Gubacha

miasto w Rosji

Gubacha – miasto w Rosji, w Kraju Permskim. W 2010 roku liczyło 28 111 mieszkańców. Miasto leży w pn-wsch części europejskiej części Rosji, u podnóża Uralu, nad brzegiem rzeki Kosva (lewym dopływem Kamy), w dorzeczu Wołgi. Miasto leży około 150 km na północny wschód od Permu.

Gubacha
Губа́ха
Ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Rosja

Kraj

 Permski

Populacja (2010)
• liczba ludności


28 111[1]

Nr kierunkowy

34248

Kod pocztowy

618250

Położenie na mapie Kraju Permskiego
Mapa konturowa Kraju Permskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Gubacha”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Gubacha”
58°52′00″N 57°35′00″E/58,866667 57,583333

Miasto powstało w 1941 roku z połączenia osad Gubacha, Kržižanovsk i Imeni Krupskoj w jedną jednostkę administracyjną. Osada Gubacha znana jest od połowy XVIII wieku jako ośrodek wydobywczy rudy żelaza[2].

Charakterystyka edytuj

W Gubacha znajduje się m.in. szkoła medyczna i sierociniec.

W mieście rozwinięty jest przemysł, produkowane są tu m.in.: koks, chemikalia, biochemikalia, zabawki i energia[3].

Gubacha leży na linii kolejowej Czusowo-Kizel-Solikamsk.

W 1936 r. uruchomiono tu jedną z największych wówczas koksowni w ZSSR. W Gubacha mieści się Regionalna Elektrownia Państwowa Kizel (GRES-3).

W 1993 r. lokalne stowarzyszenie przemysłowe, składające się z wielu zakładów produkcji chemicznej zostało skupione w spółkę akcyjną o nazwie Metrafrax. 51% akcji spółki zostało sprzedane pracownikom.

Od 1967 r. w Gubacha mieści się Muzeum Historii.

 

Natura edytuj

Gubacha jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych miast na Uralu. W mieście popularne są zjawiska krasowe, a także zapadliska, w związku m.in. z wydobyciem węgla. Na terenie tego miasta znajduje się 7 geologicznych pomników przyrody, w tym dwie jaskinie, dwie wychodnie, góra Krestowaja, most krasowy i łuk krasowy.

Herb edytuj

Herb miasta Gubacha został zatwierdzony 29 grudnia 1972 r. na posiedzeniu Rady Miasta. Projektantem był Władimir Dmitriewicz Polew.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj