Halina Nowina Konopka

Halina Maria Nowina Konopka z domu Wesołowska (ur. 27 maja 1938 w Tarnowie) – polska polityk i architekt, posłanka na Sejm I, III i IV kadencji.

Halina Nowina Konopka

Data i miejsce urodzenia	27 maja 1938 Tarnów
Zawód, zajęcie	polityk, architekt
Alma Mater	Politechnika Krakowska
Stanowisko	posłanka na Sejm I, III i IV kadencji (1991–1993, 1997–2005)

Życiorys

W 1966 ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. W latach 1967–1973 kierowała działem architektury ludowej w nowo otwartym Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, była głównym projektantem tamtejszego parku etnograficznego. W 1974 została starszym wykładowcą w Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie.

W 1981 wstąpiła do NSZZ „Solidarność”. W latach 1994–1998 zasiadała w olsztyńskiej radzie miasta. W 1995 została wiceprezesem Stowarzyszenia na rzecz Europy Ojczyzn. Członkini olsztyńskiego oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich. Działała w Opus Sanctorum Angelorum.

Od 1991 do 1998 należała do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. W latach 1991–1993 i 1997–2005 sprawowała mandat posłanki I, III i IV kadencji. Była wybierana kolejno z listy Wyborczej Akcji Katolickiej (1991), Akcji Wyborczej Solidarność (1997) i Ligi Polskich Rodzin (2001) w okręgach: elbląsko-olsztyńskim i olsztyńskich (nr 29 i nr 35). W 1993 nie utrzymała mandatu, startując z ramienia KKW „Ojczyzna”.

W marcu 1995 była kandydatką tzw. frakcji narodowców (skupionej wokół Jana Łopuszańskiego) do zarządu ZChN; nie została jednak wybrana do tego gremium. Późnym latem 1995 wraz z Henrykiem Goryszewskim i Janem Łopuszańskim przyłączyła się do tzw. Inicjatywy 44, zrzeszającej w ZChN zwolenników Lecha Wałęsy w wyborach prezydenckich z 1995; inicjatywa ta skłoniła prezesa ZChN Ryszarda Czarneckiego do wycofania poparcia dla Hanny Gronkiewicz-Waltz. W marcu 1998 na zjeździe w Częstochowie została wybrana do zarządu ZChN. W lipcu tego samego roku opuściła klub parlamentarny AWS z grupą posłów związanych z Radiem Maryja. Doszło do tego po dymisji Ryszarda Czarneckiego ze stanowiska szefa Komitetu Integracji Europejskiej, a pretekstem stała się niezgoda na prywatyzację Stoczni Gdańskiej poprzez jej nabycie przez spółkę z udziałem zagranicznych inwestorów. Została następnie usunięta z ZChN na wniosek grupy działaczy partii (w tym Stefana Niesiołowskiego, Jerzego Kropiwnickiego, Kazimierza Marcinkiewicza i Marcina Libickiego). We wrześniu 1998 z Janem Łopuszańskim i innymi secesjonistami z AWS utworzyła w Sejmie eurosceptyczne Nasze Koło. W kwietniu 1999 grupa ta zainicjowała powstanie Porozumienia Polskiego, które zostało przekształcone w partię polityczną. Halina Nowina Konopka objęła funkcję wiceprezesa nowego ugrupowania.

21 grudnia 2000 pomagała posłowi Witoldowi Tomczakowi w usunięciu w galerii Zachęta z instalacji włoskiego rzeźbiarza Maurizia Cattelana La Nona Ora fragmentu symbolizującego meteoryt przygniatający postać papieża Jana Pawła II. W 2002 wraz z 32 innymi posłami wystosowała apel przeciwko emisji przez TVP1 filmu dokumentalnego Jerzego Morawskiego pt. Imperium ojca Rydzyka, uznając go za atak na Radio Maryja.

Koło Porozumienia Polskiego z jej udziałem powołano także w Sejmie IV kadencji (po opuszczeniu KP LPR). W 2005 Halina Nowina Konopka bez powodzenia kandydowała do Senatu z ramienia Porozumienia Polskiego. Weszła w skład komitetu wspierającego kandydaturę Karola Nawrockiego na prezydenta RP w wyborach w 2025.

Poglądy

W trakcie aktywnej działalności politycznej była zaliczana do skrajnej prawicy i określana jako przedstawicielka „nurtu narodowego o zabarwieniu religijnym”. Zyskała pewną rozpoznawalność swoimi wystąpieniami antyaborcyjnymi.

W marcu 1992 była sprawozdawczynią złożonego przez posłów prawicy projektu ustawy „o ochronie prawnej dziecka poczętego”, który wskazywał Kościół katolicki na pierwszym miejscu jako instytucję odpowiednią do opieki nad kobietami w ciąży, a także przewidywał ograniczenie możliwości przerwania ciąży do sytuacji zagrożenia życia kobiety. Projekt stał się następnie punktem wyjściowym dla ustawy z 7 stycznia 1993. W 2005 podczas debaty sejmowej nad projektem ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie skrytykowała rząd Marka Belki za nakładanie na wspólnoty religijne obowiązku współpracy z rządem w przedmiocie tej ustawy.

W lutym 1999 razem z innymi posłami PP zagłosowała przeciwko ratyfikacji traktatu północnoatlantyckiego. Należała także do przeciwników przystąpienia Polski do Unii Europejskiej; nawoływała do głosowania na „nie” w referendum w 2003.

Życie prywatne

Córka inżyniera Jerzego Wesołowskiego (1907–1999) i dentystki Haliny z Borettich (1907–1999), odznaczonych w 2016 tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata za ocalenie od zagłady w rodzinnym Tarnowie żydowskiej lekarki Augusty Mandel, co uczynili mimo przekonań narodowych. Jej ojciec był budowniczym pierwszej w Polsce linii energetycznej wysokiego napięcia 150 kV z Elektrowni Rożnów do Huty Stalowa Wola.

Siostra Mariusza Wesołowskiego, posła I kadencji z ramienia Unii Demokratycznej. Zamężna z Dominikiem, szwagierka Piotra Nowiny-Konopki. Matka siedmiorga dzieci, teściowa Ewy z domu Sołowiej, redaktor naczelnej „Naszego Dziennika”.

Bibliografia

• Posłowie IV kadencji: Halina Nowina Konopka [online], sejm.gov.pl [dostęp 2025-03-06] .
• Halina Nowina-Konopczyna, „Ludzie Wprost” [zarchiwizowane 2013-05-04] .
• JakubJ. Olech JakubJ., Polskie partie narodowo-katolickie w latach 1989–2007 jako specyficzna odmiana skrajnej prawicy, Kraków: Uniwersytet Jagielloński, 2011 [dostęp 2025-03-09] .