Hanna Hubicka
Hanna Hubicka, Anna Maria Hubicka[1] (ur. 18 sierpnia 1889 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 26 października 1941[2] w Lublinie) – polska lekarka, działaczka społeczna, polityk, senator III kadencji Senatu RP (1930–1935) z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem.
| ||
.jpg) Hanna Hubicka z mężem S. Hubickim, L. Lisem-Kulą oraz B. Miedzińskim. | ||
| Data i miejsce urodzenia | 18 sierpnia 1889 Piotrków Trybunalski | |
| Data i miejsce śmierci | 26 października 1941 Lublin | |
| Senator III kadencji (II RP) | ||
| Okres | od 1930 do 1935 | |
| Przynależność polityczna | Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
Spis treści
ŻyciorysEdytuj
Hanna Hubicka urodziła się w Piotrkowie Trybunalskim. Była córką Stanisława Wilhelma Paciorkowskiego (1860–1942), adwokata i publicysty, oraz Konstancji Aliny z domu Tymowskiej[2]. Miała trzech braci: Jerzego, Stanisława[3] oraz Tadeusza[4].
Ukończyła studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu w Lozannie (UNIL), uzyskując tytuł doktora medycyny. Po powrocie do kraju była chirurgiem w Szpitalu św. Ducha w Warszawie. W czasie I wojny światowej pracowała w szpitalach Czerwonego Krzyża w Kiszyniowie i Brześciu Litewskim[2]. Od końca 1917 roku pełniła funkcję kierowniczki wydziału prasowego I Korpusu Polskiego na Wschodzie. Na polecenie Komendy Głównej POW wraz z mężem Stefanem Hubickim została wydelegowana do pracy konspiracyjnej w Moskwie, Kijowie, Petersburgu, a następnie w Finlandii oraz w Paryżu. Po powrocie do Polski pracowała w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego (1919–1920), a następnie w Kancelarii Cywilnej Naczelnika Państwa (1919–1922)[2].
W latach 1927–1929 była przewodniczącą Stowarzyszenia „Rodzina Wojskowa”[5]. W 1930 roku została wybrana z listy BBWR do Senatu RP III kadencji. Po zakończeniu pracy w Senacie krótko pracowała w Ambasadzie RP w Berlinie.
Jej pierwszym mężem był Stefan Hubicki[2]. Ich syn Andrzej poległ w kampanii wrześniowej 1939[2]. W 1938 roku wyszła powtórnie za mąż za Henryka Szlendaka[2]. Zmarła w Lublinie w 1941 roku.
Za udział w POW odznaczona Krzyżem Niepodległości z Mieczami[6]. Dekretem Naczelnika Państwa z 17 marca 1922 na wniosek Henryka Józewskiego została odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Zawadzka, Elżbieta: Słownik biograficzny kobiet odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari. Toruń: Fundacja „Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek”, 2005, s. 70. ISBN 83-88693-08-5.
- ↑ a b c d e f g Hubicka Hanna z d. Paciorkowska 2. voto Szlendak (1889–1941) (pol.). Biblioteka Sejmowa, Parlamentarzyści RP. [dostęp 2019-05-18].
- ↑ Stanisław Paciorkowski (1898–1940) – oficer Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej zamordowany w Kozielsku w 1940 roku.
- ↑ Tadeusz Paciorkowski (1900–1973) – podpułkownik WP.
- ↑ Stowarzyszenie „Rodzina Wojskowa” (pol.). Muzeum polskich formacji granicznych. [dostęp 2014-03-23].
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z Mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości (pol.). Monitor Polski 1930 nr 260 poz. 4350. [dostęp 2014-03-22].
BibliografiaEdytuj
- Anna. Frątczak: Kobiety wobec polityki – kobiety w polityce Historia, realia, perspektywy. Kraków: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, 2012, s. 218. ISBN 978-83-7571-015-1.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Otwarcie sesji budżetowej Sejmu w 1931 roku (pol.). NAC. [dostęp 2014-03-23].