Gustaw Bauerfeind

oficer Wojska Polskiego

Gustaw Jan Bauerfeind (ur. 20 października 1886 w Gołkowie k. Warszawy, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major broni pancernych Wojska Polskiego, inżynier, ofiara zbrodni katyńskiej.

Gustaw Bauerfeind
major broni pancernych major broni pancernych
Pełne imię i nazwisko

Gustaw Jan Bauerfeind

Data i miejsce urodzenia

20 października 1886
Gołków

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

19141940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Wojskowa Szkoła Samochodowa w Łodzi,
4 Dywizjon Samochodowy

Stanowiska

dowódca szkoły, dywizjonu, pociągu pancernego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Gustawa (1836–1924) i Zofii z Temlerów (1854–1934)[1]. Absolwent Politechniki w Goethen w Austrii. Uzyskał tytuł inżyniera. Powołany do armii rosyjskiej, brał udział w I wojnie światowej. Od 1918 w Wojsku Polskim, w stopniu podporucznika[2]. W latach 1918–1923 na kierowniczych stanowiskach w Wojskowej Szkole Samochodowej w Łodzi, mianowany na dowódcę szkoły. W 1923 dowódca 4 dywizjonu samochodowego. Z dniem 30 listopada 1924 na własną prosbę został przeniesiony do rezerwy[3].

28 sierpnia 1939 roku zostaje zmobilizowany do wojska z przydziałem do Modlina, jako dowódca pociągu pancernego do obrony Warszawy. Przychodzi rozkaz wycofania się na wschód. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 015/2 z 1940 i liście PCK (AM) 0476. Podczas ekshumacji znaleziono pocztówkę od pani Marii Bauerfeind do Kozielska, ze stemplem Warszawa 8 lutego 1940[4].

22 maja 1946 ukazało się w Monitorze Polskim takie ogłoszenie: "Sąd Grodzki w Warszawie, Oddział I, wzywa Gustawa Bauerfeinda, syna Gustawa i Zofii z Ternlerów, urodzonego w roku 1886 ostatnio zamieszkałego w Warszawie, Emilii Plater 23, który w roku 1939 powołany został do wojska i brał udział w działaniach wojennych, rozpoczętych 1 września 1939 roku, aby w terminie 3-ch miesięcy stawił się do Sądu, gdyż po tym terminie Sąd uzna go za zmarłego, oraz wzywa wszystkie osoby, które mogą udzielić jakichkolwiek wiadomości o zaginionym, aby w powyższym terminie doniosły o nich Sądowi"[5]. Oficjalnie przez Państwo Polskie został uznany za zmarłego w 1946.

24 maja 1919 poślubił Marię z Rychterów, z którą miał syna Jerzego (ur. 1920) i córkę Krystynę (ur. 1922)[1]. Mieszkał w Warszawie.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Marek Jerzy Minakowski, Gustaw Jan Bauerfeind [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2017-07-04].
  2. Dziennik Rozkazów Wojskowych, 1919, R. 2, nr 6, s. 240.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 126 z 30 listopada 1924, s. 710.
  4. Małgorzata Szturomska, Zadzwoń do BAUERFEINDA – z dziejów ziemiaństwa piaseczyńskiego | Piaseczno4u - Klikasz i Wiesz, „Piaseczno4u - Klikasz i Wiesz” [dostęp 2017-07-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-22] (pol.).
  5. Monitor Polski nr 45 z dnia 22-05-1946

Bibliografia edytuj