Hektor Łapicki
Hektor Łapicki (ur. w 1829 albo 1830 w Boczejkowie (powiat lepelski), zm. 25 lipca?/7 sierpnia 1904 w Gostkowie) – polski działacz w czasie powstania styczniowego, naczelnik cywilny województwa mińskiego w 1863 roku.
| Data i miejsce urodzenia |
1829 albo 1830 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
urzędnik |
Życiorys
edytujHektor Łapicki studiował do 1853 roku w Petersburgu. Przed powstaniem styczniowym został wciągnięty do prac powstańczych. Na przełomie marca i kwietnia 1863 roku uczestniczył w naradzie przywódców powstania na Litwie, w którym uczestniczył Zygmunt Sierakowski. Wkrótce został referentem naczelnika cywilnego powiatu mińskiego A. Wańkowicza, później został cywilnym naczelnikiem tego powiatu i wreszcie naczelnikiem województwa. Urząd ten stanowił do listopada 1863 roku, gdy został aresztowany.
W czasie przesłuchań obszernie zeznawał na temat całej znanej mu struktury powstańczej. Uratował się od szubienicy, ale w kwietniu 1864 roku został skazany na zesłanie do guberni tomskiej, a jego majątek Ptycz[1] uległ konfiskacie. Po kilku latach uzyskał zwolnienie i osiadł na Litwie, prawdopodobnie w powiecie borysowskim.
Życie rodzinne
edytujBył synem Jana, administratora dóbr w powiecie lepelskim, następnie właściciela Bucewicz[2] w powiecie mińskim. Otrzymał od ojca majątek Ptycz, a jego żona (imię nieznane) Jakubowska wniosła w posagu majątek Ruda. Mieli syna Antoniego, który – będąc inżynierem kolejnictwa – budował kolej transsyberyjską. Miał brata Juliana, publicystę.
Po śmierci został pochowany w Czyżewie. Był dziadem Borysa Łapickiego i pradziadem Andrzeja Łapickiego.
Bibliografia
edytuj- Eligiusz Kozłowski: Łapicki Hektor. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 18: Lubomirski Aleksander – Machowski Walenty. Wrocław – Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii, 1973, s. 210–211. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1993, ISBN 83-04-03501-4
- Andrzej Łapicki: Po pierwsze zachować dystans, z Andrzejem Łapickim rozmawiają Katarzyna Bielas i Jacek Szczerba. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999, s. 14. ISBN 83-7255-433-1.
Przypisy
edytuj- ↑ Ptycz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 263.
- ↑ Bucewicze (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 430.