Wikipedia

Hell Comes to Quahog

„Hell Comes to Quahog” – trzeci odcinek piątego sezonu serialu Family Guy[1]. Premiera odbyła się 24 września 2006 na kanale telewizyjnym Fox[2]. Według Nielsen ratings tego dnia odcinek obejrzało 9,66 miliona widzów. Tytuł jest nawiązaniem do filmu Hell Comes to Frogtown[3], a fabuła obraca się wokół walki obywateli Quahog z rujnującym ich miasto supermarketem[2]. Kilka scen zostało wyciętych w procesie produkcji[3]. Gościnnie występuje Carrie Fisher, która wciela się w rolę szefowej Petera, Angeli[2]. Odcinek zebrał pozytywne recenzje[4][5].

Hell Comes to Quahog
Odcinek serialu
Family Guy
Numer odcinka

83

Sezon

Sezon 5
Odcinek 3[1]

Data premiery

24 września 2006[2]

Produkcja
Reżyseria

Dan Povenmire[2]

Scenariusz

Kirker Butler[2]

Role gościnne
Carrie Fisher[2]

Angela

Dave Boat[2]

Alex

Indigo[2]

Gloria

Chronologia
← Poprzedni odcinek
„Mother Tucker” 		Następny odcinek →
„Saving Private Brian”

Fabuła edytuj

Peter ma za zadanie odebrać Meg z wrotkowiska[1]. Po tym, jak zjawia się na miejscu i ostatecznie wraca do domu zapomniawszy o niej, wściekła Meg domaga się własnego samochodu[1]. Peter udaje się z nią do salonu samochodowego, jednak zamiast samochodu kupuje jej czołg, który niedługo po tym konfiskuje Joe[1]. Meg postanawia więc samodzielnie zarobić pieniądze na auto i zatrudnia się w Superstore USA, nowo otwartym supermarkecie w Quahog[1]. Tymczasem jego pojawienie się powoduje bankructwo lokalnych kupców oraz przerwy dostaw prądu w całym mieście z powodu wysokiego zapotrzebowania supermarketu na elektryczność[1].

Produkcja edytuj

 
Dan Povenmire – reżyser odcinka.

Duża część muzyki pojawiającej się w odcinku została napisana przez Waltera Murphy’ego[3]. Podczas sceny na wrotkowisku wykorzystano utwór A Fifth of Beethoven, który Murphy skomponował w 1976 roku i który później został wykorzystany na ścieżce dźwiękowej filmu Gorączka sobotniej nocy[3][6]. Natomiast w scenie, w której Brian i Stewie niszczą Superstore USA, słychać muzykę Murphy’ego, która stylistycznie naśladuje temat muzyczny autorstwa Elmera Bernsteina z filmu Szarże[3]. W procesie produkcji powstało kilka wersji gagu z Icemanem[7]. Pierwotnie miał on walczyć ze swoją żoną, jednak zrezygnowano z tego pomysłu ze względu na kwestie prawne[7]. Niektóre sceny i gagi zostały wycięte z wersji emitowanej w telewizji i są dostępne jedynie w wersji DVD, gdyż uznano je za niestosowne[8]. Na przykład w nieocenzurowanej scenie, w której Brian jest za mocno głaskany przez upośledzonego umysłowo chłopca, bierze on na nim odwet, gryząc go w rękę[3]. Innym wyciętym elementem jest scena, w której Chris tak mocno śmieje się ze swojego dowcipu, że w końcu popuszcza[3]. Ocenzurowano też gag z kierowcą Hummera oglądającym film Madagaskar i krzyczącym Dude, those animals are so fucking funny (Stary, te zwierzaki są zajebiście śmieszne)[9]. Jednak scena ta została omyłkowo wyemitowana z nieocenzurowanym przekleństwem w Kanadzie[9][10].

Odniesienia do kultury edytuj

 
Kirker Butler – scenarzysta odcinka.

