Gram Parsons
Gram Parsons, właśc. Ingram Cecil Connor III; ur. 5 listopada 1946, zm. 19 września 1973) – amerykański muzyk uznany za pioniera country rocka i americany.
| |
| Imię i nazwisko |
Ingram Cecil Connor III |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Instrumenty |
gitara |
| Gatunki | |
| Zawód |
muzyk |
| Aktywność |
1966-1973 |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Pochodził z zamożnej rodziny[1]. Zachwycony koncertem Elvisa Presleya, w wieku dziewięciu lat zainteresował się muzyką i niedługo później sam zaczął występować[1]. W okresie licealnym był frontmanem w kilku zespołach, m.in. The Pacers i The Legends[1]. Studiował na Harvard University, jednak po pierwszym semestrze porzucił szkołę i wyprowadził się do Nowego Jorku, gdzie kontynuował działalność muzyczną[1]. W 1966 stanął na czele zespołu International Submarine Band[1], który rozpadł się po wydaniu jednego albumu.
W 1968 przez na kilka miesięcy grał na instrumentach klawiszowych z zespołem The Byrds[1], z którym wydał album pt. Sweetheart of the Rodeo, po latach uznawany przez wielu krytyków za jedną z najlepszych płyt rockowych wszech czasów[1]. W tym czasie zaczął tworzyć we własnym stylu muzycznym, który nazwał „cosmic American music”[1].
Po rozstaniu z formacją utworzył grupę Flying Burrito Brothers, z którą wydał dwa albumy. Po usunięciu z zespołu w 1970 podjął próbę nagrania solowego albumu. Następnie przebywał we Francji, gdzie mieszkał razem z Keithem Richardsem. W tym czasie towarzyszył zespołowi The Rolling Stones w trasie po Wielkiej Brytanii, a także uczestniczył w nagraniach albumu grupy pt. Exile on Main Street[2]. Po powrocie do USA nawiązał współpracę z Emmylou Harris, która wspomogła go wokalnie na debiutanckiej solowej płycie. W 1973 wydał album pt. GP, a rok później – płytę pt. Grievous Angel[3]. Założył także własny zespół The Fallen Angels[3]. Wywarł ogromny wpływ na rozwój country rocka.
Zmarł 19 września 1973 w wyniku uzależnienia od alkoholu i narkotyków[4].
Dyskografia edytuj
| Rok | Album | Pozycja na liście[5] | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| US | US Country | |||||||||||||||||||||||
| 1968 | Safe at Home (International Submarine Band) | — | — | |||||||||||||||||||||
| Sweetheart of the Rodeo (The Byrds) | 77 | — | ||||||||||||||||||||||
| 1969 | The Gilded Palace of Sin (Flying Burrito Brothers) | 164 | — | |||||||||||||||||||||
| 1970 | Burrito Deluxe (Flying Burrito Brothers) | — | — | |||||||||||||||||||||
| 1973 | GP | — | — | |||||||||||||||||||||
| 1974 | Grievous Angel | 195 | — | |||||||||||||||||||||
| 1976 | Sleepless Nights (Gram Parsons & the Flying Burrito Brothers) | 185 | — | |||||||||||||||||||||
| 1979 | Early Years (1963–1965) | — | — | |||||||||||||||||||||
| 1982 | Live 1973 (Gram Parsons and the Fallen Angels) | — | — | |||||||||||||||||||||
| 1987 | Dim Lights, Thick Smoke and Loud Loud Music (Flying Burrito Brothers) | — | — | |||||||||||||||||||||
| 1995 | Cosmic American Music | — | — | |||||||||||||||||||||
| 2001 | Another Side of This Life: The Lost Recordings of Gram Parsons | — | — | |||||||||||||||||||||
| 2001 | Sacred Hearts & Fallen Angels: The Gram Parsons Anthology | — | — | |||||||||||||||||||||
| 2006 | The Complete Reprise Sessions | — | — | |||||||||||||||||||||
| 2007 | Gram Parsons Archives Vol.1: Live at the Avalon Ballroom 1969 (Gram Parsons with the Flying Burrito Brothers) |
— | 45 | |||||||||||||||||||||
| "—" pozycja nie była notowana. | ||||||||||||||||||||||||
Bibliografia edytuj
- Fong-Torres, Ben (1998). Paul Kingsbury, ed. Gram Parsons. New York, NY: Oxford University Press.
- Meyer, David (2007). Twenty Thousand Roads: The Ballad of Gram Parsons and His Cosmic American Music. New York, NY: Villard Books. ISBN 978-0-375-50570-6.
- Road Mangler Deluxe, Phil Kaufman with Colin White, White-Boucke Publishing, 2005 (3rd edition). ISBN 1-888580-31-3
- Are You Ready for the Country: Elvis, Dylan, Parsons and the Roots of Country Rock, Peter Dogget, Penguin Books, 2001. ISBN 0-14-026108-7
- In the Country of Country: A Journey to the Roots of American Music, Nicholas Dawidoff, Vintage Books, 1998. ISBN 0-375-70082-X
- Ben Fong-Torres, Hickory Wind: The Life and Times of Gram Parsons, New York: Pocket Books, 1991, ISBN 0-671-70513-X, OCLC 23139185.
- Jessica Hundley, Grievous Angel: An Intimate Biography of Gram Parsons, Polly Parsons, New York: Thunder's Mouth Press, 2005, ISBN 978-1-56025-673-1, OCLC 62096134.
- Proud to Be an Okie: Cultural Politics, Country Music, and Migration to Southern California, Peter La Chapelle. University of California Press, Berkeley, 2007. ISBN 978-0-520-24889-2
- Gram Parsons: God's Own Singer, Jason Walker, Soundcheck Books, London, 2012. ISBN 978-0-9566420-3-5
- Moody Food, Ray Robertson, SFWP, 2006. ISBN 0-9776799-0-X
- Live Fast, Die Young: Misadventures in Rock & Roll America, Chris Price & Joe Harland. Summersdale. 2010. ISBN 978-1-84953-049-1
- Trailblazers: Gram Parsons, Nick Drake & Jeff Buckley David Bret JRBooks, London, 2009.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Rich Cohen, To tylko rock’n’roll. Zawsze The Rolling Stones, Adrian Stachowski (tłum.), Wydawnictwo Poznańskie, 2022, s. 262–263, ISBN 978-83-67324-66-3.
- ↑ Rich Cohen, To tylko rock’n’roll. Zawsze The Rolling Stones, Adrian Stachowski (tłum.), Wydawnictwo Poznańskie, 2022, s. 322, 325–326, ISBN 978-83-67324-66-3.
- ↑ a b Rich Cohen, To tylko rock’n’roll. Zawsze The Rolling Stones, Adrian Stachowski (tłum.), Wydawnictwo Poznańskie, 2022, s. 329, ISBN 978-83-67324-66-3.
- ↑ Rich Cohen, To tylko rock’n’roll. Zawsze The Rolling Stones, Adrian Stachowski (tłum.), Wydawnictwo Poznańskie, 2022, s. 330–331, ISBN 978-83-67324-66-3.
- ↑ Gram Parsons - Album Discography. allmusic.com. [dostęp 2015-11-27]. (ang.).