Heather Watson

brytyjska tenisistka

Heather Watson (ur. 19 maja 1992 w Guernsey) – brytyjska tenisistka pochodzenia papuasko-angielskiego, zwyciężczyni Wimbledonu 2016 w grze mieszanej, mistrzyni juniorskiego US Open 2009 w grze pojedynczej, zawodniczka praworęczna z oburęcznym backhandem.

Heather Watson
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

19 maja 1992
Saint Peter Port

Wzrost

170 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2010

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Diego Veronelli

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4 WTA, 8 ITF

Najwyżej w rankingu

38 (19 stycznia 2015)

Australian Open

3R (2013)

Roland Garros

2R (2011, 2012, 2014–2016, 2018)

Wimbledon

4R (2022)

US Open

1R (2011–2018, 2020, 2021)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5 WTA, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

39 (25 lutego 2019)

Australian Open

3R (2021)

Roland Garros

2R (2018, 2022)

Wimbledon

QF (2018)

US Open

3R (2024)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Guernsey
Igrzyska Wspólnoty Narodów młodzieży
złoto Pune 2008 gra pojedyncza
Strona internetowa

Kariera tenisowa

edytuj

Watson rozpoczęła przygodę z tenisem w wieku siedmiu lat. Jej trenerami są Dante Botini i Nick Bollettieri. W październiku 2005 zadebiutowała w juniorskich turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Pierwszy tytuł zdobyła w czerwcu 2007 w międzynarodowych mistrzostwach Szkocji w Edynburgu. W listopadzie 2008 wygrała turniej w Méridzie, ogrywając w finale Anę Bogdan. We wrześniu 2009 zdobyła swoje pierwsze zawody wielkoszlemowe. Watson była najlepsza na kortach Flushing Meadows w Nowym Jorku, w decydującym starciu wyeliminowała Janę Buczynę.

Pierwszy turniej deblowy w gronie juniorek zdobyła w austriackim Wels, grając u boku Sally Peers. Kolejny tytuł wywalczyła w Meksyku na przełomie roku 2008 i 2009 z Chorwatką Ajlą Tomljanović. W wielkoszlemowym French Open partnerowała Tímei Babos i tenisistki doszły do finału, pokonane przez Elenę Bogdan i Noppawan Lertcheewakarn. Watson kilkanaście dni później, razem z Magdą Linette, triumfowała w Roehampton.

W 2011 roku zadebiutowała w barwach Wielkiej Brytanii w rozgrywkach Pucharu Federacji.

W 2012 roku wygrała swój pierwszy tytuł deblowy – razem z Mariną Erakovic pokonały w finale turnieju w Stanford Jarmilę Gajdošovą i Vanię King wynikiem 7:5, 7:6(7). Kolejny tytuł wywalczyła miesiąc później w Dallas. Razem z Erakovic zwyciężyły 6:3, 6:0 z parą Līga Dekmeijere i Irina Falconi. We wrześniu razem z Alicją Rosolską osiągnęła finał turnieju w Québecu, gdzie uległy 6:7(5), 7:6(6), 7–10 parze Tatjana MalekKristina Mladenovic. W październiku wystąpiła w turnieju International w Osace. W rozgrywkach singlowych odniosła pierwsze zawodowe zwycięstwo, pokonując w meczu mistrzowskim Chang Kai-chen wynikiem 7:5, 5:7, 7:6(4). W grze podwójnej w parze z Kimiko Date-Krumm nie sprostały deblowi Raquel Kops-JonesAbigail Spears, przegrywając spotkanie 1:6, 4:6.

W marcu 2013 roku Watson poinformowała o zdiagnozowaniu u niej mononukleozy zakaźnej, zakaźnej choroby wirusowej skutkującej osłabieniem organizmu, która wymusiła na tenisistce czasowe przerwanie kariery[1].

W sezonie 2014 razem z Aleksandrą Panową odniosły triumf w zawodach w Baku. W meczu mistrzowskim pokonały Ralucę Olaru i Szachar Pe’er 6:2, 7:6(3). W 2015 roku Brytyjka zwyciężyła w zawodach w Hobart, w finale pokonując Madison Brengle 6:3, 6:4.

