Guoqing si

Guoqing si 国清寺
Tiantaishan si
	; Fragment klasztoru
Państwo	Chiny
Miejscowość	powiat Tiantai
Rodzaj klasztoru	klasztor buddyjski
Właściciel	tiantai
Prowincja	Zhejiang
Typ zakonu	męski
Materiał budowlany	drewno, cegła, kamień
Data budowy	598
	Położenie na mapie Chin Guoqing si 国清寺
	29°10′23″N 121°02′36″E/29,173056 121,043333
	Multimedia w Wikimedia Commons

Guoqing si (Klasztor Niezmąconej Czystości/Niezmąconego Spokoju Państwa, chiń. upr. 国清寺; chiń. trad. 國清寺; pinyin Guóqīngsì) – chiński klasztor, miejsce narodzin chińskiej szkoły tiantai.

Historia klasztoru edytuj

Klasztor został wybudowany w 598 roku, w czasie panowania dynastii Sui. Powstał na górze Tiantai, na jej południowym zboczu i znajduje się w odległości około pięciu kilometrów na północ od śródmieścia powiatu Tiantai i około 220 kilometrów od miasta Hangzhou. Jego pierwotna nazwa to Tiantaishan si - Klasztor na Górze Tiantai. Klasztor został wybudowany według projektu narysowanego przez mnicha Zhiyi (智顗) (538-597).

Klasztor ten jest miejscem, w którym Zhiyi stworzył doktrynalne zasady chińskiej szkoły buddyjskiej tiantai, która oderwała się od wzorców buddyzmu indyjskiego. Stąd nauki tej tradycji zostały przeniesione do Korei i do Japonii podczas panowania dynastii Tang (618-907). Mniej więcej w połowie lat 70. VI wieku Zhiyi, czwarty patriarcha szkoły tiantai (chociaż był założycielem szkoły, z szacunku dla prekursorów i nauczycieli został czwartym patriarchą), wraz z uczniami opuścił miasto Jingling (obecny Nankin) w prowincji Jiangsu i przybył na górę Tiantai. Mnich Dingguang doradził mu zbudowanie na tej górze klasztoru, w celu zapewnienia państwu pokoju. Zhiyi wybrał miejsce i narysował projekt klasztoru. Budowę rozpoczęto w 575 roku i zakończono w 598 roku^[1]. Kierował nią mnich Guanding, który został uznany za piątego patriarchę szkoły.

W okresie Tang mnich Jianzhen z tego klasztoru, udał się do Japonii z wielką ilością sutr. W roku 804 do klasztoru Guoqing przybył mnich japoński Zuicheng (jap. Saichō) w celu zdobycia sutr. Po powrocie do Japonii założył szkołę tendai (chiń. tiantai) i wybudował klasztor Yanli w stylu Quoqing si. Wkrótce na górę Tiantai zaczęli przybywać inni mnisi japońscy. W ciągu ostatnich 20 lat, kontakty te zostały odnowione i mnisi japońscy kilkakrotnie przebywali w klasztorze Guoqing.

Od czasów dynastii Tang, klasztor przechodził okresy rozkwitu i upadku. Największa akcja renowacji klasztoru została przeprowadzona za panowania cesarza Yongzhenga (pan. 1722-1735).

Chociaż pierwotnie był to klasztor szkoły tiantai, obecnie należy do szkoły chan^[2].

W roku 1973 odnowiono lub odbudowano większość budynków klasztornych. Obecnie powierzchnia zajmowana przez klasztor wynosi około 23000 metrów kwadratowych. Składa się z 14 budynków zawierających 600 pomieszczeń, takich jak m.in. Wielki Budynek Śakjamuniego, Budynek Pięciuset Arahantów i Budynek Mnicha Jigonga.

W 1983 roku klasztor stał się jedną ze 142 głównych świątyń buddyzmu chińskiego.

Z klasztorem tym związane są opowieści o tym, jak bodhisattwa Guanyin usługiwała mnichom podając im ryż^[3]

Obiekty architektoniczne i inne edytuj

Klasztor ten uchodzi z jeden z najbardziej zintegrowanych dużych kompleksów świątynnych w Chinach. Zbudowany jest na czterech wertykalnych osiach, na których znajdują się główne budynki kompleksu: Budynek Maitrei, Budynek Wielkiego Bohatera (Mahawiry), Budynek Guanyin, Budynek Sutr, Budynek Opata, Wieża Dzwonu, Wieża Bębna itd. Poza nimi znajdują się na terenie klasztoru stupy czy też pagody: Guoqingta, Suita, Qifota i Pamiątkowa Pagoda mnicha Yixinga (683-727).

Główny Budynek (Budynek Mahawiry - Wielkiego Bohatera lub Siakjamuniego)

Wewnątrz znajduje się posąg Śakjamuniego odlany z brązu. Waży trzynaście ton, mierzy 6.8 metra wysokości i pochodzi z okresu panowania dynastii Ming (1368-1644). Po obu stronach Buddy stoją posągi siedzących osiemnastu arhatów, w grupach po dziewięć figur i wyrzeźbionych w drewnie nanmu w okresie dynastii Yuan (1271-1368). Za tą grupą znajduje się fresk Wiodący Ludzie z Przyziemności do Buddyzmu, bardzo delikatny i posiadający dużą wartość artystyczną.

Po lewej stronie Głównego Budynku

stoi Pawilon Śliwy, przed którym rośnie antyczna śliwa. Uważa się, że to ponadtysiąctrzystuletnie drzewo zostało zasadzone przez pierwszego opata klasztoru Guandinga w okresie dynastii Sui, stąd jego popularna nazwa Śliwa Sui. Być może jest to najstarsza śliwa w Chinach.

Pagoda Guoqing (Guoqingta)

Ta wysoka murowana pagoda została wybudowana w 597 roku. Czyni to ją jedną z najstarszych istniejących do dziś murowanych pagód w Chinach, zaraz po 40-metrowej pagodzie Songyue (chiń. Songyueta) pochodzącej z roku 523.

Przed frontem bramy do klasztoru, na tarasie, stoi rząd siedmiu stup. Między innymi znajduje się tam stupa poświęcona mnichowi-astronomowi - Yixingowi (683-727) - należąca do najstarszych stup w Chinach.

Na ostatnim i najwyższym poziomie klasztoru znajduje się budynek poświęcony mistrzowi Zhiyi oznaczony napisem Zhizhe ("Mędrzec"), który to tytuł został mu nadany przez cesarza.

Adres klasztoru edytuj

Guoqingsi, Guoqing Road, Tiantai County, Zhejiang 317200, China

Linki zewnętrzne edytuj

Zdjęcia

Przypisy edytuj

↑ Są również informacje, że budowę klasztoru rozpoczęto w 598 roku a zakończono w 605 roku
↑ Holmes Welch. The Practice of Chinese Buddhism 1900-1950. Str. 398
↑ Holmes Welch. The Practice of Chinese Buddhism 1900-1950. Str. 34

Bibliografia/źródła edytuj

Krótka historia klasztoru (ang.)
Obszerna historia klasztoru (ang.)
O klasztorze. rmhb.com.cn. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.)

Galeria edytuj

Wnętrze Budynku Pięciuset Arhatów
Stela klasztorna

[1] Są również informacje, że budowę klasztoru rozpoczęto w 598 roku a zakończono w 605 roku

[2] Holmes Welch. The Practice of Chinese Buddhism 1900-1950. Str. 398

[3] Holmes Welch. The Practice of Chinese Buddhism 1900-1950. Str. 34

[1]

[2]

[3]