Halina Wasilewska-Trenkner

polska ekonomistka

Halina Weronika Wasilewska-Trenkner (ur. 26 kwietnia 1942 w Warszawie, zm. 15 listopada 2017[1] w Grodzisku Mazowieckim[2]) – polska urzędniczka państwowa, w latach 1995–2001 i 2001–2004 wiceminister, a w 2001 minister finansów, w latach 2004–2010 członek Rady Polityki Pieniężnej.

Halina Wasilewska-Trenkner
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Halina Weronika Wasilewska-Trenkner

Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1942
Warszawa

Data i miejsce śmierci

15 listopada 2017
Grodzisk Mazowiecki

Minister finansów
Okres

od 28 sierpnia 2001
do 19 października 2001

Poprzednik

Jarosław Bauc

Następca

Marek Belka

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka honorowa „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej”
Wręczenie Halinie Wasilewskiej-Trenkner przez Prezydenta RP – nominacji na stanowisko ministra finansów, 28 sierpnia 2001
Grób Haliny Wasilewskiej-Trenkner na cmentarzu w Wilanowie, grudzień 2017

Życiorys

edytuj

Córka Romualda i Haliny[2]. Była absolwentką XV Liceum Ogólnokształcącego im. Narcyzy Żmichowskiej w Warszawie. Ukończyła studia na Wydziale Ekonomii i Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. 20 grudnia 1973 obroniła pracę doktorską zatytułowaną Ekonomiczno-społeczne aspekty emigracji z Polski w latach 1960–1970 i napisaną pod kierunkiem Mikołaja Latucha, uzyskując stopień doktora nauk ekonomicznych[3]. Była pracownikiem naukowym Szkoły Głównej Handlowej, prowadziła także zajęcia w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego[4].

W latach 1975–1990 pełniła funkcję sekretarza naukowego Komitetu Nauk Demograficznych Polskiej Akademii Nauk. W 1986 została wicedyrektorem w Zespole Zatrudnienia i Dochodów Ludności w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, skąd rok później przeniesiono ją na stanowisko wicedyrektora w Zespole Systemów Regulacyjnych i Metod Planowania. Od 1989 do 1991 pracowała jako dyrektor w Centralnym Urzędzie Planowania, w 1991 została sekretarzem tej instytucji.

Od 20 listopada 1995 do 28 sierpnia 2001 sprawowała urząd podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, odpowiedzialnego za budżet. Następnie do 19 października 2001 była ministrem finansów w rządzie Jerzego Buzka. Od 22 października 2001 do 12 sierpnia 2002 ponownie pełniła funkcję podsekretarza stanu w tym resorcie, później do 22 stycznia 2004 sekretarza stanu.

W 2004 powołano ją w skład Rady Polityki Pieniężnej II kadencji, funkcję tę pełniła do 2010. W tym samym roku prezes Narodowego Banku Polskiego Marek Belka powołał ją w skład zespołu doradców[5].

W 2006 prokurator przedstawił jej zarzut niedopełnienia obowiązków służbowych, w wyniku czego Skarb Państwa miał stracić kilkadziesiąt milionów złotych w tzw. aferze LFO[6]. W czerwcu 2008 w tej sprawie m.in. przeciwko niej został skierowany akt oskarżenia. W listopadzie 2009 Sąd Okręgowy w Warszawie uniewinnił ją od popełnienia zarzucanego czynu[7].

Wyróżniona Nagrodą im. Andrzeja Bączkowskiego (2002), odznaczona Krzyżem Kawalerskim (1997)[8] i Komandorskim (2004)[9] Orderu Odrodzenia Polski. W 2010 otrzymała odznakę honorową „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej”[10].

Została pochowana na Cmentarzu w Wilanowie[11].

Publikacje

edytuj
  • Odstępy pomiędzy kolejnymi urodzeniami, [w:] Kazimierz Romaniuk (red.), Wpływ czynników społeczno-gospodarczych na reprodukcje ludności w Polsce, Warszawa: IFiS PAN, 1974.
  • Społeczno-ekonomiczne problemy migracji zewnętrznych w Polsce. Cz. 1, Emigracja ludności z Polski w latach 1960–1970 (praca doktorska)[3], Warszawa: Szkoła Główna Planowania i Statystyki, 1974.
  • Przewodnik metodyczny do skryptu Wybrane zagadnienia ze statystyki, Warszawa: SK, Zarząd Główny, Centralny Ośrodek Szkolenia Zaocznego, 1976.
  • Analiza finansowa i elementy rachunku ekonomicznego w przedsiębiorstwach. Cz. 1, Metody statystyczne w analizie: wybrane miary, Warszawa: SK. Zarząd Główny. Centralny Ośrodek Szkolenia Zaocznego, 1980.
  • Wybrane zagadnienia statystyki (na przykładach z zakresu zagadnień ekonomicznych), Warszawa: SKP Zarząd Główny: Centralny Ośrodek Szkolenia Zaocznego, 1982.
  • Studia nad dzietnością i reprodukcją ludności w Polsce (współautor), Warszawa: SGPiS, ISiD, 1985.
  • Ubezpieczenia na rzecz gospodarki globalnej, sektorów i regionów (współautor, red. nauk. Irena Jędrzejczyk), Bydgoszcz: Oficyna Wydawnicza Edward Mitek, 2015.

Była również autorką publikacji w prasie, a także w czasopismach naukowych (tj. „Studia Demograficzne”, „Gospodarka Narodowa”, „Zeszyty Naukowe WSB w Poznaniu”). Udzielała także wywiadów i komentarzy na bieżące tematy gospodarcze[12][13].

Przypisy

edytuj
  1. Nie żyje była minister finansów Halina Wasilewska-Trenkner. dziennik.pl, 16 listopada 2017. [dostęp 2017-11-16].
  2. a b Halina Wasilewska-Trenkner. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-02-10].
  3. a b Lista osób, które uzyskały stopień doktora w WSH/SGPiS/SGH od 1931 roku do 20 kwietnia 2015 roku. sgh.waw.pl. [dostęp 2018-01-27].
  4. Nota biograficzna na stronie NBP. [dostęp 2017-11-16].
  5. Znawczynie budżetu doradzą prezesowi NBP. money.pl, 29 sierpnia 2010. [dostęp 2017-11-16].
  6. Była minister finansów i 61 mln zł strat. money.pl, 23 sierpnia 2006. [dostęp 2017-11-16].
  7. Była wiceminister niewinna. tvn24.pl, 10 listopada 2009. [dostęp 2017-11-16].
  8. M.P. z 1998 r. nr 6, poz. 96.
  9. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 lipca 2004 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2005 r. nr 1, poz. 6).
  10. Lista odznaczonych (2003–2018). nbp.pl. [dostęp 2022-09-14].
  11. Halina Wasilewska-Trenkner. wyborcza.pl, 18 listopada 2017. [dostęp 2018-01-18].
  12. Halina Wasilewska-Trenkner, członek RPP na temat podwyżek stóp. tvn24bis.pl, 25 września 2008. [dostęp 2018-01-22].
  13. Ekonomiści o minimalnej kwocie wynagrodzenia. youtube.com, 3 marca 2016. [dostęp 2018-01-27].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj