Gunnar Nordahl

	Gunnar Nordahl
Pełne imię i nazwisko	Nils Gunnar Nordahl
Data i miejsce urodzenia	19 października 1921 ; Hörnefors
Data i miejsce śmierci	15 września 1995 ; Alghero
Wzrost	180 cm
Pozycja	napastnik
	Kariera seniorska
	Kariera reprezentacyjna
	Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1958–1959	AS Roma (grający trener)
1959–1961	Karlstad BK (grający trener)
1961–1964	Degerfors IF
1967–1970	IFK Norrköping
1973	IF Saab
1974	IK Sleipner
1975–1976	Östers IF
1977–1978	AIK Fotboll
1979–1980	IFK Norrköping
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nils Gunnar Nordahl (ur. 19 października 1921 w Hörnefors, zm. 15 września 1995 w Alghero) – szwedzki piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Szwecji w latach 1942-1948, złoty medalista olimpijski, trener piłkarski.

Kariera klubowaEdytuj

Nordahl rozpoczynał karierę piłkarską w klubie Degerfors, po czym przeniósł się do IFK Norrköping. Zdobył z tym klubem 4 tytuły mistrzowskie. Wsławił się także zdobyciem 7 goli w jednym ze spotkań. W czasie gry w lidze szwedzkiej Nordahl strzelił 149 goli w 172 spotkaniach.

22 stycznia 1949 został zawodnikiem AC Milan. Później dołączyli do niego koledzy z reprezentacji: Gunnar Gren i Nils Liedholm, z którymi stworzył słynne trio napastników Gre-No-Li. W ciągu 8 sezonów w Mediolanie 5 razy zdobywał tytuł króla strzelców ligi włoskiej zdobywając w barwach Milanu 221 goli. Po zakończeniu gry w tym klubie przez 2 sezony występował jeszcze w Romie. Nordahl pozostaje rekordzistą Milanu pod względem strzelonych bramek zarówno we wszystkich rozgrywkach jak i w Serie A. W tej ostatniej strzelił dla mediolańczyków 210 goli. Ponadto zajmuje trzecią pozycję w klasyfikacji najskuteczniejszych strzelców wszech czasów ligi włoskiej – 225 goli w 291 meczach. Tylko Francesco Totti i Silvio Piola strzelili ich więcej. Do Gunnara Nordahla należał też rekord liczby bramek strzelonych w jednym sezonie Serie A – 35 (sezon 1949/1950).

Kariera reprezentacyjnaEdytuj

Po raz pierwszy został powołany do narodowej reprezentacji w 1945. W 1948 w drużynie w zdobył złoty medal Igrzysk Olimpijskich w Londynie, zdobywając przy okazji tytuł króla strzelców. Jego transfer do Milanu spowodował, że musiał zrezygnować z gry w reprezentacji, w której, w myśl ówczesnych przepisów, mogli grać tylko amatorzy. Ogółem strzelił 44 bramki w 30 meczach co daje wysoką średnią 1.47 gola na mecz.