Gotówka (kolonia)

wieś w województwie lubelskim

Gotówka (dawniej Gotówka Niemiecka) – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Ruda-Huta[4][5].

Gotówka
kolonia
Ilustracja
Kaplica rzymskokatolicka w Gotówce
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

chełmski

Gmina

Ruda-Huta

Liczba ludności (2021)

230[2]

Strefa numeracyjna

82

Kod pocztowy

22-110[3]

Tablice rejestracyjne

LCH

SIMC

0106164[4]

Położenie na mapie gminy Ruda-Huta
Mapa konturowa gminy Ruda-Huta, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Gotówka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Gotówka”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Gotówka”
Położenie na mapie powiatu chełmskiego
Mapa konturowa powiatu chełmskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Gotówka”
Ziemia51°10′41″N 23°32′53″E/51,178056 23,548056[1]
Strona internetowa
Gotówka i Leśniczówka na Mapie Topograficznej Królestwa Polskiego z 1839 roku
Gotówka (Niemiecka) na mapie Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1931 r.

Do 1954 r. wchodziła w skład gminy Krzywiczki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Ruda-Huta[6]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 245 mieszkańców i była siódmą co do liczby ludności miejscowością gminy[7].

Wieś położona jest na terenie Chełmskiego Parku Krajobrazowego pomiędzy dwoma rezerwatami: Bagno Serebryskie ze znajdującą się tam wieżą widokową i Brzeźno. Oba rezerwaty to unikatowe torfowiska węglanowe. W maju odbywa się tam impreza pod nazwą Eko Majówka-Gotówka, festyn ekologiczny połączony z występami artystycznymi, konkursami i wystawą fotograficzną.

Historia edytuj

Wieś założona w 1823 r. przez Antoniego Grothusa na gruntach wydzielonych z dóbr Serebryszcze. Według "Słownika geograficznego Królestwa Polskiego" ok. 1866 r. liczyła 8 osad (gospodarstw) o łącznej powierzchni 194 mórg. W 1866 r. na terenie wsi zaczęli się osiedlać osadnicy niemieccy była to wieś czynszowa. Od tego momentu w dokumentach pojawia się nazwa Gotówka Niemiecka. W 1869 r. koloniści niemieccy zbudowali niewielką drewnianą świątynię, rozbudowaną 10 lat później i zniszczoną w czasie pierwszej wojny światowej. W l. 1930-1931 zbudowaną nową świątynię. Obok niej funkcjonował cmentarz grzebalny, którego ślady zachowały się do chwili obecnej. Przed pierwszą wojną światową we wsi funkcjonował też kantorat (szkoła).

Według spisu powszechnego z 30 września 1921 r. Gotówka liczyła 331 mieszkańców, z których narodowość polską deklarowało 163, niemiecką 168, wyznanie rzym.-kat. 118, prawosławne 8, ewangelickie 201, mojżeszowe 4. W okresie międzywojennym we wsi istniała szkoła powszechna

W 1939 r. potomkowie kolonistów niemieckich otrzymali od rządu niemieckiego polecenie wyjazdu do Rzeszy. Na ich miejsce sprowadzono Polaków wysiedlonych z Poznańskiego, którzy po wojnie powrócili w rodzinne strony. Mieszkańców narodowości ukraińskiej w 1945 r. wysiedlono do ZSRR.[8]

W 1943 wieś liczyła 312 mieszkańców, w 1946 – 268, w 1965 – 352, w 1998 – 234, w 2000 – 228.

W miejscowości znajduje się kaplica rzymskokatolicka należąca do parafii w Rudzie Hucie.

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 35535
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-12-22].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 325 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-23].
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-23]. 
  6. Jednostki pomocnicze gminy Ruda-Huta. Urząd Gminy Ruda-Huta. [dostęp 2015-10-16].
  7. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  8. Wawryniuk 2002 ↓, s. wg indeksu.

Bibliografia edytuj

  • Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. IV: Województwo lubelskie, Warszawa 1924, s. 11.
  • A. Franecki, Ślady dziejów gminy Ruda Huta, Chełm-Ruda Huta 2010.
  • Andrzej Wawryniuk: Leksykon miejscowości powiatu chełmskiego. Chełm: Starostwo Powiatowe w Chełmie, 2002, s. 477. ISBN 83-916380-0-6.

Linki zewnętrzne edytuj