Grozowoj

Grozowoj
Klasa	niszczyciel
	Historia
Położenie stępki	1900
Wodowanie	1902
	MW Imperium Rosyjskiego
Nazwa	Łosoś; Grozowoj
Wejście do służby	1902
Los okrętu	oddany na złom w latach 1923–1924
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	346,5 t
Długość	56,6 m
Szerokość	6,3 m
Zanurzenie	3,4 m
	Napęd
	2 maszyny parowe
Prędkość	12,2 węzłów
Zasięg	800 mil morskich
	Uzbrojenie
	po modernizacji:; 2 działa 75 mm; 2 wyrzutnie torpedowe 381 mm; 6 karabinów maszynowych 7,62 mm
Załoga	57 ludzi

Grozowoj (ros. Грозовой) – rosyjski niszczyciel z początku XX wieku.

Stępka okrętu została położona w 1900 r. w stoczni francuskiej firmy Forges et Chantiers w Le Havre. Był on budowany w ramach programu okrętowego 1898 r. na potrzeby Dalekiego Wschodu. Spuszczono go na wodę 26 lutego 1902 r. Do 9 marca tego roku występował pod nazwą "Łosoś" ("Лосось"), po czym zmieniono ją na "Grozowoj". W maju 1903 r. przybył do Port Artur, który stał się jego macierzystym portem. Wszedł w skład 1 Oddziału Torpedowców 1 Eskadry Oceanu Spokojnego. Następnie uczestniczył w obronie Port Artur podczas wojny rosyjsko-japońskiej. Jego dowódcą był w tym czasie por. Władimir W. Szelting. Okręt wykonywał zadania patrolowo-ochronne i rozpoznawcze. 9 marca 1904 r. wraz z innym okrętem odparł atak japońskich torpedowców na redę Port Artur. W maju-czerwcu aktywnie wspierał wojska rosyjskie walczące na obszarze dystryktu Jinzhou. Kilka razy starł się na morzu z japońskimi okrętami. Po jednej z takich potyczek został uszkodzony i musiał przejść niedługi remont. Po bitwie morskiej na Morzu Żółtym 28 lipca 1904 r. przedostał się do Szanghaju, gdzie został internowany i rozbrojony przez Chińczyków. Po uwolnieniu podporządkowano go 2 stycznia 1905 r. Flotylli Syberyjskiej. Nowym dowódcą został na krótko por. W. M. Łukin, po czym zastąpił go por. Aleksandr A. Browcyn. W latach 1912-1913 przeszedł remont kapitalny połączony z przezbrojeniem. W lipcu 1916 r. przepłynął do nowego portu macierzystego, którym stał się Archangielsk, gdzie pod koniec listopada tego roku włączono go do Flotylli Północnego Oceanu Lodowatego. Podczas jednego z rejsów bojowych zatopił w rejonie Wyspy Charłow niemiecki okręt podwodny U-56^{[potrzebny przypis]}. W lutym 1917 r. skierowano na remont kapitalny w Wielkiej Brytanii. Po rewolucji październikowej władze brytyjskie w listopadzie tego roku zarekwirowały go. Podczas wojny domowej w Rosji Brytyjczycy w maju 1918 r. przekazali go Białym Rosjanom. Na pocz. 1920 r. okręt zbiegł z Archangielska. Według części źródeł przepłynął do francuskiej Bizerty, zaś według innych do Wielkiej Brytanii. Wiadomo, że w latach 1923-1924 został przekazany na złom.

Linki zewnętrzne edytuj

Bibliografia edytuj

Anatolij J. Taras, Корабли Российского императорского флота 1892-1917 гг., 2000
P. W. Lichaczow, Эскадренные миноносцы типа "Форель" (1898-1925), 2004