Helena Tulve

estońska kompozytorka

Helena Tulve (ur. 28 kwietnia 1972 w Tartu)[1][2]estońska kompozytorka.

Helena Tulve
Ilustracja
Helena Tulve (2010)
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1972
Tartu

Pochodzenie

estońskie

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytorka

Odznaczenia
Order Gwiazdy Białej V Klasy (Estonia) Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Studiowała kompozycję u Alo Põldmäe w tallińskiej szkole muzycznej, a następnie w latach 1989–1992 w Estońskiej Akademii Muzycznej pod kierunkiem Erkki-Svena Tüüra, będąc w tym czasie jego jedyną uczennicą. W 1992 wyjechała do Francji by kontynuować studia kompozytorskie w Konserwatorium Paryskim pod kierunkiem Jacques’a Charpentiera, które ukończyła w 1994 z pierwszą nagrodą. Dodatkowo w latach 1993–1996 studiowała chorał gregoriański i muzykę tradycyjną, również w Paryskim Konserwatorium. Brała udział w Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie prowadzonych przez Györgya Ligetiego i zajęciach Marca Stroppy prowadzonych podczas International Bartók Festival w Szombathely (1990) oraz kursach muzyki elektronicznej IRCAM w Paryżu (2001)[1][2].

Od 2000 Tulve wykłada na wydziale kompozycji w Estońskiej Akademii Muzyki (od 2011 jako profesor). W latach 2012–2016 była prorektorem tej uczelni[2]. Od 2015 jest dyrektorem artystycznym Estońskich Dni Muzycznych[3]. Odznaczona estońskim Orderem Gwiazdy Białej (2005) oraz francuskim Orderem Sztuki i Literatury (2012)[2].

Twórczość edytuj

Inspirację do swojej twórczości czerpie z chorałów gregoriańskich i melodyki orientalnej, ale także z muzyki spektralnej i eksperymentów IRCAM. W swoich kompozycjach Tulve koncentruje się na barwie, fakturze i wysokościach tonów, wykorzystując czasem także mikrotony. Dla uniknięcia powtórzeń rozbudowuje wzory rytmiczne. Ale bardziej niż na tradycyjnych środkach wyrazu – takich jak rytm, melodia, harmonia – skupia się na „surowym” dźwięku, jego pochodzeniu, transformacji i rozpadzie. Zasadniczo tworzy głównie w obrębie muzyki widmowej, jednak bez stosowania procedur spektralnych. Nie korzysta też z żadnego z góry określonego systemu kompozycyjnego, pozwalając raczej, by kompozycja ewoluowała w sposób przypominający wzrost organiczny[1][4].

Wybrane kompozycje edytuj

(na podstawie materiału źródłowego[1])

Utwory sceniczne edytuj

Utwory instrumentalne edytuj

  • Phainomenon na fortepian, syntezator, marakasy, tam-tamy i taśmę, 1989–90
  • Lethe na flet, obój, klarnet, wiolonczelę i fortepian, 1991
  • Saar (Island) na klarnet i wiolonczelę, 1993
  • Öö (Night) na kwartet saksofonowy, 1997
  • à travers na zespół kameralny, 1998
  • Sinine (Blue) na zespół kameralny, 1998
  • Passage secret na 2 klarnety, 1999
  • Sans titre na klawesyn, 1999
  • Vertige na fortepian, 2000
  • Cendres na flet, klarnet, 2 perkusje, 2 fortepiany, skrzypce, wiolonczelę i kontrabas, 2001
  • Traces na flet, obój, klarnet, saksofon altowy i barytonowy, perkusję, skrzypce i kontrabas, 2001
  • Valvaja (Guard) na obój, 2002
  • Effleurements, éclatements… na gitarę i perkusję 2003
  • ligne d’horizon na zespół kameralny, 2005
  • extinction des choses vues na orkiestrę, 2007
  • Hõbevalge (Silverwhite) na skrzypce solo, wiolonczelę i orkiestrę smyczkową, 2008
  • Kolm laulu (Three Songs) na fortepian, 2008

Przypisy edytuj

  1. a b c d   Merike Vaitmaa: Tulve, Helena. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2008-10-22. [dostęp 2018-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-13)]. via Oxford University Press. (ang.).
  2. a b c d Helena Tulve. [w:] Estonian Music Information Centre [on-line]. [dostęp 2018-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-13)]. (ang. • est.).
  3. Estonian Music Days: a history. [w:] Estonian Music Information Centre [on-line]. [dostęp 2018-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-14)]. (ang.).
  4. Young Composer and Professor Teaches Listening to the World. [w:] University of Tartu [on-line]. [dostęp 2018-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-06)]. (ang. • est. • ros.).

Linki zewnętrzne edytuj