Grupa Azorro
Grupa Azorro (Supergrupa Azorro) – grupa artystyczna powstała w 2001 roku działająca w obrębie sztuki wideo i tworząca akcje artystyczne. Grupę współtworzy czterech artystów: Oskar Dawicki, Igor Krenz, Wojciech Niedzielko, Łukasz Skąpski, którzy już w momencie zakładania grupy mieli spory dorobek w dziedzinie performance, fotografii i wideo[1]. Dowcipne działania grupy stanowią swoistą przeciwwagę dla egzystencjalnej powagi sztuki krytycznej poprzedniej dekady. Działania grupy nie są jednak pozbawione głębszych treści, zawierają one dozę ironii określanej jako „lekki krytycyzm”[2], czyli krytyki systemu kultury w sposób, który nikogo nie urazi, i z którym wszyscy się zgodzą. Poruszają kwestie oceny sztuki współczesnej, stanu instytucji wystawienniczych oraz pozycji artysty w hierarchii zarówno artystycznej, jak i społecznej[3]. Prace Azorro charakteryzują się przenikliwością, podważają obowiązujące normy, ukazują wywrotowy sposób myślenia członków grupy[4].
W 2010 roku w Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu odbyła się pierwsza monograficzna wystawa Supergrupy Azorro zatytułowana Idealna wystawa, której kuratorką była Joanna Zielińska[5].
Filmografia
edytuj2001:
2002:
- Azorro Standard
- Hamlet
- Portret z kuratorem – artyści robią sobie pamiątkowe fotografie, na których „przypadkowo” pojawia się znana osoba ze świata sztuki. Praca jest aluzją do ukrytej, ale dużej władzy kuratorów nad artystami i ich sztuką.
- Czy artyście wszystko wolno? – grupa powraca do odwiecznego pytania, z tym, że tu sprowadzają je oni do absurdu, ostentacyjnie przechodzą na czerwonym świetle, plują i sikają w miejscach publicznych.
- Najlepsza galeria
- Koniec sztuki
- Hic et nunc
- Propozycja – propozycja wzięcia udziału w „prestiżowym” projekcie, ale bez budżetu;
2003:
- Pyxis Systemetis Domestici Quod Video Dicitur
2004:
- Awaria
- SMART
- Coś tu nie gra
- Niech się dzieje, co chce
- Rodzina
2005:
- Olives (2004/2005)[6]
- Figuranci – członkowie grupy występują w roli statystów w filmie Karol. Człowiek, który został papieżem.
Wybrane wystawy zbiorowe
edytuj- 2009 Wasser und Wein – Der Katholische Faktor in der Zeitgenössischen Kunst, Städtische Galerie im Leeren Beutel, Regensburg;
- 2008 „Ich kann mir nicht jeden Tag ein Ohr abschneiden”. Dekonstruktionen des Künstlermthos / „I can’t slice off an ear every day”. Deconstructing the Myth of the Artist, Hamburger Bahnhof, Berlin;
- 2007 Fluxus East. Fluxus Networks in Central Eastern Europe, Kunstlerhaus Bethanien, Berlin
- 2006 Proposal, Netherlands Media Art Institute „50% beeld”, Amsterdam; Mentality, Łódź Biennale;
- 2005 In the New Reality of Europe, MoMA, Tokyo; Jak rozmawiać o sztuce współczesnej?, Arsenał, Białystok; Boys, Bunkier Sztuki, Kraków; Spojrzenia, Zachęta, Warszawa;
- 2004 Pod flagą biało-czerwoną, Tallin; New Video New Europe, The Renaissance Society, Chicago;
- 2003 RASTER. Aktuelle Kunst aus Polen, Museum Junge Kunst, Frankfurt/O; Prague Biennal; WRO 03, Wrocław; Public Rituals, Museum Moderner Kunst Stiftung Ludwig, Wiedeń; Backfabrik, Berlin;
- 2002 Video-Zone. 1st International Video-Art Biennial, Tel Aviv; The Polish Video, Project Space, Kunsthalle, Wiedeń; The Centre of Attraction. 8th Baltic Triennial of International Art, CCA, Wilno; Rowelucja, Raster, Warszawa; Magisters & Friends, Bunkier Sztuki, Kraków; Cztery pokoje, Bunkier Sztuki, Kraków.
Przypisy
edytuj- ↑ Joanna Zielińska, Supergrupa Azorro, [w:] „Tekstylia bis”, red. Piotr Marecki, Kraków 2006.
- ↑ Wojciech Szymański, Dobry tekst, Ha!art nr 25, s. 77–78
- ↑ Marek Wasilewski, Azorro – Therapy for Artists, „Flash Art” (Milano), 2004
- ↑ Jakub Banasiak, Śmiech na sali (wystawowej), 23.12.2008, „Obieg”
- ↑ Opis wystawy na www.csw.torun.pl. [dostęp 2010-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-22)].
- ↑ Pomysłodawca filmu i jego współautor, członek Supergrupy Azorro, Łukasz Skąpski oficjalnie potwierdza istnienie tego filmu.
Bibliografia
edytuj- Nowe zjawiska w sztuce polskiej po 2000, red. Grzegorz Borkowski, Adam Mazur, Monika Branicka, CSW Zamek Ujazdowski, 2007, ISBN 83-85142-74-6.
- Joanna Zielińska, Supergrupa Azorro, [w:] „Tekstylia bis”, red. Piotr Marecki, Kraków 2006.
Pozostała literatura
edytuj- ABECE Azorro, red. Krzysztof Gutfrański, Joanna Zielińska, wyd. CSW w Toruniu, 2010.
- Jakub Banasiak, Śmiech na sali (wystawowej), „Obieg”, 23.12.2008.
- Łukasz Ronduda, Karol – człowiek, który został papieżem Supergrupy Azorro. Czyli rzecz o nowej sztuce przykościelnej, „Obieg”, 2005.
- Marek Wasilewski, Azorro – Therapy for Artists, „Flash Art” (Milano), 2004.
- Magdalena Ujma, Portret grupowy z artystami na pierwszym planie – Polska łagodność i nuda, www.bunkier.com.pl, 2004.
- Adam Mazur, To musi zwyciężyć. Salon odrzuconych Wenecja 2005, „Obieg”.
- Wojciech Szymański, Dobry tekst, Ha!art nr 25, s. 77–78.
- Christy Lange, The Need to Document, „Frieze”, October 2005, s. 213.
- M. Robecchi, Interview with Azorro, „Flash Art” (Milano), October 2003.
Linki zewnętrzne
edytuj- Grupa Azorro w serwisie Culture.pl
- PYXIS SYSTEMATIS DOMESTICI QUOD VIDEO DICITUR na Międzynarodowym Biennale Sztuki Mediów.
- Supergrupa Azorro – Galeria Raster