Gustaw Leśnodorski
Gustaw Leśnodorski (ur. 16 listopada 1879 w Stanisławicach, zm. 29 września 1958 w Krakowie) – polski nauczyciel.
| Data i miejsce urodzenia |
16 listopada 1879 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 września 1958 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
nauczyciel |
| Narodowość |
polska |
| Krewni i powinowaci |
Bogusław Leśnodorski (syn) |
| Odznaczenia | |
  
| |
e.jpg)
Życiorys edytuj
Urodził się 16 listopada 1879 w Stanisławicach[1]. Podjął pracę nauczyciela od 2 września 1903, egzamin zawodowy złożył 5 grudnia 1903, a 2 czerwca 1904 został mianowany nauczycielem rzeczywistym[1]. Był nauczycielem matematyki i fizyki[1]. W 1909 uczył w VI C. K. Gimnazjum w Krakowie-Podgórzu[1]. W latach 1912–1920 był nauczycielem matematyki i fizyki w C. K. III Gimnazjum w Krakowie[2][3].
Podczas I wojny światowej jako profesor VIII rangi został powołany 15 lutego 1915 do c. i k. Armii[4]. Na stopień podporucznika sanitarnego rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916. Jego oddziałem macierzystym był Oddział Sanitarny Nr 15 przy Szpitalu Garnizonowym Nr 15 w Krakowie (później przemianowany na Kompanię Sanitarną Nr 15)[5][6].
8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 5. lokatą w korpusie oficerów rezerwy administracji, dział sanitarny[7]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 10 Batalionu Sanitarnego w Przemyślu[8].
29 lutego 1920 został przeniesiony do Państwowego Gimnazjum Żeńskiego przy ulicy Franciszkańskiej 1 w Krakowie, którego został dyrektorem od 1 stycznia 1921[9] i pełnił to stanowisko w latach 20. II Rzeczypospolitej[10].
Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XXVIIIa-płd-po lewej Kulków)[11].
Rodzina edytuj
Był żonaty z Marią z Owińskich (1882–1969), z którą miał synów: Bogusława (1914–1985), historyka i Zygmunta (1907–1953), literata, krytyka, historyka literatury, teatrologa[12][13][14]. Prawnukiem Gustawa jest Bogusław, prawnik, prezes Legii Warszawa w latach 2012–2017[15].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[16]
- Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej z Koroną na wstążce Medalu Waleczności (Austro-Węgry)[6]
- Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (Austro-Węgry)[3]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 75.
- ↑ II Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego 1885–1985, Kraków. stankiewicze.com. [dostęp 2015-03-30].
- ↑ a b Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1020.
- ↑ 35-te sprawozdanie Dyrekcyi c. k. gimnazyum III. w Krakowie za rok szkolny 1917/18. Kraków: 1918, s. 4, 9.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 1253.
- ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1576.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1260.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1183.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum Żeńskiego w Krakowie za rok szkolny 1920/21. Kraków: 1921, s. 3, 5.
- ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. R. 2. Warszawa–Lwów: 1926, s. 103.
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Gustaw Leśnodorski. rakowice.eu. [dostęp 2018-02-28].
- ↑ Tadeusz Chrostowski. Prof. dr Bogusław Leśnodorski. Członek honorowy TNP (1914–1985). „Notatki Płockie”, s. 53, nr 30 z 1985.
- ↑ Zygmunt Leśnodorski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-03-30].
- ↑ Zygmunt Leśnodorski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2018-02-28].
- ↑ Bogusław Leśnodorski odchodzi z Legii Warszawa [online], Rzeczpospolita [dostęp 2024-02-08] (pol.).
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
Bibliografia edytuj
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Gustaw Leśnodorski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-03-30].