W marcu 2016 roku Watson wygrała po raz trzeci w rozgrywkach WTA Tour, tym razem w Monterrey, gdzie w meczu mistrzowskim pokonała Kirsten Flipkens 3:6, 6:2, 6:3. W lipcu odniosła triumf w rozgrywkach wielkoszlemowych na Wimbledonie w grze mieszanej. Razem z Henrim Kontinenem pokonali w finale Annę-Lenę Grönefeld i Roberta Faraha 7:6(5), 6:4

Historia występów wielkoszlemowych

edytuj
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

edytuj
Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A Q2 1R 3R 1R 1R 1R 2R 1R 1R 2R 2R 2R Q1 Q1 0 / 11 6 – 11
French Open A A 2R 2R 1R 2R 2R 2R Q3 2R Q2 1R 1R 1R Q1 0 / 10 6 – 10
Wimbledon A 1R 1R 3R 1R 2R 3R 1R 3R 1R 2R NH 1R 4R 1R 0 / 13 11 – 13
US Open A Q1 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R Q1 1R 1R Q3 Q1 0 / 10 0 – 10
Ranking na koniec roku 588 176 92 49 119 50 54 77 74 101 92 59 73 133 169 0 / 44 23 – 44

Występy w grze podwójnej

edytuj
Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 1R A 2R 2R 1R 1R 1R A 3R 2R 1R 1R 0 / 10 5 – 10
French Open A A A A 1R A 1R 1R 1R 2R 1R 1R 1R 2R A 0 / 9 2 – 9
Wimbledon A 2R 1R 1R 1R 1R 2R 3R 2R QF 1R NH 3R 3R 2R 0 / 13 12 – 13
US Open A A A 1R 1R 1R A 2R 1R 1R A A A A 2R 0 / 7 2 – 7
Ranking na koniec roku 589 254 172 52 135 131 102 72 123 50 113 163 112 115 88 0 / 38 20 – 38

Występy w grze mieszanej

edytuj
Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A A A QF 0 / 1 2 – 1
French Open A A A A 1R A A A A A A NH A A A 0 / 1 0 – 1
Wimbledon A A 2R 2R 2R 1R 1R W F 3R 2R NH 1R A 2R 1 / 11 15 – 10
US Open A A A A A A A A 1R A A NH A A A 0 / 1 0 – 1
1 / 14 17 – 13

Finały turniejów WTA

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 5 (4–1)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 14 października 2012 Osaka Twarda   Chang Kai-chen 7:5, 5:7, 7:6(4)
Zwyciężczyni 2. 17 stycznia 2015 Hobart Twarda   Madison Brengle 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 3. 6 marca 2016 Monterrey Twarda   Kirsten Flipkens 3:6, 6:2, 6:3
Finalistka 1. 13 października 2019 Tiencin Twarda   Rebecca Peterson 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 4. 29 lutego 2020 Acapulco Twarda   Leylah Annie Fernandez 6:4, 6:7(8), 6:1

Gra podwójna 14 (5–9)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 15 lipca 2012 Stanford Twarda   Marina Erakovic   Jarmila Gajdošová
  Vania King
7:5, 7:6(7)
Zwyciężczyni 2. 24 sierpnia 2012 Dallas Twarda   Marina Erakovic   Līga Dekmeijere
  Irina Falconi
6:3, 6:0
Finalistka 1. 16 września 2012 Québec Dywanowa (hala)   Alicja Rosolska   Tatjana Malek
  Kristina Mladenovic
6:7(5), 7:6(6), 7–10
Finalistka 2. 14 października 2012 Osaka Twarda   Kimiko Date-Krumm   Raquel Kops-Jones
  Abigail Spears
1:6, 4:6
Zwyciężczyni 3. 27 lipca 2014 Baku Twarda   Aleksandra Panowa   Raluca Olaru
  Szachar Pe’er
6:2, 7:6(3)
Finalistka 3. 16 października 2016 Hongkong Twarda   Naomi Broady   Chan Hao-ching
  Chan Yung-jan
3:6, 1:6
Zwyciężczyni 4. 3 marca 2018 Acapulco Twarda   Tatjana Maria   Kaitlyn Christian
  Sabrina Santamaria
7:5, 2:6, 10–2
Finalistka 4. 17 czerwca 2018 Nottingham Trawiasta   Mihaela Buzărnescu   Alicja Rosolska
  Abigail Spears
3:6, 6:7(5)
Finalistka 5. 24 lutego 2019 Budapeszt Twarda (hala)   Fanny Stollár   Jekatierina Aleksandrowa
  Wiera Zwonariowa
4:6, 6:4, 7–10
Finalistka 6. 20 marca 2021 Monterrey Twarda   Zheng Saisai   Caroline Dolehide
  Asia Muhammad
2:6, 3:6
Finalistka 7. 18 czerwca 2023 Nottingham Trawiasta   Harriet Dart   Ulrikke Eikeri
  Ingrid Neel
6:7(6), 7:5, 8–10
Zwyciężczyni 5. 30 lipca 2023 Warszawa Twarda   Yanina Wickmayer   Weronika Falkowska
  Katarzyna Piter
6:4, 6:4
Finalistka 8. 7 stycznia 2024 Brisbane Twarda   Greet Minnen   Ludmyła Kiczenok
  Jeļena Ostapenko
5:7, 2:6
Finalistka 9. 11 lutego 2024 Abu Zabi Twarda   Linda Nosková   Sofia Kenin
  Bethanie Mattek-Sands
4:6, 6:7(4)

