erinaceidae, with special reference to fossil material in the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 118 (2), s. 488, 1948. DOI: 10.1111/j.1096-3642.1948.tb00389.x. (ang.).
- ↑ T. Shaw & S. Wong. A new insectivore from Hainan. „Acta Zoologica Sinica”. 11 (3), s. 425, 1959.
- ↑ L.M. Van Valen. New Paleocene insectivores and insectivore classification. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 135 (5), s. 272, 1967. (ang.).
- ↑ D.R. Frost, W.C. Wozencraft & R.S. Hoffmann. Phylogenetic Relationships of Hedgehogs and Gymnures (Mammalia: Insectivora: Erinaceidae). „Smithsonian Contributions to Zoology”. 518, s. 23, 1991. (ang.).
- ↑ H.Н. Каландадзе & А.С. Раутиан: Система млекопитающих и историческая зоогеография. W: Филогенетика млекопитающих. Москва: Издательство Московского университета, 1992, s. 59. (ros.).
- ↑ A.A. Bannikova, V.S. Lebedev, A.V. Abramov & V.V. Rozhnov. Contrasting evolutionary history of hedgehogs and gymnures (Mammalia: Erinaceomorpha) as inferred from a multigene study. „Biological Journal of the Linnean Society”. 112 (3), s. 516, 2014. DOI: 10.1111/bij.12299. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 62. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 22. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Galericinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-30].
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Galericinae Pomel, 1848, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-23] (ang.).
- ↑ F. Masini & F. Fanfani. Apulogalerix pusillus nov. gen., nov. sp., the small-sized Galericinae (Erinaceidae, Mammalia) from the “Terre Rosse” fissure filling of the Gargano (Foggia, South-Eastern Italy). „Geobios”. 46 (1-2), s. 91, 2013. DOI: 10.1016/j.geobios.2012.10.008. (ang.).
- ↑ M. Freudenthal. Deinogalerix koenigswaldi nov. gen., nov. spec., a giant insectivore from the Neogene of Italy. „Scripta Geologica”. 14, s. 3, 1972. (ang.).
- ↑ E. Jiménez-Hidalgo, R. Guerrero-Arenas & V.D. Crespo. First galericine erinaceid (Mammalia: Eulipotyphla) from the early Oligocene of tropical North America. „Historical Biology”. 35 (6), s. 938, 2023. DOI: 10.1080/08912963.2022.2070018. (ang.).
- ↑ 王伴月 & 李春田 / B. Wang & C. Li. 我国东北地区第一个老第三纪哺乳动物群的研究 / First Paleogene mammalian fauna from Northeast China. „古脊椎动物学报 / Vertebrata PalAsiatica”. 28 (3), s. 168, 1990. (chiń. • ang.).
- ↑ А.В. Лопатин / A.V. Lopatin. Новый род Galericinae (Erinaceidae, Insectivora, Mammalia) из среднего эоцена Монголии / A new genus of the Galericinae (Erinaceidae, Insectivora, Mammalia) from the Middle Eocene of Mongolia. „Палеонтологический журнал”. 3, s. 85, 2004. (ros. • ang.).
- ↑ A.N. Pomel. Études sur les carnassiers insectivores (Extrait). Première partie.—Insectivores fossiles. „Archives des sciences physiques et naturelles”. 9, s. 164, 1848. (fr.).
- ↑ H. Filhol. Sur un nouveau genre d’Insectivore. „Bulletin de la Société philomathique de Paris”. Septième série. 12, s. 25, 1888. (fr.).
- ↑ Lopatin 2006 ↓, s. 288.
- ↑ H. Filhol. Considération sur la découverte de quelques mammifères fossiles appartenant à l’Eocène supérieur. „Bulletin de la Société philomathique de Paris”. Septième série. 1, s. 52, 1877. (fr.).
- ↑ J.R. Macdonald. The Miocene faunas from the Wounded Knee area of western South Dakota. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 125 (3), s. 166, 1963. (ang.).
- ↑ А.В. Лопатин. Позднепалеогеновые Erinaceidae (Insectivora, Mammalia) из Эргилин-Дзо (Монголия) / Late Paleogene Erinaceidae (Insectivora, Mammalia) from the Ergilin Dzo locality, Mongolia. „Палеонтологический журнал / Paleontological Journal”. 1, s. 90, 2005. (ros. • ang.).
- ↑ H. von Meyer. Über Sängethier-Reste aus den Schichten von Steinheim bei Ulm: im lithographischen Schiefer sind bis jetzt keine Säugethiere nachgewiesen; Pterodactylus im Kimmeridge von Hannover. „Neues Jahrbuch für Mineralogie, Geologie und Paläontologie”. Jahrgang 1865, s. 845, 1865. (niem.).
- ↑ W.D. Matthew. A fossil hedgehog from the American Oligocene. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 19 (7), s. 228, 1903. (ang.).
- ↑ Lopatin 2006 ↓, s. 290.
- ↑ B. Engesser. Insectivora und Chiroptera (Mammalia) aus dem Neogen der Türkei. „Schweizerische Paläontologische Abhandlungen”. 102, s. 63, 1980. (niem.).
- ↑ A. Aymard. Notka bez tytułu. „Annales de la Société d’Agriculture, Sciences, Arts et Commerce du Puy”. 14, s. 81, 1850. (fr.).
- ↑ P. Mein & L. Ginsburg. Les mammifères du gisement miocène inférieur de Li Mae Long, Thaïlande: systématique, biostratigraphie et paléoenvironnement. „Geodiversitas”. 19 (4), s. 785, 1997. (fr.).
Bibliografia edytuj
- H. Winge. Udsigt over Insektædernes indbyrdes Slægtskab. „Videnskabelige Meddelelser fra Dansk naturhistorisk Forening i Kjøbenhavn”. 68, s. 83–203, 1917. (szw.).
- А.V. Lopatin. Early Paleogene insectivore mammals of Asia. „Paleontological Journal”. 40 (Suppl. 3), s. 205–405, 2006. DOI: 10.1134/S0031030106090012. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne: