Granitognejs
Granitognejs – skała metamorficzna, odmiana gnejsu cechująca się znacznie słabiej niż u innych gnejsów wykształconą teksturą kierunkową (gnejsową – w postaci naprzemianległych grubszych warstewek kwarcowo-skaleniowych i cienkich warstewek miki)[1].
Granitognejsy tworzą się podczas silnej metasomatozy typowych gnejsów, co prowadzi do częściowego zatarcia pierwotnej dobrze wykształconej tekstury kierunkowej lub w efekcie nieznacznej mylonityzacji granitoidów. Granitognejsy często stopniowo przechodzą zarówno w granitoidy, jak i w gnejsy[2].
Termin wprowadził do geologii w roku 1823 Alexander von Humboldt[3].
Na terenie Polski występują np. w Górach Izerskich[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Żaba J. 2014: Ilustrowana encyklopedia skał i minerałów. Videograf, hasła "granitognejs" str. 161 i "tekstura gnejsowa", str. 445
- ↑ a b Żaba J. 2014: Ilustrowana encyklopedia skał i minerałów. Videograf, strona 161
- ↑ Ryka W., Maliszewska A., 1982: Słownik petrograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, strona 125. ISBN 83-220-0150-9, OCLC 69507580