Gra mieszana 2 (1–1)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 10 lipca 2016 Wimbledon Trawiasta   Henri Kontinen   Anna-Lena Grönefeld
  Robert Farah
7:6(5), 6:4
Finalistka 1. 16 lipca 2017 Wimbledon Trawiasta   Henri Kontinen   Martina Hingis
  Jamie Murray
4:6, 4:6

Wygrane turnieje rangi ITF

edytuj
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza (7)

edytuj
Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 19/07/2009   Frinton-on-Sea ITF 10 000 trawiasta   Anna Fitzpatrick 4:6, 6:4, 6:2
2. 25/07/2010   Wrexham ITF 25 000 twarda   Sania Mirza 6:2, 6:4
3. 07/11/2010   Toronto ITF 50 000 twarda   Alizé Lim 6:3, 6:3
4. 16/02/2014   Midland ITF 100 000 twarda   Ksienija Pierwak 6:4, 6:0
5. 18/05/2014   Praga ITF 100 000 ziemna   Anna Schmiedlová 7:6(5), 6:0
6. 12/05/2019   Fukuoka ITF 60 000 dywanowa   Zarina Dijas 7:6(1), 7:6(4)
7. 18/08/2019   Vancouver ITF 100 000 twarda   Sara Sorribes Tormo 7:5, 6:4
7. 21/07/2024   Nottingham ITF 50 000 twarda   Manon Leonard 6:3, 6:0

Występy w igrzyskach olimpijskich

edytuj

Gra pojedyncza

edytuj
Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo   Wielka Brytania [Alt]
I runda   Hiszpania: Sílvia Soler Espinosa 6:2, 6:2
II runda   Rosja: Marija Kirilenko [14] 3:6, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo   Wielka Brytania
I runda   Chiny: Peng Shuai 6:4, 6:7(5), 6:3
II runda   Ukraina: Elina Switolina 3:6, 6:1, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo   Wielka Brytania
I runda   Niemcy Anna-Lena Friedsam 6:7(5), 3:6

Gra podwójna

edytuj
Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo   Wielka Brytania
I runda   Laura Robson   Niemcy: Angelique Kerber / Sabine Lisicki [5] 6:1, 4:6, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo   Wielka Brytania
I runda   Johanna Konta   Serbia: Jelena Janković / Aleksandra Krunić 6:2, 6:1
II runda   Chińskie Tajpej: Chan Hao-ching / Chan Yung-jan [3] 6:3, 0:6, 4:6

Gra mieszana

edytuj
Runda Partner Przeciwnicy Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo   Wielka Brytania
I runda   Andy Murray [Alt]   Hiszpania: Carla Suárez Navarro / David Ferrer 6:3, 6:3
Ćwierćfinał   Indie: Sania Mirza / Rohan Bopanna [4] 4:6, 4:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

edytuj

Gra pojedyncza (1)

edytuj
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2009   US Open Twarda   Jana Buczina 6:4, 6:1

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

edytuj

Gra podwójna (1)

edytuj
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2009   French Open Ceglana   Tímea Babos   Elena Bogdan
  Noppawan Lertcheewakarn
6:3, 3:6, 8-10

Przypisy

edytuj
  1. Marcin Motyka: Najlepsza brytyjska tenisistka zachorowała na mononukleozę. sportowefakty.pl, 2013-04-03. [dostęp 2013-04-04]. (pol.).

Bibliografia

edytuj