Grzybnia

plecha stanowiąca ciało grzybów, zbudowana z wyrośniętej i rozgałęzionej strzępki lub wielu strzępek skupionych w jednym miejscu

Grzybnia (łac. mycelium[1]) – plecha stanowiąca ciało grzybów, zbudowana z wyrośniętej i rozgałęzionej strzępki lub wielu strzępek skupionych w jednym miejscu[2]. U grzybów można wyróżnić następujące stopnie organizacji budowy: pojedyncza komórkastrzępka ⇒ grzybnia ⇒ owocnik lub przetrwalnik[3].

Strzępki grzybni rozrodczej
Watowata grzybnia na pniu

Budowa grzybni edytuj

Zasadniczą częścią grzybni są strzępki. Ich średnica zwykle nie przekracza 0,01 mm, długość jest wielokrotnie większa i zwykle są bezbarwne (szkliste). Gołym okiem są niedostrzegalne, do ich obserwacji potrzeba użyć mikroskopu. Czasami jednak grzybnię można obserwować gołym okiem – gdy tworzy skupiska, jakimi są np. owocniki grzybów, podkładki, ryzomorfy[2].

Grzybnię cechuje prymitywna budowa, brak jej zróżnicowanych i wyspecjalizowanych organów, a zróżnicowanie budowy jej komórek jest niewielkie[4]. Czasami tworzy jednak struktury podobne do tkanek u roślin wyższych. Gęsto upakowane strzępki grzybni tworzą nibytkankę zwaną pseudoparenchymą[5], której strzępki często połączone są śluzowaciejącymi ścianami komórkowymi lub innymi wydzielinami komórkowymi[4].

Rodzaje grzybni edytuj

  • Ze względu na funkcję:
    • grzybnia substratowa, zwana też grzybnią wegetatywną, wewnętrzną, wgłębną, podłożową lub pożywkową – grzybnia wnikająca w podłoże i pobierająca z niego wodę i składniki odżywcze;
    • grzybnia powietrzna, zwana też grzybnią rozrodczą, zewnętrzną, powierzchniową – rozwija się na powierzchni podłoża, często w postaci puchu. Służy do oddychania i rozmnażania[2][6].
  • Ze względu na budowę:
    • grzybnia normalna – jednojądrowa, haploidalna z przegrodami;
    • grzybnia subnormalna – różni się od poprzedniej opóźnionym tworzeniem się przegród
    • grzybnia heterocytowa – ma wiele jąder w komórce, niewiele przegród lub nie ma ich wcale i stan ten trwa do rozmnażania płciowego;
    • grzybnia astatocenocytowa – przegrody nie muszą tworzyć się nawet po rozmnażaniu płciowym;
    • grzybnia holocenocytowa – bez przegród przed i po rozmnażaniu płciowym;
    • grzybnia diploidalna – występująca np. u opieńki ciemnej Armillaria mellea[7].
  • Ze względu na rozwój:

Przypisy edytuj

  1. Słownik tematyczny. Biologia, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 50, ISBN 978-83-01-16530-7.
  2. a b c Ewald Gerhardt, Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa 2006, s. 691, ISBN 83-7404-513-2.
  3. Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0.
  4. a b c Podstawowe cechy grzybów [dostęp 2023-10-30].
  5. Janusz Błaszkowki, Mariusz Tadych, Tadeusz Madej, Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: wyd. AR w Szczecinie, 1999, ISBN 83-87327-23-9.
  6. Projekt Fusar. ''Fusarium'' [dostęp 2016-06-02].
  7. OBECNÁ MYKOLOGIE (místy se zvláštním zřetelem k makromycetům) [dostęp 2023-10-27].