Gustaw Beylin
Gustaw Beylin (ur. 29 września 1889 w Warszawie[1], zm. 31 marca 1940 we Lwowie[2]) – polski prawnik, adwokat[3], literat i publicysta żydowskiego pochodzenia.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 września 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 marca 1940 |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Gustaw Beylin urodził się 29 września 1889 w Warszawie, w rodzinie Samuela i Flory z domu Horwitz. Ukończył prawo Uniwersytecie w Sorbonie studiował również w Moskwie[1].
Współorganizator strajku szkolnego z 1905 roku. Aresztowany w 1907, więziony w Cytadeli w Warszawie a następnie zesłany do Wołogdy. W czasie I wojny światowej członek Polskiej Organizacji Wojskowej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w stopniu porucznika służył w Wojsku Polskim[1].
W 1922 został uprawniony do przyjmowania obron przed Wojskowymi Sądami Okręgowymi i Rejonowymi oraz przed Najwyższym Sądem Wojskowym. Został wpisany na listę obrońców wojskowych w Warszawie[4].
Po zakończeniu wojny pracował jako radca prawny Związku Artystów Scen Polskich. Członek Zarządu Polskiego Towarzystwa Ochrony Prawa Autorskiego oraz Związku Artystów Dramatycznych Polski[1].
W okresie międzywojennym brał udział w głośnych procesach. Bronił dziennikarza Jana Seinfelda-Chłodnickiego oskarżonego o podsłuchiwanie adiutantów Piłsudskiego i Mościckiego – został uniewinniony, Stanisławy Umińskiej – aktorki, która zastrzeliła chorego na raka ukochanego Jana Żyżnowskiego – również została uniewinniona. Był adwokatem Tadeusza Boya-Żeleńskiego w procesie z krakowskim „Czasem”[5].
We wrześniu 1939 roku we Lwowie Beylin tworzy Społeczny Komitet Pomocy Uchodźcom i staje na jego czele. „Nie poprzestawał zresztą na pracy organizatorskiej i zza biurka. Dźwigał też ciężkie worki z mąką. Dzielono chleb, rozdawano produkty i odzież”[6].
Życie prywatne edytuj
Żonaty z Zofią Aleksandrą Jasińską. Ślub zawarto 14 lipca 1929 roku[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Medal Niepodległości – „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[7]
- Krzyż Kawalerski Legii Honorowej[1]
- Order Korony Włoch[1]
- Order Krzyża Orła (Estonia)[1]
Publikacje edytuj
Tłumaczenia edytuj
- Edgar Allan Poe, Nowele o miłości, 1912
- Yves Mirande, Panna z dyplomacji. Krotochwila, 1929[10]
- Émile Mazaud: Dardamelle. Komedia w 3 aktach, 1930
- Émile Mazaud: Szalony dzień. Komedia w 1 akcie, 1930
- Paweł Prax, Wszystko za miliard, 1935[13]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Stanisław Łoza, Czy wiesz, kto to jest?, Warszawa 1938, s. 39.
- ↑ Gustaw Beylin, [w:] Barbara Tyszkiewicz, Współcześni polscy pisarze i badacze literatury, t. Tom pierwszy, A - B, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, 1994, s. 139-140.
- ↑ Lista Adwokatów Okręgu Sądu Apelacyjnego w Warszawie na dzień 1 kwietnia 1932, Warszawa 1932, s. 16.
- ↑ Dziennik Rozkazów, t. R. 5, nr 12, Warszawa, 21 marca 1922, s. 7.
- ↑ Dominika Giza, Tadeusza Boya-Żeleńskiego proces z krakowskim „Czasem” o prawa autorskie, „Wielogłos”, s. 52.
- ↑ Henryk Nowogródzki, Impresje bardzo warszawskie, „Palestra” (21/1(229)), 1977, s. 116.
- ↑ Monitor Polski nr 177/1938.
- ↑ http://worldcat.org/identities/viaf-102136149/
- ↑ Gustaw Beylin, Zuzanna: tragedya w 3 aktach, Warszawa: F. Hoesick, 1917, OCLC 838862489 [dostęp 2021-10-08] (pol.).
- ↑ a b Gustaw Beylin, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2021-10-08].
- ↑ Zakład o miłość, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [dostęp 2021-10-08].
- ↑ Mąż naszej panienki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [dostęp 2021-10-08].
- ↑ Wszystko za miliard, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2021-10-08].