Halina Jastrzębowska-Sigmund
Halina Jastrzębowska-Sigmund, primo voto Kenar (ur. 23 września 1907 w Zakroczymiu, zm. 31 maja 2003 w Warszawie) – polska malarka i architektka wnętrz, zajmowała się projektowaniem wnętrz, mebli, szkła, wystawiennictwem i grafiką użytkową. W latach 1936–1945 kustosz Muzeum Polski Współczesnej w Rapperswilu.
| Data i miejsce urodzenia |
23 września 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 maja 2003 |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Była córką Wojciecha Jastrzębowskiego, pod którego kierunkiem studiowała architekturę wnętrz w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Malarstwa uczyła się w pracowni Felicjana Kowarskiego, kończąc studia pomyślnie w 1934. Już w czasie nauki aktywnie uczestniczyła w życiu artystycznym i kulturalnym Warszawy, była członkinią Bloku Zawodowych Artystów Plastyków i Spółdzielni „Ład” od 1935.
Wiosną 1936 powierzono jej wraz z kolegą Stanisławem Appenzellerem zadanie organizacji w salach dzierżawionego przez państwo polskie zamku w Rapperswilu wystawy artystów zrzeszonych w Bloku ZAP. Powodzenie wystawy dało asumpt do stworzenia w pomieszczeniach zamku stałej i zmiennej wystawy pt. „Muzeum Polski Współczesnej”. W pracach nad nią towarzyszył Halinie jej ówczesny (od 2 lipca 1933) mąż Antoni Kenar[1], a w kraju wiele materiałów przygotowywali koledzy z Bloku ZAP pod nadzorem Wojciecha Jastrzębowskiego. Jastrzębowska pozostała kustoszem Muzeum do 1945.
W czasie II wojny światowej organizowała pomoc i aktywność kulturalną dla polskich żołnierzy internowanych w Szwajcarii, a od 1944 szkołę dla zbiegłych z robót w Niemczech polskich dziewcząt.
Po wizycie w Rapperswil wysłannika z ramienia nowej władzy Jerzego Putramenta kierownictwo Muzeum przejęła przysłana z Warszawy Romana Toruńczyk. Halina Jastrzębowska wróciła do Polski w 1945, pierwszym wojskowym transportem dla internowanych.
Ordery i odznczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)[2]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[3]
Nagrody edytuj
Wystawy edytuj
Wystawy indywidualne edytuj
Wystawy zbiorowe edytuj
- 1952 – I Ogólnopolska Wystawa Architektury Wnętrz i Sztuki Dekoracyjnej w Warszawie[4]
- 1954 – I Ogólnopolska Wystawa Ceramiki i Szkła Artystycznego we Wrocławiu[4]
- 1956 – wystawa Ład XXX w Warszawie[4]
- 1963 – Polskie Współczesne Szkło Artystyczne w Krakowie[4]
- 1967 – 40 lat „Ładu” w Warszawie[4]
- 1969 – Wzornictwo w Przemyśle Szklarskim i Ceramicznym, IWP w Warszawie[4]
- 1969 – Ceramika i szkło. Polska sztuka użytkowa w 25-lecie PRL we Wrocławiu[4]
- 1972 – Künstlerisches Glas aus der VR Polen, Berlin[4]
Przypisy edytuj
- ↑ Halina Jastrzębowska z Jastrzębowa h. Pobóg M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2023-10-21].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Polskie szkło współczesne, Warszawa: Muzeum Narodowe: Instytut Wzornictwa Przemysłowego, 1987–1988.
Bibliografia edytuj
- Andrzej Stanisław Chankowski, Muzeum Polski Współczesnej w Rapperswilu w latach 1936–1939, Rocznik Biblioteki Narodowej XXXII, (Warszawa 1998), s. 281–326.
- Helena Kolarska, Wstęp do Inwentarza zespołu akt Muzeum Polskiego w Rapperswilu z lat 1914–1952, Archiwum Akt Nowych w Warszawie (01.1971).
- Elżbieta Jastrzębowska, Drugi Rapperswil i jego kustosz, Rocznik Biblioteki Narodowej XXXVI (Warszawa 2004), s. 275–298 online.