Helena Paderewska
Helena Maria Paderewska z domu Rosen, primo voto Górska[1] (ur. w 1856 r., zm. 16 stycznia 1934 w Riond-Bosson) – polska działaczka społeczna, żona kompozytora i premiera Ignacego Jana Paderewskiego.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 1856 Warszawa | |
| Data i miejsce śmierci | 16 stycznia 1934 Riond-Bosson | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Spis treści
Pochodzenie i rodzinaEdytuj
Pochodziła z rodziny spolonizowanych inflanckich Niemców, rodziny baronów Rosen. Jej pierwszym mężem był pianista Władysław Górski, z którym miała syna. Przez lata żyła w konkubinacie z przyszłym drugim mężem Ignacym Janem Paderewskim i opiekowała się Alfredem - jego sparaliżowanym synem z pierwszego małżeństwa z Antoniną Korsak. W 1895 r. podjęła starania w Warszawie o unieważnienie pierwszego małżeństwa z Górskim. Jej adwokaci podnieśli dwie przyczyny: brak zgody jej ojca na małżeństwo (była niepełnoletnia) oraz ślub w parafii, do której nie należało żadne z małżonków[2].
Kiedy próby unieważnienia małżeństwa powiodły się, 31 maja 1899 r. poślubiła wdowca Paderewskiego, który w okresie od 16 stycznia do 9 grudnia 1919 r. sprawował funkcję premiera II RP. Zgodnie z opinią wielu osób ówczesnej epoki Helena Paderewska wywierała duży wpływ na politykę męża[3].
Działalność społecznaEdytuj
W okresie I wojny światowej organizowała pomoc dla ofiar wojny w Polsce, jak i dla żołnierzy Armii Polskiej we Francji[4]. Była inicjatorką powołania Polskiego Białego Krzyża i od 1919 r. była przewodniczącą jego Rady Naczelnej[3]. Ponadto była współzałożycielką Towarzystwa Pomocy dla Inteligencji, fundatorką szkoły dla dziewcząt w Julinie.
18 stycznia 1919 pod jej patronatem obradowały wszystkie istniejące na ziemiach polskich organizacje, które kierowały się w swoich działaniach ideałami Czerwonego Krzyża. W wyniku tego spotkania zostało utworzone Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża. Wkrótce rząd zatwierdził jego statut, a kilka miesięcy później – po rezygnacji prezesa Pawła Sapiehy – Paderewska została prezesem PCK. Funkcję tę pełniła do 1926. Wspierała również polską YWCA, była honorowym członkiem Związku Polek w Ameryce.
W 1921 została odznaczona przez papieża Benedykta XV krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice[5].
ŚmierćEdytuj
Helena Paderewska pod koniec życia poważnie chorowała. Z tego powodu Ignacy Paderewski odwołał swoje zimowe tournée po Stanach Zjednoczonych. Helena Paderewska zmarła 16 stycznia 1934 r. w posiadłości Paderewskich Riond-Bosson w Tolochenaz koło Morges w Szwajcarii. Została pochowana na cmentarzu w Montmorency pod Paryżem obok syna Ignacego Paderewskiego – Alfreda (1880–1901). Przygnębiony śmiercią Paderewski miał powiedzieć (w styczniu 1934 r.), że chce być w przyszłości z nimi pochowany[6].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Piotr Majewski, Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny, tom IV M-P, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa, 2009, s. 307
- ↑ Sławomir Koper, Życie prywatne elit Drugiej Rzeczypospolitej, Bellona 2011, s. 188-189.
- ↑ a b Leksykon Historii Polski z 1995, s. 543
- ↑ Helena Paderewska, Paderewski: The Struggle for Polish Independence (1910-1920), ed. Ilias Chrissochoidis (Stanford, Brave World, 2015), s. 130-134.
- ↑ Ks. Zygmunt Kaczyński. Ś. p. Helena Paderewska. „Kurier Warszawski”, s. 10-11, Nr 17 z 18 stycznia 1934.
- ↑ M. Drozdowski, Ignacy Jan Paderewski. Pianista, kompozytor, mąż stanu, Wydawnictwo DiG, Warszawa, 2001, s. 115
BibliografiaEdytuj
- Helena Paderewska. Nekrolog. „Kurier Warszawski”, s. 7, Nr 17 z 18 stycznia 1934.
- Ks. Zygmunt Kaczyński. Ś. p. Helena Paderewska. „Kurier Warszawski”, s. 10-11, Nr 17 z 18 stycznia 1934.
| Poprzednik Paweł Sapieha |
Prezes Polskiego Czerwonego Krzyża 1919-1926 |
Następca Józef Haller |