Helene Richter
Helene Richter (ur. 4 sierpnia 1861 w Wiedniu, Austro-Węgry, zm. 8 listopada 1942 w Getcie Theresienstadt, Protektorat Czech i Moraw) – austriacka anglistka, pisarka, teatrolożka, literaturoznawczyni.
_~1931_OeNB_9588507.jpg)
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
8 listopada 1942 |
| doktor honoris causa nauk humanistycznych | |
| Specjalność: romanistyka | |
| Alma Mater | |
| Doktor honoris causa Uniwersytet w Heidelbergu – 1931 Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg – 1931 | |
Życiorys edytuj
Urodziła się w Wiedniu jako córka Maximiliana Richtera, głównego lekarza Südbahngesellschaft, i Emilie Lackenbacher. Dorastała w mieszczańskiej rodzinie zasymilowanych Żydów. Jej młodsza siostra Elise była romanistką i pierwszą kobietą, która została profesorem w Austrii.
Pobierała nauki prywatne. Od 1891 mogła uczęszczać na niektóre wykłady Uniwersytetu Wiedeńskiego jako wolny słuchacz[1]. W 1886 rozpoczęła studia nad twórczością Mary Shelley. Napisała wiele prac biograficznych i monografii na jej temat, jak również o jej matce Mary Wollstonecraft, Williamie Blake’u i Lordzie Byronie, George’u Eliocie czy Szekspirze. Stworzyła trzytomową Historię angielskiego romantyzmu. Współpracowała z wiedeńskim Burgtheater. Zaowocowało to książkami takimi jak Unser Burgtheater, Schauspielercharakteristiken czy Josef Lewinsky, 50 Jahre Wiener Kunst und Kultur, w których opisywała historię najlepszych lat teatru[1]. Za swoje prace została w 1931 uhonorowana tytułami Doktora honoris causa Uniwersytet w Heidelbergu i Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg[1].
W 1942 Helene i jej siostra Elise zostały deportowane do getta Theresienstadt utworzonego przez Niemców w Protektoracie Czech i Moraw. Zmarła w obozie 8 listopada 1942[2] na zapalenie jelita cienkiego[3].
Biblioteka edytuj
Po zwolnieniu z Uniwersytetu Wiedeńskiego siostry Richter zostały zmuszone przez brak środków do życia do sprzedaży swojej biblioteki. W 1942 biblioteka sióstr Richter obejmująca ok. 3000 tomów została przeniesiona na Uniwersytet w Kolonii. Po przekształceniu biblioteki w archiwum dzieła zostały odkryte i są od 2005 restaurowane i publikowane[4][5].
Upamiętnienie edytuj
- W 2008 ulica Margret Dietrich we Floridsdorfie (dzielnicy Wiednia) została nazwana jej imieniem.
- Związek Niemieckich Anglistów przyznaje corocznie nagrodę imienia Helene Richter dla najlepszych prac doktorskich i habilitacyjnych[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Richter, Helene 1861-1943. Ariadne – Austriacka Biblioteka Narodowa. [dostęp 2016-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (niem.).
- ↑ Helene Richter. holocaust.cz. [dostęp 2016-05-04]. (cz.).
- ↑ Richter Helene: Todesfallanzeige, Ghetto Theresienstadt (świadectwo zgonu). Ghetto Theresienstadt, 1942-11-10. [dostęp 2016-05-04]. (niem.).
- ↑ Wiedergutmachung durch Erinnerung, Opfer und Nutznießer: Die Rekonstruktion der Richter-Bibliothek in der Universitäts- und Stadtbibliothek Köln. Mit Uns. (Mitarbeiterzeitschrift Uni-Köln), 2009-09. s. 22-25. [dostęp 2016-05-03]. (niem.).
- ↑ Die Virtuelle Bibliothek Elise und Helene Richter. Universitäts- und Stadtbibliothek Köln. [dostęp 2016-05-03]. (niem.).
- ↑ Stiftung Helene Richter. Deutscher Anglistenverband. [dostęp 2016-05-04]. (niem.).