Graniczna Wieś
Graniczna Wieś (kasz. Grônicznô Wies) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Trąbki Wielkie[3].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
290[1] |
| Strefa numeracyjna |
58 |
| Kod pocztowy |
83-041 (Pruska Karczma), 83-042[2] |
| Tablice rejestracyjne |
GDA |
| SIMC |
0176118 |
Położenie na mapie gminy Trąbki Wielkie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gdańskiego  | |
 54°09′39″N 18°27′12″E/54,160833 18,453333
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
W czasie II wojny światowej znajdował się tu niemiecki Obóz dla Jeńców Cywilnych Graniczna Wieś (głównie Polaków i Kaszubów z Pomorza i Wolnego Miasta Gdańska). W roku 1940 w obozie został przez Niemców rozstrzelany działacz polonijny z Gdańska – Alf Liczmański.
Częścią wsi jest Pruska Karczma (SIMC 0176124) – osada leśna wsi[3].
HistoriaEdytuj
Wieś wymieniona w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego jako Graniczna (niem. Grenzdorf). Wieś szlachecka oraz dobra w powiecie gdańskim, tuż nad granicą powiatu kościerskiego, położona nad strugą Czerwoną Strugą (Roth-flieess). Gruntu było tu 971 mórg, zamieszkana przez 64 katolików i 185 ewangelików, mieszkających w 33 domach. Podlega parafii Prągnowy, najbliższa szkoła w Czerniewo, poczta Skarszewy. Odległość od Gdańska 4 mile, od Skarszew 1 mila. W roku 1789 posiadaczem wsi był Jan Trembecki chorąży, obecnie (II połowa XIX wieku) niemiecki[4].
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 337 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b GUS: Przeglądanie Krajowego Rejestru Teryt. [w:] Rajestr Teryt [on-line]. 2020. [dostęp 2020-08-01].
- ↑ Graniczna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 795.