Grupa Operacyjna 1001. Nocy
Grupa Operacyjna 1001. Nocy (niem. Kampfgruppe 1001 Nächte) – niemiecka formacja wojskowa z okresu II wojny światowej. Została sformowana wiosną 1945 roku, walczyła na froncie Odry, gdzie została niemal całkowicie zniszczona. Nazwa pochodzi od Księgi tysiąca i jednej nocy, zbioru arabskich legend, jednak przyczyna dla której ją wybrano jest nieznana.
Historia edytuj
Grupa Operacyjna 1001. Nocy została sformowana na bazie oddziałów, które wcześniej pełniły służbę strażniczą przy wyrzutniach rakiet V-2. Niemieckie dowództwo uznawało to zadanie za bardzo istotne, dlatego do jednostek takich kierowani byli najlepsi żołnierze wyselekcjonowani spośród weteranów jednostek pancernych. Pod koniec wojny formacje te zostały przerzucone na wschód w desperackiej próbie powstrzymania naporu Armii Czerwonej.
W początkach marca 1945 roku generał piechoty Theodor Busse, dowódca niemieckiej 9. Armii zdecydował się sformować elitarną formację przeciwpancerną, która miała pełnić funkcję „straży pożarnej” i zamykać nieprzyjacielskie wyłomy w liniach obronnych. Za podstawę planowanej jednostki posłużyły trzy kompanie dawnych strażników V-2, trzy przeciwpancerne kompanie szkoleniowe niszczycieli czołgów należące do 560 Batalionu Niszczycieli Czołgów SS pod dowództwem SS-Sturmbannführera Wösta, kompania dział szturmowych z 27 Dywizji Grenadierów SS oraz kilka mniejszych pododdziałów. Dowódcą został bohater wojenny Gustav-Adolf Blancbois, kawaler Krzyża Rycerskiego, którym został odznaczony za uratowanie 15-20 000 niemieckich żołnierzy, którzy zostali otoczeni pod Bobrujskiem podczas Operacji Bagration.
Grupę operacyjną podzielono na trzy formacje bojowe które, utrzymując arabską stylistykę nazwano Suleika, Harem i Sultan.
Po sformowaniu jednostka liczyła ok. 500 żołnierzy i 44 niszczyciele czołgów.
Jednostka weszła do boju 16 kwietnia, kiedy to razem z 25 Dywizją Grenadierów Pancernych i 111 Szkolną Brygadą Dział Szturmowych wspierała 606 Dywizję Piechoty w obronie Wriezen. Po walce siła Grupy Operacyjnej spadła do 18 pojazdów i 50 żołnierzy
Po raz kolejny jednostka została użyta w walce 27 marca, kiedy to przeprowadziła okupiony ciężkimi stratami nocny kontratak na radziecki przyczółek niedaleko miasta Genschmar.
W następnych dniach hitlerowcom udało się naprawić część uszkodzonych pojazdów, ponadto Grupa Operacyjna została wzmocniona kompanią spadochroniarzy z 600 Batalion Strzelców Spadochronowych SS. Była to tzw. Begleit-Kompanie, czyli oddział ochrony dowództwa.
Jednostka brała udział w bitwie o wzgórza Sellow (16 kwietnia 1945 – 2 maja 1945 roku), po czym została rozwiązana niedaleko Münchebergu. Dowódca Oberstleutnant Blancbois przedarł się na zachód, po czym poddał się Amerykanom. Zmarł 15 stycznia 1993 roku.
Dowódcy edytuj
- Oberstleutnant Gustav-Adolf Blancbois
- Sturmbannführer Wöst – grupa Suleika
Skład edytuj
- Kampfgruppe Stab (sztab)
- Grupa Suleika
- SS-Jagdpanzer-Abteilung 560 z.b.V. (batalion przeciwpancerny)
- 3 kompanie niszczycieli czołgów Hetzer, łącznie 44 pojazdy
- kompania 8 dział szturmowych Sturmgeschütz III,
- kompania z SS-Fallschirmjäger-Bataillon 600
- SS-Jagdpanzer-Abteilung 560 z.b.V. (batalion przeciwpancerny)
- Grupa Harem
- Panzer-Aufklärungs-Abteilung Speer (batalion rozpoznania)
- kompania motocyklistów
- kompania SdKfz 231
- pluton przeciwpancerny dział 75 mm PAK 97/38
- Panzer-Aufklärungs-Abteilung Speer (batalion rozpoznania)
- Grupa Sultan
- Marschregiment 2 (pułk piechoty)
- 3 kompanie strzelców
- Marschregiment 2 (pułk piechoty)
