Groniki (1027 m) – szczyt w głównym grzbiecie Gorców, który biegnie od Turbacza do Przełęczy Sieniawskiej. Grzbietem tym biegnie dział wodny między Rabą a Dunajcem oraz znakowany szlak turystyki pieszej i rowerowej. Południowy stok Groników opada do doliny potoku Obidowiec w miejscowości Obidowa, północny do dolinki Potoku Snozy[1].

Groniki
Ilustracja
Państwo

 Polska

Położenie

województwo małopolskie

Pasmo

Gorce, Karpaty

Wysokość

1027 m n.p.m.

Położenie na mapie Gorców
Mapa konturowa Gorców, po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Groniki”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Groniki”
Ziemia49°33′32,2″N 20°02′46,0″E/49,558944 20,046111

Groniki są całkowicie porośnięte lasem. Niewielka polana znajduje się po ich zachodniej stronie na grzbiecie między Gronikami a Starymi Wierchami[1]. Dawniej na szczycie Groników stała drewniana wieża pomiarowa. Były one znacznie bardziej bezleśne, niż obecnie. Na ich grzbiecie i stokach były polany, które już w czasach J. Nyki zarastały borówczyskami. W lipcu zbierali je mieszkańcy wsi Obidowa i Poręba Wielka za pomocą specjalnych „rafek”. Jedna osoba zbierała w ciągu dnia około 30 l borówek[2]. Polany z borówkami zarosły już lasem[1].

Przez Groniki biegnie granica między powiatem limanowskim i powiatem nowotarskim. Stoki południowe należą do wsi Obidowa w powiecie nowotarskim i znajdują się poza granicami Gorczańskiego Parku Narodowego, stoki północne znajdują się na obszarze tego parku, w granicach wsi Poręba Wielka[1].

Szlaki turystyczne

edytuj

Przez Groniki prowadzi Główny Szlak Beskidzki[3] i ścieżka edukacyjna[4].

  odcinek: Rabka-ZdrójTatarówMaciejowaPrzysłopBardoJaworzyna PonickaPośrednieSchronisko PTTK na Starych Wierchach – Groniki – PudziskaObidowiecRozdzieleTurbacz. Odległość 16,7 km, suma podejść 970 m, suma zejść 220 m, czas przejścia 5 godz. 35 min, z powrotem 4 godz. 50 min[3].
  ścieżka edukacyjna „Wokół doliny Poręby”, odcinek: Stare Wierchy – Droga Kopana – polana Suchora[4].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-01-06].
  2. Józef Nyka, Gorce. Przewodnik, Sport i Turystyka, 1965.
  3. a b Gorce. Mapa turystyczna 1: 50 000, Kraków: Compass, 2007, ISBN 83-89472-59-7.
  4. a b M. Cieszkowski, P. Lubieński, Gorce – przewodnik dla prawdziwego turysty, P. Lubieński (red.), Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2004, ISBN 83-89188-19-8.