Hasan II (Alawici)
Hasan II (arab. الحسن الثاني بن محمد, Al-Ḥasan aṯ-Ṯānī ibn Muḥammad, ur. 9 lipca 1929 w Rabacie, zm. 23 lipca 1999 tamże)[1] – król Maroka w latach 1961–1999, najstarszy syn króla Muhammada V i królowej Lalli Abli bint Tahar, ojciec obecnego władcy Muhammada VI. Należał do dynastii Alawitów.
| ||
 Hasan II (1983) | ||
| ||
| Król Maroka | ||
| Okres | od 26 lutego 1961 do 23 lipca 1999 | |
| Poprzednik | Muhammad V | |
| Następca | Muhammad VI | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | Alawitów | |
| Data i miejsce urodzenia | 9 lipca 1929 Rabat | |
| Data i miejsce śmierci | 23 lipca 1999 w Rabacie | |
| Ojciec | Muhammad V | |
| Matka | Lalla Abla bint Tahar | |
| Odznaczenia | ||
             .gif){kind=small}    _-_ribbon_bar.gif){kind=small}   _-_ribbon_bar.gif){kind=small}       
| ||
Zarys biografiiEdytuj
Po uzyskaniu niepodległości przez Maroko w 1956 jako naczelny dowódca marokańskiej armii stłumił liczne powstania Berberów w górach Rif. Po wstąpieniu na tron w 1961 był zwolennikiem konserwatywnej polityki, opierając się przy tym na starych elitach i feudalnych strukturach kraju. Po niepokojach społecznych we wczesnych latach sześćdziesiątych rozwiązał nowo utworzony parlament (na mocy konstytucji z 1962 Maroko było już wtedy monarchią konstytucyjną) i przejął rządy w kraju. Ofiarą prześladowań padła wtedy przede wszystkim lewicowa opozycja. W 1965 przebywający na wygnaniu w Paryżu przywódca opozycji Mahdi ibn Barka został uprowadzony i zamordowany. Wzmogło to nastroje antykrólewskie w kraju. Doszło do dwóch nieudanych wojskowych zamachów stanu w 1971 i 1972, mających na celu proklamowanie republiki.
W październiku 1963 roku zakwestionował suwerenność Algierii i rozpoczął tzw. wojnę piaskową, w której siły algierskie pokonały wojska marokańskie[2]. W 1975 Hasan II zainicjował zielony marsz, w ramach którego 300 tysięcy nieuzbrojonych marokańskich cywilów wkroczyło na tereny Sahary Zachodniej, będącej wówczas hiszpańską kolonią. Hiszpania zrzekła się ostatecznie praw do swojej kolonii i przekazała ją Maroku. Wkrótce jednak rozpoczęły się powstania Polisario, mające na celu wywalczenie dla Sahary Zachodniej niepodległości. Doprowadziło to do pogorszenia stosunków między Marokiem a Algierią i Libią, które popierały ruch Polisario. Kryzys doprowadził do tego że wojska marokańskie w 1976 roku stoczyły z wojskiem algierskim bitwę o Amgalę z udziałem kilkuset żołnierzy[3][4]. Chociaż konfliktu wokół Sahary Zachodniej do dziś ostatecznie nie rozwiązano, w 1989 doszło do ocieplenia stosunków z Libią i Algierią i utworzenia Arabskiej Unii Maghrebu celem pogłębienia współpracy gospodarczej i kulturalnej w regionie.
Do największych osiągnięć Hasana II zaliczają się rozbudowa systemów nawadniających w kraju dla zaopatrzenia pól uprawnych oraz intensywne starania o pokojowe rozwiązanie konfliktu palestyńskiego na Bliskim Wschodzie.
W polityce wewnętrznej Hasanowi II udawało się utrzymywać pod kontrolą zbrojne ugrupowania ekstremistów islamskich. Od czasu zmiany konstytucji w 1992 rozpoczęła się ostrożna liberalizacja polityki w kraju.
OdznaczeniaEdytuj
- Wielki Mistrz Orderu Alawitów (Maroko)
- Wielki Mistrz Orderu Tronu (Maroko)
- Wielki Mistrz Orderu Wojskowego (Maroko)
- Wielka Gwiazda Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii[5]
- Order Al-Khalifa I klasy (Bahrajn)
- Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia)[5]
- Order Słonia (Dania)
- Łańcuch Orderu Nilu (Egipt)[5]
- Krzyż Wielki Legii Honorowej (Francja)[5]
- Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja)[5]
- Łańcuch Orderu Karola III (Hiszpania)[5]
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Lwa Niderlandzkiego {Holandia)[5]
- Order Dwóch Rzek I klasy (Irak)[5]
- Order Pahlawiego I klasy (Iran)[5]
- Order Al-Husajna Ibn Alego (Jordania)[5]
- Order Jugosłowiańskiej Gwiazdy I klasy (Jugosławia)[5]
- Krzyż Wielki Królewskiego Orderu Kambodży[5]
- Łańcuch Orderu Mubaraka Wielkiego (Kuwejt)[5]
- Wielki Łańcuch Orderu Idrisa I (Królestwo Libii)[5]
- Krzyż Wielki Orderu Narodowego (Mali)[5]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Narodowej (Mauretania)[5]
- Nishan-i-Pakistan (Pakistan)[5]
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Jakuba od Miecza (Portugalia)[6]
- Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka (Portugalia)[6]
- Stopień Specjalny Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi RFN[5]
- Honorowy Rycerz Krzyża Wielkiego Orderu Łaźni (Wielka Brytania)
- Królewski Łańcuch Wiktoriański (Wielka Brytania)[5]
- Łańcuch Orderu Zasługi Republiki Włoskiej[5]
PrzypisyEdytuj
- ↑ Encyclopædia Britannica Online – Hassan II (ang.) [dostęp 2012-06-04]
- ↑ Ottaway, David (1970), Algeria: The Politics of a Socialist Revolution, s.166, Berkeley, California: University of California Press, ISBN 978-0-520-01655-2
- ↑ Thompson, Virginia McLean; Thompson, Virginia; Adloff, Richard (1980). The Western Saharans: Background to Conflict. s.176, Croom Helm. ISBN 978-0-389-20148-9.
- ↑ Barbier, Maurice (2003). Le conflit du Sahara occidental: Réédition d'un livre paru en 1982. Harmattan. ISBN 978-2-296-27877-6.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t royalark.net – The Alawi Dynasty • Geneaology • Hassan II [dostęp 2012-06-04]
- ↑ a b Ordens Honoríficas Portuguesas (port.) [dostęp 2012-06-03]
BibliografiaEdytuj
- Encyclopædia Britannica Online – Hassan II (ang.) [dostęp 2012-06-04]
- royalark.net – The Alawi Dynasty • Geneaology • Hassan II [dostęp 2012-06-04]
Linki zewnętrzneEdytuj
- Joseph R. Gregory, Hassan II of Morocco Dies at 70; A Monarch Oriented to the West, nytimes.com, 24 lipca 1999 [dostęp 2014-08-03] (ang.).