Granica plastyczności
Granica plastyczności to wartość naprężenia, przy którym zaczynają powstawać nieodwracalne mikroskopijne odkształcenia plastyczne we wszystkich ziarnach lub naprężenie w którym występuje płynięcie metalu pod wpływem stałego obciążenia. Za umowne kryterium do określenia tej granicy przyjmuje się trwałe odkształcenie względne równe 0,002. Pomiędzy granicą sprężystości a granicą plastyczności rozciąga się obszar częściowej sprężystości (lub częściowej plastyczności).
Granicę plastyczności określa się dla jednowymiarowego stanu naprężenia (najczęściej przy próbie rozciągania). Dla złożonego stanu naprężenia potrzebne jest odpowiednie kryterium uplastycznienia.
Granica plastyczności jest często powiązana z wytrzymałością materiału.
Wyraźna granica plastyczności to cecha którą określa się materiały (np. niektóre stopy stali), dla których podczas statycznej próby rozciągania można zaobserwować na wykresie zależności naprężenie-odkształcenie wyraźną półkę plastyczną, czyli obszar znacznego przyrostu odkształceń przy niewielkich wahaniach naprężeń.