HMS Taciturn (P314)brytyjski okręt podwodny należący do trzeciej grupy brytyjskich okrętów podwodnych typu T. Został zbudowany jako P314 w stoczniach Vickers-Armstrongs w Barrow i Bellis and Morcom Ltd. Zwodowano go 7 czerwca 1944. Jak dotychczas był jedynym okrętem Royal Navy noszącym nazwę „Taciturn”.

HMS Taciturn (P314)
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Historia
Stocznia

Vickers-Armstrongs, Barrow-in-Furness
Bellis and Morcom Ltd.

Położenie stępki

9 marca 1943

Wodowanie

7 czerwca 1944

 Royal Navy
Wejście do służby

8 października 1944

Los okrętu

złomowany we wrześniu 1962

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


1290 długich ton
1560 długich ton

Długość

84,28 m

Szerokość

7,77 m
zanurzenie:dziób: 3,89m
rufa: 4,45 m

Zanurzenie testowe

91 m (300 stóp)

Napęd
2 silniki diesla: 2 x 2500 KM (1,86 MW)
2 silniki elektryczne: 2 x 1450 KM (1,08 MW)
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


15,5 węzła
9 węzłów

Zasięg

na powierzchni 4500 mil morskich przy prędkości 11 węzłów

Uzbrojenie
6 zapasowych torped
1 działo kal. 102 mm
3 przeciwlotnicze karabiny maszynowe
Wyrzutnie torpedowe

6 dziobowych wewnętrznych wyrzutni torped
2 zewnętrzne dziobowe wyrzutnie torped
2 zewnętrzne wyrzutnie torped na śródokręciu obrócone w kierunku rufy
1 zewnętrzna rufowa wyrzutnia torped

Załoga

61

Służba edytuj

Służył na Dalekim Wschodzie przez większość swojej służby wojennej. Zatopił tam hulk będący stacją ostrzegania przeciwlotniczego (był to kadłub podniesionego holenderskiego okrętu podwodnego „K XVIII”), pomocniczy ścigacz okrętów podwodnych „Cha 105” i żaglowiec. 1 sierpnia 1945 „Taciturn” w towarzystwie HMS „Thorough” atakował japońską żeglugę i instalacje brzegowe na północnym wybrzeżu Bali. Zatopił dwa żaglowce ogniem artyleryjskim.

Przetrwał wojnę i pozostał w służbie. Był pierwszą jednostką, która przeszła ulepszenie do typu Super T. Zezłomowany w Briton Ferry 8 sierpnia 1971[1].

Przypisy edytuj

  1. HMS Taciturn, Uboat.net

Bibliografia edytuj