Hans Urs von Balthasar
Hans Urs von Balthasar (ur. 12 sierpnia 1905 w Lucernie, zm. 26 czerwca 1988 w Bazylei) – teolog szwajcarski, duchowny katolicki, mianowany kardynałem przez Jana Pawła II, sługa Boży Kościoła katolickiego.
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce pochówku |
Lucerna, Szwajcaria |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
26 lipca 1936 |
Strona internetowa |
Życiorys
edytujStudiował filologię germańską oraz filozofię w Zurychu, Wiedniu i Berlinie. W trakcie trzydziestodniowych rekolekcji ignacjańskich niespodziewanie odkrył swoje kapłańskie powołanie i – po obronie doktoratu w 1929 r. na temat „Historii eschatologicznego problemu w nowożytnej literaturze niemieckiej” – wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w Feldkirch[1].
26 lipca 1936 przyjął święcenia kapłańskie; pracował jako kapelan uniwersytecki w Bazylei, w 1947 zakładał wydawnictwo Johannes Verlag w Einsiedeln. W 1948 założył Wspólnotę św. Jana. W 1950 opuścił zakon i został inkardynowany do diecezji Chur. Wykładał teologię na wielu uczelniach, był autorem wysoko cenionych publikacji teologicznych (Teologia misterium paschalnego, Burzenie bastionów, Chrześcijanin i lęk, „Modlitwa i kontemplacja” Cordula, Czy Jezus nas zna? Czy my znamy Jezusa? i inne). Jako jedyny spośród wybitnych teologów europejskich nie został zaproszony do udziału w obradach II soboru watykańskiego. Był doktorem honoris causa szkół teologicznych w Edynburgu, Fryburgu, Münsterze oraz Amerykańskiego Uniwersytetu Katolickiego w Waszyngtonie. Został mianowany członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej (1969), współpracował przy powstaniu pisma „Communio”, otrzymał Nagrodę Pawła VI i Nagrodę Mozarta.
Był autorem 90 książek i 550 artykułów, tłumaczem 100 dzieł innych autorów. Henri de Lubac nazwał go „największym erudytą XX wieku”[2]. Znaczny wpływ na jego prace teologiczne wywarła wymiana poglądów z teolog i lekarką, szwajcarską mistyczką i wizjonerką Adrienne von Speyr (1902-1967)[1].
29 maja 1988 Jan Paweł II ogłosił jego nominację kardynalską. Ze względu na podeszły wiek ks. Balthasar został zwolniony z obowiązku przyjęcia sakry biskupiej; nie dożył uroczystości konsystorza, zmarł trzy dni wcześniej. Został pochowany na cmentarzu Hofkirche w Lucernie. Miał zostać kardynałem diakonem S. Nicola in Carcere.
20 marca 2018 rozpoczęto jego proces beatyfikacyjny, wnioskodawcą jest stowarzyszenie "Le Porte del Cielo" z Fara in Sabina we Włoszech.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Balthasar Hans Urs | Szkoła Teologii [online], szkolateologii.dominikanie.pl [dostęp 2024-01-11] .
- ↑ Antonio Socci: Tajemnice Jana Pawła II. Kraków: Dom Wydawniczy RAFAEL, 2009, s. 74. ISBN 978-83-7569-139-9.
Bibliografia
edytuj- Hans Urs von Balthasar , O moim dziele, Marek Urban (tłum.), Kraków: Wydawnictwo M, 2004, ISBN 83-7221-492-1, OCLC 69606406 .
- Joseph kard. Ratzinger: Hans Urs von Balthasar, Maryja w tajemnicy Kościoła, WAM, 2007 ISBN 978-8373189799
- Adrienne von Speyr: Spowiedź, W Drodze, Poznań 1993, ISBN 83-7033-002-9.
Linki zewnętrzne
edytuj- sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)].
- Sługa Boży Hans Urs von Balthasar
- ISNI: 0000000121491329
- VIAF: 210818567, 120634293
- LCCN: n79043792
- GND: 118506323
- NDL: 00432204
- LIBRIS: 53hkm6fp1br6099
- BnF: 118900356
- SUDOC: 026702959
- SBN: CFIV007362
- NLA: 35012933
- NKC: jn19990210085
- BNE: XX1721270
- NTA: 069653399
- BIBSYS: 90055027
- CiNii: DA01817752
- Open Library: OL38332A, OL6412106A
- PLWABN: 9810681210705606
- NUKAT: n95007932
- J9U: 987007258002305171
- PTBNP: 841730
- CANTIC: a10045557
- LNB: 000099380
- NSK: 000013235
- CONOR: 6614115
- ΕΒΕ: 157066, 75974
- BLBNB: 000607140
- KRNLK: KAC201764066
- LIH: LNB:V*35845;=BL