HMS Shannon (1875)

HMS Shannon
Klasa	krążownik pancerny
	Historia
Stocznia	Pembroke Dockyard, Pembroke Dock
Położenie stępki	29 sierpnia 1873
Wodowanie	11 listopada 1875
	Royal Navy
Wejście do służby	17 września 1877
Los okrętu	złomowany 1899
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	5670 t
Długość	79 m
Szerokość	16,5 m
Zanurzenie	6,7 m
	Napęd
	maszyna parowa o mocy 3000 KM, żagle
Prędkość	12 węzłów
	Uzbrojenie
	2 działa kal. 254 mm; 7 dział kal. 229 mm; 4 wyrzutnie torped kal. 450 mm
Załoga	452
	Multimedia w Wikimedia Commons

HMS Shannon – brytyjski krążownik pancerny budowany w latach 1873 - 1877. Pierwszy okręt Royal Navy wyposażony w opancerzony pokład.

Historia edytuj

Zagrożenie ze strony nowych francuskich opancerzonych korwet, a także rosyjskich krążowników pancernych zmusiło brytyjską Admiralicję do opracowania nowych okrętów przeznaczonych do ochrony szlaków komunikacyjnych. Projekt HMS „Shannon” przewidywał opancerzenie burt z pominięciem części dziobowej, co wynikało z planowanej taktyki użycia, zakładającej także taranowanie wrogich jednostek. Po raz pierwszy w jednostkach tej klasy zastosowano opancerzony pokład. Podczas walki używany miał być napęd parowy, do pokonywania dłuższych odcinków żagle. W celu zmniejszenia oporów w rejsie z napędem żaglowym, śruba napędowa miała być demontowana i wciągana na pokład^[1].

Przebieg służby edytuj

HMS „Shannon” wszedł do służby w lipcu 1877 roku. Z powodu kolejnych awarii napędu okręt znaczną część służby spędzał w stoczniach remontowych. Poleganie głównie na napędzie żaglowym, a także osiągana niewielka prędkość maksymalna sprawiały, że okręt nie był w stanie wypełniać zadań, do których został zaprojektowany. Po wejściu do służby działał w ramach flot kanału La Manche a także Morza Śródziemnego. W lipcu 1879 roku operował z brytyjskich baz w rejonie Pacyfiku, z których powrócił wiosną 1881 roku. W maju 1883 roku został tymczasowo okrętem zaopatrzeniowym HMS „Warrior”, a następnie okrętem ochrony wybrzeża. Od maja 1895 roku okręt pozostawał w rezerwie. Został sprzedany na złom w grudniu 1899 roku.

Przypisy edytuj

↑ OscarO. Parkes OscarO., British Battleships, wyd. New & rev. ed, Annapolis: Naval Institute Press, 1990, s. 236, ISBN 1-55750-075-4, OCLC 22240716 .

Bibliografia edytuj

Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugène M. Kolesnik (red.): Conway's all the World's Fighting Ships, 1860−1905, London 1979, ISBN 0-85177-130-0.
Oscar Parkes: British Battleships, Naval Institute Press, Annapolis, Maryland 1990, reprint of the 1957, ISBN 1-55750-075-4.

[1] OscarO. Parkes OscarO., British Battleships, wyd. New & rev. ed, Annapolis: Naval Institute Press, 1990, s. 236, ISBN 1-55750-075-4, OCLC 22240716 .

[1]