Gotfryd II Brodaty (zm. 1069) – książę Górnej Lotaryngii w latach 1044–1047 (jako Gotfryd III) i Dolnej Lotaryngii w latach 1065–1069 (jako Gotfryd II).

Gotfryd II Brodaty
ilustracja
Wizerunek herbu
książę Górnej Lotaryngii (jako Gotfryd III)
Okres

od 1044
do 1047

książę Dolnej Lotaryngii
Okres

od 1065
do 1069

Dane biograficzne
Data śmierci

1069

Ojciec

Gozelo I Wielki

Żona

Beatrycze

Dzieci

Gotfryd III Garbaty,
Ida Lotaryńska,
Wiltruda

Był synem Gozelo I Wielkiego, księcia Górnej i Dolnej Lotaryngii. Po śmierci ojca w 1044 roku nadaniem Henryka III Salickiego został księciem Górnej Lotaryngii. Dolna Lotaryngia przypadła młodszemu bratu Gotfryda - Gozelo II Próżniakowi. Wskutek buntu przeciw cesarzowi (wspieranego przez Dirka IV i Baldwina V Flandryjskiego[1]) został uwięziony i pozbawiony władzy. W 1057 roku wyruszył do Spoleto, które nadał mu jego brat, papież Stefan IX. Utracił je jednak rok później, gdy brat zmarł. W 1059 zainstalował w Stolicy Apostolskiej swojego sojusznika Mikołaja II. W 1065 roku cesarz Henryk IV nadał mu Górną Lotaryngię, którą rządził aż do śmierci.

Poślubił Beatrycze, córkę Fryderyka II, księcia Dolnej Lotaryngii. Z tego małżeństwa pochodzili:

Przypisy edytuj

  1. Jan Balicki, Maria Bogucka: Historia Holandii. Wrocław: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1989, s. 23. ISBN 83-04-03025-X.

Bibliografia edytuj