Guido de Marco

polityk maltański

Guido de Marco (ur. 22 lipca 1931 w Valletcie, zm. 12 sierpnia 2010 w Msidzie[1]) – maltański polityk i prawnik, działacz Partii Narodowej, parlamentarzysta, minister i wicepremier, w latach 1999–2004 prezydent Malty.

Guido de Marco
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1931
Valletta

Data i miejsce śmierci

12 sierpnia 2010
Msida

Prezydent Republiki Malty
Okres

od 4 kwietnia 1999
do 4 kwietnia 2004

Przynależność polityczna

Partia Narodowa

Poprzednik

Ugo Mifsud Bonnici

Następca

Edward Fenech Adami

podpis
Odznaczenia
Xirka Ġieħ ir-Repubblika (Malta) Krzyż Wielki Orderu Piusa IX Order Stara Płanina (Bułgaria) Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Order Gwiazdy Białej I Klasy (Estonia) Złoty Order Wolności Republiki Słowenii Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP Order Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa) Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina) Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)

Życiorys

edytuj

W 1952 uzyskał bakalaureat z filozofii, ekonomii i języka włoskiego, a w 1955 doktorat z prawa na Uniwersytecie Maltańskim. Pracował m.in. w administracji państwowej i jako nauczyciel akademicki na macierzystej uczelni, na której doszedł do stanowiska profesora.

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Narodowej. W 1977 ubiegał się bez powodzenia o przywództwo w swoim ugrupowaniu, przegrywając z Edwardem Fenechem Adamim[2]. W 1966 po raz pierwszy został wybrany do Izby Reprezentantów, z powodzeniem ubiegając się o reelekcję w siedmiu kolejnych wyborach do 1998 włącznie. W maltańskim parlamencie zasiadał nieprzerwanie przez ponad 30 lat, reprezentował go m.in. w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy. W 1990 objął na okres rocznej kadencji funkcję przewodniczącego Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych.

Był członkiem kolejnych rządów Edwarda Fenecha Adamiego. W latach 1987–1996 i 1998–1999 sprawował urząd wicepremiera. Od 1987 do 1990 był ministrem spraw wewnętrznych, a w latach 1987–1992 ministrem sprawiedliwości. Dwukrotnie w okresach 1990–1996 i 1998–1999 zajmował stanowisko ministra spraw zagranicznych[3].

Od kwietnia 1999 do kwietnia 2004 sprawował pięcioletnią kadencję prezydencką. W okresie jego urzędowania Malta zakończyła negocjacje akcesyjne z Unią Europejską[1].

Życie prywatne

edytuj

Guido de Marco był żonaty z Violet z domu Saliba. Miał dwie córki (Gianellę i Fiorellę) oraz syna Maria, który również został politykiem.

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Former Malta president de Marco dies at 79, tvnz.co.nz, 13 sierpnia 2010 [zarchiwizowane 2010-08-20] (ang.).
  2. Three decades of Eddie [online], maltatoday.com.mt, 1 kwietnia 2009 [dostęp 2017-01-06] (ang.).
  3. Rulers: Malta: Ministries, etc. [online], rulers.org [dostęp 2017-01-06] (ang.).
  4. ONORIFICENZE, „Acta Apostolicae Sedis”, 87 (8), 7 sierpnia 1995, s. 739 [dostęp 2025-03-17] (wł.).
  5. УКАЗ № 34 ОТ 09.03.2001 Г. ЗА НАГРАЖДАВАНЕ НА НЕГОВО ПРЕВЪЗХОДИТЕЛСТВО ПРОФ. ГУИДО ДЕ МАРКО – ПРЕЗИДЕНТ НА РЕПУБЛИКА МАЛТА, С ОРДЕН „СТАРА ПЛАНИНА” С ЛЕНТА [online], ciela.net, 20 marca 2001 [dostęp 2025-03-17] (bułg.).
  6. Bearers of Decorations – Guido de Marco – Maarjamaa Risti ketiklassi teenetemärk [online], president.ee [dostęp 2025-03-17] (ang.).
  7. Odlikovanci [online], predsednica-slo.si [dostęp 2024-12-06] (słoweń.).
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 października 2002 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2003 r. nr 6, poz. 89).
  9. Bearers of Decorations – Guido de Marco – Valgetähe ketiklassi teenetemärk [online], president.ee [dostęp 2025-03-17] (ang.).
  10. Par apbalvošanu ar Triju Zvaigžņu ordeni [online], vestnesis.lv, 12 lutego 2004 [dostęp 2025-03-14] (łot.).
  11. Указ Президента України № 739/2007, president.gov.ua, 21 sierpnia 2007 [zarchiwizowane 2007-11-06] (ukr.).
  12. Real Decreto 1124/2009, de 6 de julio, por el que se concede la Gran Cruz de la Orden de Isabel la Católica al señor Guido de Marco, Ex Presidente de la República de Malta. [online], boe.es, 7 lipca 2009 [dostęp 2025-03-17] (hiszp.).

Bibliografia

edytuj