Tytuł odcinka jest nawiązaniem do filmu Hell Comes to Frogtown[3]. Gdy na początku Peter, Joe, Quagmire i Cleveland podczas gry w ping-ponga tracą swoją ostatnią piłeczkę, Peter, by zdobyć nową, korzysta z pomocy Mr. Moose, postaci z amerykańskiego programu dla dzieci pt. Captain Kangaroo[11]. W tej samej scenie Peter wspomina czasy, kiedy występował w fikcyjnej broadwayowskiej adaptacji filmu Czerwony świt[8]. W domu Griffinowie oglądają reklamę ciastek „Pepperidge Farm”, nawiązującą do prawdziwych reklam tej firmy ze starszym woźnicą, który przypominał telewidzom o starych, dobrych czasach[11]. Reklamy te jednak nie były pokazywane w telewizji od 10-15 lat[7]. W następnej scenie Peter nawiązuje do Icemana, superbohatera z uniwersum komiksów Marvela[11]. W innej scenie podczas jazdy kierowca Hummera ogląda film Madagaskar[11]. Kiedy Peter celuje lufę czołgu w kierunku Lois, ta krzyczy „Bocce Balls!”, podobnie jak jedna z postaci w filmie Plusk[3]. W kinie samochodowym Lois i Peter oglądają fikcyjny film The Even Couple, z Billem Pullmanem i Jeffem Danielsem w rolach głównych[11]. Jest to odniesienie do sztuki Neila Simona pt. Dziwna para opowiadającej o Oscarze Madisonie i Feliksie Ungarze, dwóch mieszkających ze sobą mężczyznach, którzy nie mogą się ze sobą dogadać[11]. Scenarzyści tego odcinka sugerują, iż Pullman i Daniels, ogólnie uznawani za „miłych facetów”, prawdopodobnie byliby lepszymi współlokatorami niż wspomniana dwójka[11]. Peter cieszy się, gdy dowiaduje się o emisji filmu Showgirls, ponieważ film zawiera dużo scen erotycznych[11]. Jednak jego radość szybko znika, gdy okazuje się, że film zostanie wyświetlony na kanale TBS, który nie pozwala na nagość w swoich filmach[11]. Rodzina Griffinów w telewizji ogląda serial Zaklinacz dusz[11]. W retrospekcji Peter wspomina przysługę, którą wykonał dla leśniczego, która polegała na zabiciu Misia Yogi[5]. Podczas pracy w supermarkecie jednym z obowiązków Meg jest karmienie Slotha, postaci z filmu Goonies[3]. W innej scenie Peter wspomina fikcyjny gang Toma Brokawa, popularnego amerykańskiego dziennikarza[11]. Scena z Richardem Gere’em jest nawiązaniem do popularnej miejskiej legendy jakoby ten trafił na pogotowie z myszoskoczkiem w odbycie[11][12]. Gdy w wiadomościach poruszany jest temat przerw w dostawie prądu, pojawia się animowana wersja sekwencji tytułowej programu edukacyjnego dla dzieci The Electric Company[3]. Podczas protestu przed Superstore USA Peter krzyczy Gattaca! Gattaca!, przekręcając okrzyk bohatera filmu Pieskie popołudnie, który skandował Attica! Attica![11]. Attica to więzienie w Stanach Zjednoczonych, w którym w 1971 roku wybuchły zamieszki, natomiast Gattaca to film z 1997 roku[11]. Później, po wejściu do środka, Peter mówi „kiedy wszedłem do Superstore USA, poczułem się jak gdybym (kontynuuje krzycząc) stał na szczycie góry i czuł wiatr we włosach”[11]. Jest to nawiązanie do reklam „York Peppermint Pattie”, amerykańskiej marki słodyczy z miętowym nadzieniem[3]. W końcowej scenie Peter przywołuje tytuł amerykańskiego serialu Hardcastle i McCormick.

Odbiór edytuj

Recenzent IGN Dan Iverson ocenił Hell Comes to Quahog pozytywnie, komentując, że niektóre gagi były „niesamowicie śmieszne”[4]. Uznanie w jego oczach znalazł zarówno dobry (choć, jak zaznaczył, nie oryginalny) główny wątek dotyczący supermarketu, jak i kilka gagów pojawiających się w międzyczasie[4]. Mimo „lekkiego dłużenia się w środku” odcinek dostał ocenę 8/10[4]. Podobnie pozytywnie ocenił odcinek Brett Love z bloga TV Squad[5]. Zaznaczył on jedynie, że nie podobały mu się wygłupy Petera w supermarkecie oraz „wyraził niepokój” co do kierunku rozwoju postaci Stewiego, który stopniowo odchodzi od modelu „złego geniusza chcącego zabić matkę[5]. Według Nielsena Hell Comes to Quahog uzyskał wskaźnik oglądalności 5,7 i udział 8[13].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g Hell Comes to Quahog. adultswim.com. [dostęp 2008-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 lutego 2009)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i Hell Comes to Quahog. TV.com. [dostęp 2008-08-08]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l MacFarlane, Seth. (2006). Family Guy season 5 DVD, komentarz do odcinka „Hell Comes to Quahog” [DVD]. 20th Century Fox.
  4. ↑ a b c d Dan Iverson: Hell comes to Quahog. tv.ign.com, 25 września 2006. [dostęp 2008-08-08]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Brett Love: Family Guy: Hell Comes to Quahog. tvsquad.com, 25 września 2006. [dostęp 2008-08-10]. (ang.).
  6. ↑ A Fifth of Beethoven. superseventies.com. [dostęp 2008-08-10]. (ang.).
  7. ↑ a b c Butler, Kirker. (2006). Family Guy season 5 DVD, komentarz do odcinka „Hell Comes to Quahog” [DVD]. 20th Century Fox.
  8. ↑ a b Goodman, David. (2006). Family Guy season 5 DVD, komentarz do odcinka „Hell Comes to Quahog” [DVD]. 20th Century Fox
  9. ↑ a b Sheridan, Chris. (2006). Family Guy season 5 DVD, komentarz do odcinka „Hell Comes to Quahog” [DVD]. 20th Century Fox.
  10. ↑ Family Guy befouls Canada. TV.com. [dostęp 2008-08-10].
  11. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Family Guy reference guide: Episode 3 (of Season 6). stuffmagazine.com, 26 września 2006. [dostęp 2008-08-19]. (ang.).
  12. ↑ Richard Gere and Gerbil. snopes.com, 18 listopada 2001. [dostęp 2008-08-20]. (ang.).
  13. ↑ Last Night's Ratings (September 24). The Couch Potato, 25 września 2006. [dostęp 2008-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 listopada 2007)]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hell_Comes_to_Quahog&oldid=71417352”